نقد سینمای ایران و جهان
مهدویان ابعاد یا زوایای ژانر را محدود به دیالوگ‌هایی کرده که اساساً هیچ ربطی به کلیت سریال ندارد
پناهنده با «در انتهای شب» سوژه‌اش را از دلِ خانواده‌ای در طبقه متوسط بیرون می‌کشد و با جسارت و هنرمندی توانسته شکل روابط و آسیب‌های این طبقه در زندگی مشترک را نشان بیننده دهد.
مقدم دوست که خودش از بهترین‌های فیلمنامه‌نویسان تلویزیون و سینمای ایران است ترجیح‌داده در دومین فیلم سینمایی‌اش تمرکز بیشتری در کارگردانی داشته باشد. 
«افعی تهران» چه داشت که دیگر سریال‌های ایرانی ندارند؟ مهمترین نقطه مثبت و امتیاز سریال سامان مقدم، داشتن فیلمنامه‌ای خوب و منسجم بود که تا پایان انسجام خود را حفظ کرد و به بیراهه نزد.
به بهانه اکران آنلاین 
 تمامی این عناصر در کنار هم به رئالیستی شدن فیلم کمک کرده است، جدا از بخش مستندگونه جهانی که ساخته شده بسیار گرم و آشناست. این آشنا بودن مرزبندی عزیزخانی در پدید آمدن درام است
چقدر خوب که سریال از شیوه‌های مرسوم گره‌گشایی در چنین ژانر‌هایی استفاده نمی‌کند. اینکه پلیس بخواهد آرمان را دستگیر کند، در سریال افعی تهران یک تراپیست یا درمانگر می‌تواند با تمامی اطلاعاتی که از آرمان به دست آورده او را کاملاً شناسایی کند. 
در حالیکه رقابت سریال‌سازی در میان پلتفرم‌های نمایش خانگی به اوج خود رسیده و هر کدام تلاش می‌کنند تا با ارائه بهترین سریال، مخاطبان بیشتری جذب کنند، پخش سریالی با کیفیت «قطب شمال» سوالات زیادی را با خود به همراه می‌آورد.
فتحی سعی کرده این فیلم را با کمبود‌های اساسی درام به یک اثر سینمایی تبدیل کند که این اتفاق جلوی پردازش لازم در معرفی کامل شخصیت‌ها را گرفته است.
سریال «قطب شمال» به کارگردانی امین محمودی یکتا در اولین قسمت از پخش آن، بدون هیچ خلاقیت و شگفتی‌ای و با طرح موقعیت‌های کلیشه‌ای و تکراری کار خود را شروع کرده است.
«آپاراتچی» نه مانند کمدی‌های مرسوم مبتذل است و نه قصد دارد اثری پرفروش باشد، اما بهتر بود کارگردان برای فیلم اولش کمی نبوغ به خرج می‌داد و اینگونه شاید می‌توانست از این شکل ایستا و تکراری فاصله بگیرد
۱