تن‌آسانی یا تن‌آسایی؟

جوان آنلاین: کانال تلگرامی «کلمات» به استناد کتاب «غلط ننویسیم اثر ابوالحسن نجفی» نوشت: در متون معتبر فارسی همه جا تن‌آسانی آماده است و نه تن‌آسایی. و، اما معنای آن، به خلاف آنچه بعضی گفته‌اند و در بعضی از فرهنگ‌ها نیز آمده است، «تنبلی، تن‌پروری» نیست، بلکه «آسودگی جسمانی و مادی، رفاه و تنعم» و توسعاً «خوشی و خوش‌گذرانی» است:
- «درویشی همی آمد برهنه پای و آبله کرده و تشنه و گرسنه؛ وی را دید بدان ناز و تن‌آسانی. روی بدو کرد و گفت: وقت مکافات، جزای من و تو هر دو یکی خواهد بود؟» (قابوس‌نامه، ۲۱)
- بُرده این چرخ جفاپیشه به بیدادی | از دلش راحت و از تنش تن‌آسانی (ناصرخسرو)
- بهشت تن‌آسانی آنگه خوری | که بر دوزخ نیستی بگذری (سعدی، بوستان)
- ایهاالناس جهان جای تن‌آسانی نیست | مرد دانا به جهان داشتن ارزانی نیست (سعدی، مواعظ)
«تن‌آسان» نیز به معنای «آسوده حال، مرفه و متنعم» است:
- سر‌ای سپنجی بدین سان بود | یکی خوار و دیگر تن‌آسان بود (فردوسی)
- شادمانه زی و تن‌آسان باش | به عدو باز دار رنج و تعب (فرخی)