این «عقیده آزاد است» به مفهومی که اینها میخواهند بگویند، یعنی عقیده اساساً ارزشی ندارد؛ یک امر شخصی فانتزی است. یک کسی به این دل بسته و خوش است که میخواهد گاو بپرستد و تو خوش هستی به اینکه خدا را بپرستی. هیچ فرقی نمیکند. همان طور یک نفر خورش قرمه سبزی دوست دارد و دیگری خورش قیمه.
خواستید دعا کنید اولش «اللهم» بیاورید و تا «من خیری» با اصرار و تضرع بخوانید و بگریید. این یکی از قطعاتی باشد که همیشه بخوانید. در ادامه میفرماید: «.. اللَّهُمَّ تُبْ عَلَی حَتَّی لا أَعْصِیک...»
امام جواد (ع) - امامی با آن همه مقامات، با آن همه عظمت - در ۲۵ سالگی از دنیا رفت. این نیست که ما بگوییم؛ تاریخ میگوید؛ تاریخی که غیر شیعه آن را نوشته است
هرگز توصیه به ریاضت نمیکردند و مقام ریاضت را در این جمله «مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً ظَهَرَتْ یَنَابِیعُ الْحِکْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ» و در مراقبت هر چه بیشتر خلاصه میکردند
کمابیش هم ایشان را به عنوان بزرگتر قوم و کسی که باعث نجات شان شده قبول داشتند، ولی هنوز دستورالعمل و شریعتی رسمی برایشان نازل نشده بود. هنوز قومیت و وحدتی هم نداشتند تا قوم مستقلی شوند و برای خودشان هویتی داشته باشند
خودشان دارند خلاقیت نشان مىدهند خودشان ابتکار و ابداع دارند و خودشان دارند حرکت مىکنند. اما مىدانند که حرکتهایشان باید به هم پیوسته باشد و تک نمانند
شرحصدر سرمایه عظیمی است، زیرا وقتی حضرتموسی (ع) از جانب خداوند مأمور میشود تا به مقابله با فرعون برود، اولین چیزی که از خداوند میخواهد، شرحصدر است.
این نکته مهم را فراموش نکنید که گاهی «تغافل» لازم است، به این معنا که شما از عیوب فرزندانتان آگاه باشید، اما کودک شما اطلاع نداشته باشد که شما از عیوب او آگاه هستید. آگاه بودن شما از عیوب فرزندانتان خوب است، اما آگاه بودن ایشان از اینکه شما عیوب وی را میدانید، خوب و به صلاح نیست.