چه پارادوکس عجیبی، غزه همه جا هست و هیچ جا نیست. این روزها خواندن آمار کشتار مردم غزه هر روز به همان اندازه عادی شده است که در مورد بارندگیهای بهار و پاییز اظهارنظر میکنیم!
پدیدههای آب و هوایی، شرایط جوی طبیعی است و از قرار مرگ و قطع عضو، شکنجه و گرسنگی مردم غزه هم عادی است! ما از این لحظه میترسیدیم، اما میدانستیم که این اتفاقات در غزه اجتنابناپذیر است، زیرا مکانیزم نژادپرستی قابل پیشبینی است و مردم طی زمان به آن عادت کردهاند. آیا اسرائیلیها هم روی این قضیه فکر میکنند؟! یعنی روی تأثیر زمان که کمکم وحشت و ترس عمومی را کاهش میدهد و با عادی شدن، رضایت را تسهیل میکند؟! شاید به خاطر همین ما را به بدترین چیزها عادت میدهند و میآزارند! در هر صورت بحران، همه اتفاقات تلخ را دربردارد، امروز غزه میدان کشتار مردم شده است، فلسطینیها مثله میشوند و در شرایط بسیار بدی هستند و همه اینها یک وضعیت عادی شده، نه یک وضعیت اضطراری و بحرانی یا یک خطر جمعی و یک جنایت علیه بشریت.
در فرانسه مانند جاهای دیگر دنیا، مناقشات و درگیریها توجه افکار عمومی را از غزه منحرف میکند. هر روز یک جنجالی رخ میدهد و نمایندگان مقامات فرانسوی از اظهارات فلانی و فلانی خشمگین میشوند و اتهاماتی را به هم نسبت میدهند و مشاجره میکنند. همه اینها اغلب برای به حاشیه بردن و خاموش کردن صدای تظاهرات مردمی و حمایت از بقا و آزادی فلسطینیان است.ای کاش میشد مثل یک خواب دید آن روزی را که اینها در کنار تمام جنجالها و دعواهای سیاسی داخلی نسبت به کشتار و قربانی شدن دهها هزار فلسطینی هم عصبانی و معترض شوند!
درباره وضعیت سیستم رسانهای و روزنامهنگاری که در همه جای دنیا شاهد آن هستیم با استفاده از صدای مفعول، افعال تقریبی و تاریخزدایی در ذهن مخاطب ابهامهایی ایجاد میکنند تا جنایات غزه و کشتار مردم را شخصی و جزئی معرفی کنند. آنها حقایق این کشتار جمعی را نمیگویند و واقعیتهای تلخ آپارتاید، اشغال و استعمار را کم تأثیر جلوه میدهند. آیا این رسانهها واقعاً شما را به این فکر میاندازد که چه کسی برای چه هدفی و از چه زمانی فلسطینیها را میکشد و این کشتار جمعی برای چیست؟!
شهادت شهروندان فلسطینی، روزنامهنگاران، پزشکان و خارجیهایی که وارد منطقه تخریب شده برای کمک به مردم شدهاند، میزان نقص این چشمانداز گفتمانی را بیان میکند. اینکه تقریباً یکسال است در غزه جهنمی برپاست و شرایط مردم بسیار سخت و وحشتناک است. حتی نظامیان اسرائیلی هم غزه را هولناک توصیف میکنند، البته به ایجاد چنین جهنمی برای مردم به خود افتخار میکنند. همه اینها با کنترل و خاموشی کامل صدای رسانهها توسط اسرائیل همراه است، هیچ خبرنگار خارجی نمیتواند وارد غزه شود، مگر اینکه توسط ارتش اسرائیل اسکورت شود و اخبار کنترل شده را مخابره کند.
* نویسنده و هنرمند فلسطینی