جوان آنلاین: مرگ، جدایی غیر خودمان از خودمان است. آیا به این تعریف ساده فکر کرده‌اید؟ انسان‌ها معمولاً به وابستگی‌های دنیوی خود چنگ می‌زنند و از مرگ می‌هراسند، اما با دانستن اینکه در دنیای دیگر چه چیز‌هایی در انتظار ماست، می‌توانیم به مرگ نگاهی متفاوت داشته باشیم. پنجشنبه است و ما هم به‌رسم هر هفته برایتان قلم می‌زنیم تا هم به شما یادآوری کنیم و هم خودمان را بیدار کنیم و درس بگیریم. در این روز سری به اموات و اهل قبور بزنید و درس‌های لازم را با پوست و گوشت و استخوان درک کنیم.
به گزارش فارس، با وجود اینکه بار‌ها شنیده‌ایم: «انسان هیچ‌چیز را با خودش به قبر نمی‌برد»، ولی چرا همچنان به زندگی دلبسته هستیم و در تلاش برای جمع‌آوری ثروت بی‌پایان؟
*چرا وابستگی به دنیای مادی؟
«علی نصیری کیا»، طلبه و نویسنده، می‌گوید که «انسان به چیز‌های زیادی دلبسته می‌شود؛ والدین، همسر، ثروت و …. اما در واقع، تمامی این وابستگی‌ها به عشق به خود برمی‌گردد. ما خودمان را بیش از هر چیز دیگری دوست داریم و به همین دلیل، به دیگر چیز‌هایی که به ما وابسته‌اند نیز ارزش می‌دهیم».
*تعریف مرگ و از دست رفتن وابستگی‌ها
مرگ به‌عنوان جداشدن از غیر خودمان تعریف می‌شود. نصیری کیا می‌گوید: «هر چیزی که به جسم و دنیای مادی مربوط باشد، واقعاً از ما نیست. ما تنها افکار، اعمال و روحیات خود را داریم.» وقتی که احساس می‌کنیم، دلبستگی‌های مادی مانند پول و خانه، بخشی از وجود ما هستند، این جدایی در زمان مرگ بسیار دردناک می‌شود.
*چگونه به مرگ نزدیک شویم؟
نصیری کیا ادامه می‌دهد: «وقتی به مرگ نزدیک می‌شویم، یعنی زمان جدایی از آن چیز‌هایی است که فکر می‌کردیم بخشی از خودمان هستند، بنابراین مرگ ترسناک به نظر می‌رسد. اما اگر فقط بر روی اعمال نیک و خیر خود تمرکز کنیم، دیگر از مرگ نخواهیم ترسید، زیرا آن اعمال آزادمان می‌کند.» حضرت عیسی (ع) می‌فرماید: «دل انسان آنجایی است که مال او است». اگر ما مال و ثروتمان را در دنیا‌های دیگر قرار دهیم، به‌سوی آن دنیا میل خواهیم یافت. این به معنای انجام کار‌های نیک است، حتی در زندگی روزمره.
*نقش قبرستان در بیداری انسان
حضور در قبرستان یادآور واقعیات زندگی و مرگ است. نصیری کیا معتقد است که وقتی به قبری نزدیک می‌شویم، به یاد می‌آوریم که تفاوت‌های ما در دنیا چقدر کم‌اهمیت است؛ در نهایت، ما نیز به خاک سپرده خواهیم شد. بازدید از قبرستان نه‌تنها بیدارکننده است، بلکه سبب می‌شود تا از زندگی و دنیای مادی دل بکنیم و خود را بیشتر به سمت خوبی‌ها و عمل صالح هدایت کنیم. اعمالی که برای اموات انجام می‌دهیم، نه‌تنها به آنها کمک می‌کند، بلکه برکت الهی برای خود ما نیز به ارمغان می‌آورد. با نگاهی جدید به مرگ و ایجاد ارتباطی عمیق‌تر با آخرت، می‌توانیم آرامش درونی بیشتری داشته باشیم و دیگر از مرگ نترسیم. پس بیایید به‌سوی بهترشدن در اعمال خود قدم برداریم و همیشه یاد اموات را زنده نگه داریم. یاد آنها چراغ هدایت ما خواهد بود.
