جوان آنلاین: تعطیلات نوروز امسال هم مثل سال‌های قبل فرصت بسیار خوبی برای گروه‌های جهادی بود تا با حضور در مناطق محروم کشور به خدمات رسانی در حوزه‌های مختلف بپردازند. همزمانی ماه مبارک رمضان و بهار طبیعت حال و هوای دیگری به وجود آورده بود و جهادگران با استفاده از این فرصت علاوه بر آبادانی روستا‌ها و حاشیه شهر‌ها به خودسازی و تذهیب نفس نیز پرداختند. در دو هفته اول سال جاری روستا‌های استان سیستان و بلوچستان میزبان گروه‌هایی بودند که قبلاً هم سراغ مردمان این سرزمین رفته بودند. گروه جهادی «ادوار» دانشگاه سیستان و بلوچستان یکی از همین گروه‌های بومی بود که با حدود ۳۰ جهادگر عید را کنار هموطنان کم برخوردار خود سر کرد.
سیستان و بلوچستان از جمله استان‌های محروم کشور به حساب می‌آید؛ جایی که به دلیل کم آبی و خشکسالی‌های حاکم بر آن بسیاری از مشاغلش را از دست داده است. به همین دلیل همیشه گروه‌های جهادی سعی می‌کنند حتماً در مناطق مختلف این استان اردو بزنند.
مهدی کیخواه یکی از جهادگران بسیجی زاهدان می‌گوید: «در نقاط مختلف استان سیستان و بلوچستان اقدام به انجام فعالیت‌های جهادی کرده‌ایم. در منطقه بلوچستان به ویژه در جریان سیل دشتیاری، در منطقه سیستان و در مرکز استان یعنی زاهدان با همکاری اداراتی مانند دانشگاه علوم پزشکی در روستا‌ها و نقاط حاشیه حضور پیدا کرده و به ارائه خدمت بی‌منت به ساکنان آن مناطق پرداخته‌ایم که این فعالیت‌ها همچنان در نقاط مختلف تداوم دارد.»
وی با بیان اینکه اردو‌های جهادی الگوی مناسبی برای توسعه روحیه جهادی هستند، ادامه می‌دهد: «قبل از ورود به گروه جهادی، فکر می‌کردم اقدامات آنها با پوشیدن لباس در ساخت و ساز یک خانه یا چشمه بهداشتی خلاصه می‌شود، اما وقتی به این عرصه ورود کردم، دانستم که می‌توان در بخش‌های مختلف آموزشی، تربیتی و حوزه‌های دیگر به صورت تخصصی ورود و آتش به اختیار پا در میدان گذاشت و به رفع محرومیت از کشور کمک کرد.»
این جهادگر فعال بسیجی تأکید می‌کند: «ترسی از حضور در روستا‌ها و نقاط حاشیه‌نشین نداریم، اما وقوع حوادثی مانند اقدامات تروریستی یا سیل در نقاط مختلف استان باعث دل‌نگرانی خانواده‌هایمان می‌شود که طبیعی است، اما معتقدیم اگر کار برای رضای خدا باشد، در پناه خدا حفظ خواهیم بود.»
یک اردو و هزاران خاطره
کیخواه می‌گوید: «حضور در گروه‌های جهادی خاطرات زیادی دارد. به طور نمونه به یاد دارم در سیل منطقه دشتیاری، در روستای پیر سهراب که علاوه بر جهادگران بسیجی مردم هم پای کار بودند، قرار بود یک چشمه بهداشتی در یک مدرسه بسازیم و نیاز به بنا داشتیم. از بومیان کمک گرفتیم و یک بنا به ما معرفی کردند که آن هم پایش شکسته بود و نمی‌توانست کاری انجام دهد. وقتی از نیت ما با خبر شد، گفت از هیچ کاری دریغ نمی‌کند و پای کار آمد و این انگیزه و شوق را در ما بیشتر کرد که اگر کار برای رضای خدا باشد می‌توان از خود و همه چیز گذشت. همچنین در بحبوحه همین سیل، وقتی یک پسر نوجوان، اخلاق و روحیه بسیجیان گروه جهادی را دیده بود، مشتاق عضویت در بسیج شد و این برایمان جالب بود که کدام رفتار این نیرو‌های بسیجی باعث شده بود تا این فرد در هیاهوی سیل بخواهد عضو بسیج و همراه جهادگران شود.»
این جهادگر می‌افزاید: «خاطرات بدی نداریم، اما وقتی حین خدمت به مردم هستیم به ویژه در سیل و اتفاقات ناگوار دیگر، آوارگی هموطنان ما را آزرده خاطر می‌کند.»
وی تصریح می‌کند: «می‌خواهم از تجربه‌ای صحبت کنم. در یکی از اردو‌های جهادی به مشکلی برخوردیم. جمعیت زیادی از جهادگران را برای انجام یک کار جهادی و ارائه خدمات در یک مدرسه مستقر کردیم. وقتی خدمات دندانپزشکی ارائه می‌شد با ازدحام جمعیت مواجه شدیم، آنجا بود که یاد گرفتم باید اخلاق تشکیلاتی داشت و با صبر مشکلات را حل کرد، البته این تجربه‌ای بود که همگان از آن الگو گرفتیم.»
این عضو گروه جهادی ادوار دانشگاه سیستان و بلوچستان می‌گوید: «نقاط قوت زیاد است. به طور نمونه همین که یک جهادگر بسیجی، خستگی ناپذیر بوده و همیشه پای کار است و به مردم خدمت می‌کند، دنیایی حرف دارد، اما نقطه ضعف اینکه باید قبل از ورود به یک منطقه نظام مسائل آن را احصا کرد تا بدانیم مشکلات و نیازمندی‌های آنان چیست، آنگاه برای ارائه خدمت به آنجا ورود کنیم، این کار را با تشکیل یک تیم نخبگانی انجام دادیم.»
کیخواه توضیح می‌دهد: «اعتقاد قلبی دارم حتماً باید به این بلوغ برسیم که «نباید دیده شویم» (سخن شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی)، بنابراین کار برای رضای خدا و کف میدان بودن را می‌پسندم.»
