جوان آنلاین: با پشت سر گذاشتن پنجشنبه شلوغ و پرسروصدای فوتبال به‌خاطر دربی پایتخت، حالا به حساس‌ترین روز فوتبال ایران، یعنی ۱۱ اسفندماه ۱۴۰۳ رسیده‌ایم؛ روز برگزاری انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال.
انتخاباتی که در یک شرایط خاص برگزار می‌شود. از جمع پنج نفر راه‌یافته به لیست نهایی فقط دو نفر باقی مانده‌اند، دو نفر هم به‌طور عجیبی از صحنه کنار گذاشته شدند و یک نفر هم از اول معلوم بود مترسکی بیش نیست و به نفع رئیس کنونی فدراسیون فوتبال کنار خواهد رفت. حیدر بهاروند مطابق وظیفه‌ای که برایش تعریف شده بود سر وقت کناره‌گیری کرد تا عرصه بیشتر برای رأی آوردن کاندیدای مورد نظرش خالی شود. حالا فقط امیر عابدینی مانده و مهدی تاج، دو نفری که تا پیش از این فکر می‌کردیم در یک سمت هستند، اما گذشت زمان نشان داد برای هم شمشیر را از رو بسته‌اند.
علی کفاشیان و شهاب‌الدین عزیزی‌خادم هم تلاش کردند با ارسال مستندات به فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا و استعلام از این دو نهاد زمینه حضورشان در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال را فراهم کنند، اما هنوز پاسخی از سوی این دو نهاد دریافت نکرده‌اند تا همچنان ابهاماتی در مورد حضور آنها وجود داشته باشد.
اما برای امیر عابدینی شرایط به‌گونه‌ای دیگر رقم خورد. تقریباً تمام کسانی که پیش از انتخابات با او ائتلاف کرده بودند پشتش را خالی کردند، حتی اظهارات جنجالی او در برنامه فوتبال برتر هم نتوانست شرایط را بهتر کند. مواردی که از سوی امیر عابدینی مطرح شد در سال‌های اخیر مورد پرسش همه بوده، اما هیچ‌گاه پاسخ واضح و شفافی به آنها داده نشده است. با این حال به نظر می‌رسید این‌بار امیر عابدینی بخواهد برخلاف تصورات قبل از انتخابات به‌صورت یک رقیب جدی برای مهدی تاج وارد عرصه انتخابات شود، ولی کار آنطور که رئیس سال‌های دور فدراسیون فوتبال می‌خواست پیش نرفت، تا جایی که معاونان او هم به‌طور مشکوکی از حضور در انتخابات انصراف و ترجیح دادند پست‌های فعلی خود را برای آینده حفظ کنند.
حرف‌های محمد مهدی‌نبی این واقعیت را بیشتر عیان می‌کند. نبی می‌گوید: «دکتر نیک‌کار اصفهانی با من تماس گرفت و پرسید «آیا به عابدینی کمک می‌کنم یا نه» و در پاسخ گفتم «ایشان رأی ندارد و بهتر است برای حفظ شأن خود از انتخابات کناره‌گیری کند». مردم افراد را می‌شناسند و بنده هم در این سال‌ها با صداقت صحبت کرده‌ام. ضمن احترام به شخصیت حقیقی و حقوقی افراد، بنده به دلیل اولویت ثبت‌نامی و به دلیل اینکه ابتدا به‌عنوان نایب‌رئیس آقای تاج ثبت‌نام کردم از همراهی با دیگر نامزد‌های ریاست فدراسیون انصراف دادم.»
جالب اینکه حتی علی کفاشیان ردصلاحیت شده هم پشت عابدینی را خالی کرد. کفاشیان در واکنش به خبر ائتلاف با عابدینی ضمن بیان اینکه اصلاً اعتقادی به این موضوع ندارد، گفت: «من، میرشاد ماجدی و تیم همراهم با کسی ائتلاف نکرده و نخواهم کرد و پرونده حضور هم در انتخابات برایم بسته شده است.»
در چنین شرایطی به ۱۱ اسفندماه رسیده‌ایم. امروز انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال برگزار می‌شود و شاید بتوان از همین اول وقت گفت که نام چه کسی از صندوق آرا بیرون می‌آید. به هر حال از همان ابتدا شرایط به‌گونه‌ای چیده شد که کار به اینجا کشیده شود. حالا حرف‌های تکراری زیاد شنیده می‌شود، مانند آنچه کفاشیان می‌گوید: «اعضای مجمع افرادی هستند که در این فوتبال حضور دارند و خودشان تصمیم می‌گیرند که به چه فردی رأی بدهند. امیدوارم بهترین اتفاق برای فوتبال ایران رخ دهد.»
یک امید واهی برای انتخاب درست؛ امیدی که هیچ وقت محقق نشده، مگر از سر اجبار و این‌بار هم به احتمال زیاد محقق نمی‌شود تا فوتبال همچنان در مسیر سقوط و نزول خود حرکت کند. راست گفته‌اند «از کوزه همان برون تراود که در اوست.»
