جوان آنلاین: شهید محمد فصیحی دستجردی ۱۸ مرداد ۱۳۶۴ بعد از طی کردن دوران آموزشی به منطقه زبیدات خرمشهر اعزام می‌شود و ۱۵ مرداد سال بعد (۱۳۶۵) بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن بعثی در حالی که جوانی ۲۰ ساله بود به شهادت می‌رسد.
پدر شهید فصیحی، زمانی که نوجوان بود برای کار از دستجرد اصفهان به روستای اُزوار که نزدیکی اصفهان قرار دارد می‌رود و مشغول کشاورزی می‌شود. وقتی به سن جوانی می‌رسد، ازدواج می‌کند و در حالی که دو فرزند دختر داشت همسرش فوت می‌کند، اما مدتی بعد همسر دیگری اختیار می‌کند و در همان روستای اُزوار به زندگی ادامه می‌دهد. محمد هم مثل شهدای دیگر که خصلت‌های شهدایی داشتند، رفتار و سبک زندگی‌اش تلاش برای الگو گرفتن از سیره ائمه و محبان اهل بیت (ع) بود.
دوران خدمت خود را در ژاندارمری و در منطقه زبیدات خرمشهر سپری کرد و تا مدتی که در جبهه حضور داشت ارتباط او با خانواده با نامه‌هایی بود که با پست یا توسط همرزمانش ارسال می‌شد. محمد در آخرین اعزامش به خانواده می‌گوید این سفرش بدون بازگشت است و از زیر قرآن عبور می‌کند تا اینکه به شهادت می‌رسد. آن زمان تعطیلات عید سال ۱۳۶۴ سپری شده بود. محمد آخرین نوروز را کنار خانواده‌اش سپری کرده بود. برای ۱۳ بدر هم همراه خانواده کنار رودخانه زاینده رود رفته بودند و چند روز بعد راهی جبهه شده بود.
آنگونه که همرزمان محمد اعلام کرده‌اند وقتی خمپاره اصابت می‌کند، دست و پای راست محمد قطع می‌شود. ترکشی هم به سرش اصابت می‌کند. با اصابت همان ترکش محمد به شهادت می‌رسد. بعد از شهادت محمد یکی از همرزمانش به خانواده‌اش خبر می‌دهد محمد زخمی شده و در بیمارستان بستری است. نیت این بود که خبر شهادت به صورت ناگهانی اعلام نشود، اما اعلام نمی‌شود در کدام بیمارستان بستری است. برای همین خانواده محمد برای اینکه از حال او با خبر شوند به سمت منطقه عملیاتی حرکت می‌کنند. از طرف دیگر پیکر محمد به معراج شهدای اصفهان منتقل شده بود، با این حال کسی از معراج شهدا یا بنیاد شهید به خانواده شهید خبر نمی‌دهد پیکر در معراج شهداست! خانواده محمد پنج روز را در مناطق مختلف جبهه دنبال محمد می‌گردند، اما خبری از او پیدا نمی‌کنند تا اینکه روز پنجم متوجه می‌شوند محمد به شهادت رسیده و پیکرش چند روز قبل به معراج شهدای اصفهان منتقل شده است. آنها به اصفهان برمی‌گردند و پیکر محمد بعد از تشییع در گلزار شهدای پیله‌وران به خاک سپرده می‌شود. بعد از شهادت محمد یکی از خواهران و یکی از برادران شهید به نام برادر شهیدشان نام یکی از پسران‌شان را محمد گذاشتند تا اسم شهید همچنان زنده بماند.
باسلام و خسته نباشید ...ضمن تقدیر و تشکر بابت چاپ خاطرات شهدا و الگو قرار دادن شهدای عزیز برای نسل جوان و تلاشهای بی شائبه ای که انجام میدهید ...خاطرات برای اخوی شهیدمان عالی و بدون کم و کاستی بیان شد 
