سرويس ايران جوان آنلاين: در شهرستان زیبای ساوجبلاغ در استان البرز روستای زیبایی وجود دارد که به اندازه تمام جذابیت‌هایش، مشکل دارد. این مشکلات با فرا رسیدن فصل سرما و شروع بارش‌ها دو چندان شده و در این میان آنچه به جایی نمی‌رسد صدای مردم و خواسته‌هایشان است. شاید اولین و مهم‌ترین مشکل سعیدآبادی‌ها باریک بودن و خرابی جاده اصلی این روستا باشد که نه نوری برای روشنایی دارد و نه خط‌کشی و نه تابلو و علائم هشدار دهنده راهنمایی و رانندگی. این معضل وقتی دوچندان می‌شود که بدانیم با وجود معدن شن و ماسه‌ای در ابتدای این روستا، هر روز تعداد زیادی ماشین سنگین برای جابه‌جایی شن و ماسه‌ها در این جاده تردد می‌کنند که خود عاملی برای از بین رفتن آسفالت و احتمال تصادف در این مسیر باریک است.
سعیدآباد، یکی از روستا‌های بخش مرکزی شهرستان ساوجبلاغ در استان البرز است که بر پایه آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن، جمعیت آن ۳ هزار نفر در قالب حدود ۷۵۰ خانوار ایرانی است.
با توجه به اینکه شغل اصلی اکثر ساکنان این روستا، کشاورزی و باغداری است، برای جابه‌جایی محصولات، جاده مهم‌ترین نیازشان برای رفت و آمد و کسب و کار و درآمدشان به شمار می‌آید. اگر قرار باشد ویژگی‌های جاده اصلی و مواصلاتی این روستا را برشماریم شاید دیگر نتوان اسم جاده را روی آن گذاشت. چون هر چه هست، ویژگی منفی و مشکل و معضل است. جاده سعیدآباد مسیر پر تردد مسافران و اتصال این منطقه با روستا‌های اطراف و شهر به شمار می‌آید که حالا به عقیده ساکنان این روستا، این مسیر مورد بی‌مهری مسئولان قرار گرفته و تاکنون هیچ اقدام خاصی در رابطه با رفع مشکلاتش صورت نگرفت است.
جادهای برای تصادف
جاده اصلی روستای سعیدآباد نه نوری برای روشن کردن آن در شب دارد و نه علائم و تابلو‌های هشدار دهنده که رانندگان را از وضعیت مسیر آگاه کند. هیچ خطی روی آسفالت خراب و از بین رفته آن وجود ندارد و وجود ماشین‌های سنگین که مسئولیت حمل شن و ماسه را برعهده دارند، هر روز بر تصادفات این مسیر می‌افزاید. با اینکه جاده از هر دوطرف امکان پهن شدن دارد، اما آنقدر باریک است که دو خودروی سواری به سختی باید از کنار هم عبور کنند و این مسئله وقتی حادتر می‌شود که جادهای بدون تابلو و پر از چاله چوله و باریک را در نصف شبی تاریک و ظلمانی تصور کنیم.
سعیدآبادی‌ها می‌گویند، آنقدر در این مسیر تصادف شده و خسارت دیده‌اند که دیگر این اتفاقات برایشان عادی شده. اما شنیده نشدن صدایشان از طرف مسئولان خیلی غیر عادی است. این بی‌توجهی‌ها باعث شده که خطرات زیادی برای مسافران و مردم بومی به‌وجود بیاید.
جاده اصلی روستای سعیدآباد کم عرض بوده و فاقد شانه خاکی است که در فصل زمستان به ویژه در زمان‌های بارندگی، به خاطر لغزنده شدن رانندگی را برای افراد سخت می‌کند. نقاط زیادی از این جاده شرایط نامناسب دارد که نیاز مبرم به علائم هشدار دهنده، تسطیح و روکش‌سازی دارد.
این مسیر که در اکثر مواقع دچار مه گرفتگی شدید می‌شود بدون روشنایی و نور کافی برای دید رانندگان است. با این تفاسیر، چون جاده دارای خط‌کشی نیست، تشخیص مسیر در روز‌های مه گرفته به هیچ عنوان امکانپذیر نبوده و اکثر رانندگان در چنین روز‌هایی دچار تصادف ناخواسته می‌شوند. البته مشکلات سعیدآباد فقط به جاده اصلی آن ختم نمی‌شود و با اینکه ۳ هزار نفر در این روستا زندگی می‌کنند هنوز فاقد یک کتابخانه است. همچنین باشگاه ورزشی آن در خارج از روستا قرار داشته و همین مسئله موجب نگرانی خانواده برای رفت و آمد فرزندانشان به باشگاه شده است. حالا سعیدآبادی‌ها منتظرند با نزدیک شدن به دوران انتخابات مجلس و حضور کاندیدا‌ها و قول‌هایی که می‌دهند، حداقل اینبار مثل دفعات قبل، قول رفع مشکلات جاده، بعد از رأی آوری فراموش نشود.
