جوان آنلاین: «ماجرا فقط من نیستم؛ هدف اصلی، سرکوب صدای کسانی است که خلاف روایت‌های رسمی رسانه‌های جریان غالب یا فضای دانشگاهی غربی سخن می‌گویند.» این بخشی از تازه‌ترین مصاحبه حلیا دوطاقی است که اخیراً به دلیل حمایت از فلسطین از دانشگاه ییل ایالات متحده اخراج شده‌است. پژوهشگر و معاون سابق مدیر پروژه حقوق و اقتصاد سیاسی دانشگاه ییل با اشاره به اینکه من پیش از ۷ اکتبر و تشدید نسل‌کشی در فلسطین نیز همواره بی‌پرده از مبارزه آزادی‌خواهانه مردم فلسطین دفاع کرده‌ام، یادآور شد: ما همه، تهدیدات ناشی از فاشیسم و اقتدارگرایی رو به رشد در این کشور را حس می‌کنیم؛ روندی که تلاش دارد همه صدا‌های حامی فلسطین و منتقد نسل‌کشی امریکا را خاموش کند. وی همچنین تأکید می‌کند مسئله حمله‌ای هماهنگ و گسترده علیه آزادی بیان است و هراس شدید دولت از این واقعیت است که دیگر نمی‌تواند همه صدا‌هایی را که سال‌هاست در تلاش برای خاموش کردن‌شان کرده ساکت کند و اکنون در این کار شکست خورده‌است.
وحشت غرب از اعتراض گسترده دانشجویان به نسل‌کشی
موضوعی که دکتر دوطاقی در خصوص ناتوانی غرب در ساکت کردن صدا‌های اعتراض به نسل‌کشی فلسطینان در غزه توسط صهیونیست‌ها خاطرنشان می‌کند، اشاره‌ای به اعتراضات گسترده در دانشگاه‌های کشور‌های غربی علیه این جنایات است. هرچند تخمین دقیق تعداد دانشجویان شرکت‌کننده در اعتراضات به نسل‌کشی در غزه توسط اسرائیل به دلیل نبود داده‌های جامع و رسمی چالش‌برانگیز است. با این حال، بر اساس اطلاعات موجود از اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های امریکا و سایر نقاط جهان در سال ۲۰۲۴، می‌توان برآورد‌هایی ارائه داد.
در امریکا، اعتراضات دانشجویی در بیش از ۶۰ دانشگاه از آوریل ۲۰۲۴ آغاز شد. این اعتراضات به‌ویژه در دانشگاه‌هایی مانند کلمبیا، ییل، نیویورک و UCLA برجسته بود. اگر فرض کنیم هر دانشگاه به‌طور متوسط چند صد دانشجوی فعال در این اعتراضات داشته باشد (با توجه به گزارش‌های خبری که از حضور هزاران نفر در هر محل خبر داده‌اند)، تعداد کل دانشجویان شرکت‌کننده در امریکا حداقل بیش از ۲۰هزار نفر تخمین زده می‌شود. در سطح جهان غرب نیز، اعتراضات مشابه در دانشگاه‌های اروپا (مانند هلند و بریتانیا)، استرالیا و کانادا نیز گزارش شده‌است. برای مثال، در بریتانیا ۲۰ اردوگاه اعتراضی در دانشگاه‌ها برپا شد، اما آمار دقیقی از تعداد شرکت‌کنندگان در این اعتراضات نیز دسترس نیست. در هر صورت به نظر می‌رسد تعداد شرکت‌کنندگان آنقدر زیاد بوده که موجب شده جهان غرب به سرکردگی ایالات متحده تمام تعارف‌ها را در خصوص آزادی بیان کنار بگذارد و چهره فاشیستی خود را در حمایت از صهیونیست‌ها نشان دهد.
همزمان با این اعتراضات اخبار مختلفی از دستگیری دانشجویان و اساتید در سراسر ایالات متحده نیز منتشر شد، هر چند اطلاعات دقیق و جامع درباره تعداد این دانشجویان و اساتید دستگیر شده، به دلیل پراکندگی داده‌ها و عدم انتشار آمار رسمی توسط همه دانشگاه‌ها، به طور کامل در دسترس نیست. با این حال، بر اساس گزارش‌های خبری و منابع موثق بیش از ۳هزارو۱۰۰ نفر در بیش از ۶۰ دانشگاه امریکا بازداشت شده‌اند، که آمار برخی در ادامه آمده‌است.
در دانشگاه کلمبیا (نیویورک) بیش از ۱۰۰ دانشجو در ۱۷ آوریل ۲۰۲۴ زمانی که پلیس نیویورک به اردوگاه اعتراضی حمله کرد، بازداشت شدند. در ۳۰ آوریل ۲۰۲۴ نیز حدود ۳۰۰ نفر دیگر در جریان یورش به تالار همیلتون دستگیر شدند. همچنین در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC) ۹۳ دانشجو در ۲۴ آوریل ۲۰۲۴ توسط پلیس لس‌آنجلس بازداشت شدند. این رقم شامل افرادی است که در محوطه دانشگاه تجمع کرده‌بودند. در دانشگاه تگزاس در آستین ۵۷ دانشجو در ۲۴ آوریل ۲۰۲۴ دستگیر شدند. گزارش‌ها حاکی از حضور پلیس ایالتی با تجهیزات ضدشورش است که با آنها به دانشجویان حمله کردند. در دانشگاه امرسون (بوستون) ۱۰۸ دانشجو در ۲۵ آوریل ۲۰۲۴ بازداشت شدند. این تعداد شامل دانشجویانی است که در اردوگاه اعتراضی حضور داشتند. در دانشگاه ییل نیز ۴۵ نفر در ۲۲ آوریل ۲۰۲۴ دستگیر شدند. در دانشگاه نیویورک (NYU) حدود ۱۳۳ نفر در ۲۲ آوریل ۲۰۲۴ بازداشت شدند که شامل ۱۲۰ دانشجو و ۱۳ نفر از کارکنان یا اساتید بودند. در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس (UCLA) در اول می ۲۰۲۴، پس از درگیری‌ها و مداخله پلیس، حدود ۲۰۰ دانشجو بازداشت شدند. در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس بیش از ۱۰۰ دانشجو در ۲۷ آوریل ۲۰۲۴ دستگیر شدند. هر چند این داده‌ها بر اساس گزارش‌های رسانه‌هایی مانند بی‌بی‌سی، نیویورک تایمز و رویترز گردآوری شده، اما به دلیل نبود رسانه‌های آزاد و آمار رسمی از هر دانشگاه، احتمالاً اطلاعات به شکل کامل نیز انتشار پیدا نکرده‌است.
اخراج دانشجویان و اساتید از دانشگاهی امریکا
همزمان با اعلام خبر بازداشت دانشجویان و اساتید معترض به نسل‌کشی غزه توسط صهیونیست‌ها و با حمایت ایالات‌متحده اخباری از تهدید به اخراج دانشجویان و اساتید بازداشت شده و سازمان دهندگان این تجمعات منتشر شد. تهدید‌هایی که کم‌کم رنگ واقعیت گرفت و مخصوصاً در خصوص دانشجویان و اساتید مهاجر به سرعت عملیاتی شد. برای مثال، در مارس ۲۰۲۵، یک دانشجوی دکتری ترک در دانشگاه تافتس (ماساچوست) توسط مأموران وزارت امنیت داخلی امریکا بازداشت شد. همچنین، مواردی از بازداشت دانشجویان ایرانی (مانند علیرضا درودی در دانشگاه آلاباما) و فلسطینی (مانند محمود خلیل) گزارش شده‌است. طبق گزارش‌هایی از تایمز اف ایندیا در مارس ۲۰۲۵، صد‌ها دانشجوی خارجی به دلیل اعلام همبستگی با غزه از طریق ایمیل توسط وزارت امور خارجه امریکا برای خروج از کشور فراخوانده شده‌اند. دونالد ترامپ در ژانویه ۲۰۲۵ اعلام کرد که اتباع خارجی حامی فلسطین که در اعتراضات شرکت کنند، اخراج خواهند شد. لایحه پیشنهادی کنگره در می ۲۰۲۴ نیز خواستار لغو ویزای دانشجویان بین‌المللی بازداشت‌شده در اعتراضات شده‌بود.
در یکی از آخرین اخبار در این خصوص اعلام شد دانشگاه‌های ییل و هاروارد کارمندان خود را در پی فشار‌های دولت ترامپ که از نهاد‌های دانشگاهی خواسته بود با آنچه یهودستیزی در دانشگاه‌ها خوانده‌بود، برخورد کنند یا خطر از دست دادن بودجه فدرال را بپذیرند، از کار برکنار کردند.
این در حالی است که مدتی قبل از آن نیز دکتر حلیا دوتاگی نیز با اتهام حمایت از فلسطینی‌ها از مدرسه حقوق دانشگاه ییل اخراج شود.
همزمان، رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه هاروارد، پروفسور دیوید کاتلر، مدیران مرکز مطالعات خاورمیانه (CMES) را نیز اخراج کرد؛ اقدامی که در دانشگاه جنجال‌برانگیز شده و به‌عنوان تلاشی برای آشتی با دولت ترامپ تلقی شده‌است. مدیران اخراج‌شده شامل پروفسور جمال قفادر، پژوهشگر مطالعات ترکیه و مدیر مرکز، و تاریخ‌دان ر‌زی بشیر، معاون او هستند.
این اخراج‌ها در پی انتقادات گسترده صهیونیست‌ها از هاروارد در رابطه با ادعا‌های یهودستیزی در محتوای آموزشی دانشگاه، به‌ویژه در ارتباط با رویداد‌ها و مباحث مربوط به موضوع فلسطین- اسرائیل انجام شده‌است؛ گزارشی که از سازمان فارغ‌التحصیلان یهودی هاروارد در ماه می‌منتشر شد، CMES را به تمرکز نامتناسب بر مناقشه اسرائیل- فلسطین و مشروعیت‌زدایی از اسرائیل متهم کرد و اسرائیل را «آخرین قدرت استعماری که شر مطلق جهانی – نژادپرستی، آپارتاید و نسل‌کشی – را مجسم می‌کند» توصیف کرده‌بود که اکنون به خوبی مشخص شده‌است بیان چنین واقعیاتی در ایالات‌متحده مجاز نیست.
همچنین رئیس دانشگاه کلمبیا، پروفسور کاترینا آرمسترانگ، نیز پس از تنها هفت ماه از سمت خود استعفا داد. این استعفا یک هفته پس از آن اعلام شد که دانشگاه با مجموعه‌ای از تغییرات گسترده به منظور بازگرداندن قرارداد‌ها و کمک‌های فدرال به ارزش ۴۰۰میلیون دلار که از سوی دولت ترامپ به دلیل نحوه برخورد با تظاهرات ضدصهیونیستی در دانشگاه لغو شده‌بودند، موافقت کرد. همچنین در چارچوب توافق با دولت، دانشگاه کلمبیا متعهد شد فعالیت‌های دانشگاهی خود را در اسرائیل گسترش دهد و به‌طور غیرمستقیم بر محتوای دپارتمان مطالعات خاورمیانه نظارت داشته باشد؛ اقدامی که از سوی فعالان حقوق بشر مورد انتقاد قرار گرفت و ناقض آزادی بیان دانسته شد.
در مجموع واقعیتی که امروزه به خوبی خود را نشان می‌دهد، این است که آزادی‌بیان در دانشگاه‌های غربی و ایالات متحده تا جایی مورد پذیرش است که با اصول سیاسی این کشور‌ها مبنی بر حمایت از نسل‌کشی صهیونیست‌ها در فلسطین منافاتی نداشته باشد. دانشگاهیان آزاد هستند از نسل‌کشی در رواندا، بوسنی یا آفریقای جنوبی انتقاد کنند، اما زمانی که قرار است در خصوص اسرائیل، سؤالی مطرح یا تظاهراتی در خصوص فلسطین برگزار شود، حتماً با برخورد سخت مواجه می‌شوند و در حالی که هرگونه اقدام در حمایت از اوکراین آزاد است، سیاست سانسور و استاندارد دوگانه فاشیستی در غرب به بهانه یهودی‌ستیزی آماده است دهان منتقدان صهیونیست‌ها را به هر شکل ممکن ببندد.
