جوان آنلاین:کانال تلگرامی «» نکتهای تربیتی از مرحوم حائری شیرازی (ره) را به اشتراک گذاشت. ایشان ضمن روایت خاطرهای بیان داشتهاند: «آقای دکتر ایزدی که وزیر کشاورزی آقای بازرگان بود، میگفت: من در لندن بودم و از خیابان عبور میکردم. دیدم بچهای سوار سهچرخه بود و مادرش هم همراهش بود. ناگهان بچه در جوی آب یا در باغچه خیابان افتاد و سهچرخه هم رویش افتاد. حالا اگر ما در کشورمان و با فرهنگ خودمان بودیم چه کار میکردیم؟ میگفتیم عزیزم! وامصیبت! چطور شد؟ داد و بیداد میکردیم تا همه به کمکش بیایند. ایشان میگفت: من براساس فرهنگ اینجا رفتم که کمک کنم، اما با نگاه تند مادر مواجه شدم. مثل چوب خشک شدم، ولی نمیتوانستم این صحنه جالب را نگاه نکنم. کمی گذشت و مادر هیچ نگاهی نکرد و حرفی نزد و چیزی نگفت و اجازه داد که بچه بر خودش مسلط شود. وقتی که هیچ چیزی نگفت، یعنی اتفاقی نیفتاده و این میشود فرهنگ؛ فرهنگ از اینجا به دست میآید. تربیت از اینجا به دست میآید. ملتها از اینجا خراب میشوند و از اینجا درست میشوند. تپیدن و لرزیدن برای بچه، یعنی عالم را عوضی به او نشان دادن، یعنی مشکل را بزرگ کردن و انسان را کوچک کردن.» (منبع: کتاب راه رشد، جلد چهار، صفحه ۱۶۷)