«فاجر» بودن خودش عذاب است

جوان آنلاین: سیدمیثم میرتاج‌الدینی در کانال شخصی خود در پیام‌رسان ایتا نوشت: فاجر، فاسق، مُذنب، عاصی و... ما همه این کلمات را ترجمه می‌کنیم به گناهکار و خلاص، اما هرکدام بار معنایی خودش را به شانه می‌کشد. مثلاً فاجر، یعنی کسی که به مرحله انفجار رسیده. آدمی زمانی آدم است که رَمه فکر و خیال، اراده و امیال، سخن و افعال را در یک جهت هِی کند. وگرنه هر کدام از اینها سمتی را می‌گزیند و سویی را قصد می‌کند. سپس وجود آدمی، می‌شود چراگاه گله‌ای از هم‌گسیخته و می‌شود مرتع روندگان و رمندگان به جهات متفاوت و متضاد. مثلاً فکر به سویی، میل به سمتی، اراده به جهتی و غریزه به طرفی می‌رود. چنین آدمی عنان سرزمین وجودش را از کف داده. پس طبعاً به مرز انفجار رسیده و یحتمل بتوان به او گفت: «فاجر». راستش را بخواهید، فاجر بودن خودش عذاب است و در فجور بودن یعنی آغاز جهنم از دنیا!