جوان آنلاین: محمدعلی جعفری در کانال شخصی خود در پیامرسان ایتا نوشت: من آن جوان سیهچرده مصری را نمیفهمم چطور رد قدمهای موسی (ع) میرفت. با خودش نمیگفت که قربان عصایت! نیل را میخواهی چه کنی؟
من آن جوان را نمیفهمم چطور زیر نگاه سنگین و تمسخرآمیز مردم زمانهاش میخ میداد دست نوح نبی (ع) و بدنه چوبی کشتی را قیراندود میکرد. با خودش نمیگفت که قربان عمر طولانیات! وسط خشکی، این کشتی را به کدام آب میاندازی؟
من آن جوان عرب را نمیفهمم که چطور پهلو به پهلوی پیامبر در احد میجنگید و در تنگناها میشنید ان نصرالله قریب. آیا با خودش نمیگفت: متی نصرالله؟
من آن بچه بسیجی روستایی در محاصره را نمیفهمم وقتی امام میگفت: «خرمشهر باید آزاد شود» با خودش فکر نمیکرد: با کدام عِده و عُده و لجستیک؟
من آن مدافع حرم زیر دید و تیر پهپادهای امریکایی در بیابانهای البوکمال را نمیفهمم وقتی حاجقاسم میگفت: «تا سه ماه دیگر پایان داعش را اعلام میکنیم!» در دلش شک نمیافتاد که روی نقشه چیز دیگری میبینیم!
ولی الان در این زمان و زمانه، این جوانهای پابرهنه و گرسنه و آواره غزهای را میفهمم. میفهمم چگونه در آخرالزمانیترین حالت ممکن نسلکشی صهیونیستها کم نمیآورند و میگویند: «حسبناالله و نعمالوکیل!»