جوان آنلاین: جهادگرانی که در هر رشته تخصص دارند، دوست دارند با حضور در مناطق کم برخوردار خدماتی ارائه کنند که بیشترین و بهترین بازدهی را داشته باشد. از تعمیرات لوازم خانگی و ساخت و ساز و آموزش رشته‌های مختلف گرفته تا برگزاری کلاس‌های حرفه و فن و اصول درست کشاورزی و رنگ آمیزی دیوار‌های مساجد و مدارس و کشیدن اشکال هندسی و مذهبی و اسلامی. کاری که خواهران حبیبی شوق و ذوق زیادی برای انجام آن دارند.
مهم نیست در چه فصل یا چه ماهی باشیم. از گرمای سوزان تابستان تا سرمای سخت زمستان یا ماه مبارک رمضان یا تعطیلات عید نوروز. مهم این است که گروه‌های جهادی همیشه در میدان هستند و تعطیلی ندارند.
بسیجیان جهادگر اگر لازم باشد در برنامه‌های عمرانی‌شان انعطاف به خرج می‌دهند، اما کرکره کار را پایین نمی‌کشند. شهید کاظمی و شهید خسروی‌نژاد نام دو گروه جهادی است که چراغ خدمت‌رسانی داوطلبانه به مردم را در تمام ایام روشن نگه داشته و حالا در روستا‌های شهرستان خدابنده زنجان مشغول خدمات‌رسانی هستند.
مسئول حوزه دانشجویی شهید زین‌الدین درباره فعالیت این دو گروه جهادی می‌گوید: «۴۰ جهادگر در قالب گروه‌های جهادی شهید کاظمی و شهید خسروی‌نژاد به روستا‌های بخش افشار شهرستان خدابنده اعزام شدند که ۳۰ نفرشان را خانم‌ها تشکیل می‌دهند. بچه‌های هر دو گروه علاقه‌مند بودند در ماه رمضان اردوی جهادی را برگزار کنند، چون از یک طرف در ماه رمضان جمعیت در روستا حضور دارد و از سوی دیگر کار جهادی با زبان روزه را تمرین خودسازی می‌دانند. فعالیت عمرانی‌مان در این مقطع رنگ‌آمیزی دیوار دو مدرسه است.»
مهدی شهیدی ادامه می‌دهد: «به همین دلیل یک دوره اردو در ماه مبارک رمضان برگزار کردیم و بعد از آن به درخواست بچه‌ها دوباره به روستا‌های هدف رفتیم.»
نقاشی‌هایی برای ماندگاری
زهرا و معصومه حبیبی، خواهران هنرمندی هستند که نقاشی دیوار مدارس دو روستای نریمان قشلاق و مصرآباد را بر عهده گرفته‌اند. زهرا که خواهر بزرگ‌تر و فارغ‌التحصیل رشته گرافیک از دانشگاه زنجان است، در مورد این اقدام‌شان می‌گوید: «این چهارمین سال است که برای نقاشی دیوار مدارس با یک گروه جهادی همراه شدم. هر سال به بسیج سازندگی استان مراجعه و درخواست می‌کنم جایی در مناطق محروم برای نقاشی دیواری به من معرفی کنند. امسال هم همراه گروه‌های جهادی شهید کاظمی و شهید خسروی‌نژاد به روستا‌های محروم بخش خدابنده رفتیم. من نقاشی دیواری در مدارس را خیلی دوست دارم، چون وقتی مدارس زیبا می‌شوند، بچه‌ها رغبت بیشتری به درس خواندن نشان می‌دهند و شادتر می‌شوند.»
معصومه خواهر کوچک‌تر زهرا که دانشجوی رشته معماری است و نقاشی دیواری را از خواهر بزرگ‌ترش آموخته است، تأکید می‌کند: «ما به هر روستایی که می‌رویم می‌خواهیم حامل پیامی باشیم و به مردم روستا می‌گوییم که هیچ وقت شما را فراموش نمی‌کنیم.»
جهادگران وقتی به روستا‌ها می‌روند و اردو می‌زنند، تک تک اعضا مشغول کاری می‌شوند و در کنارشان در مدرسه و مسجد روستای نریمان قشلاق هم همه بچه‌ها مشغول فعالیت بودند.
خانم بیگدلی، دانشجوی علوم تربیتی و مسئول کمیته آموزش این گروه‌های جهادی است. وی می‌گوید: «بیشتر برنامه‌های ما برای کودکان، نوجوانان و بانوان روستاست. از فضای مدرسه روستا برای برگزاری کلاس‌های خیاطی، گلدوزی، زبان، گلسازی و آموزش قرآن استفاده می‌کنیم. برای کودکان روستا هم کلاس کار با جوانه‌ها اختصاص یافته است. آنها در این کلاس ساخت کاردستی و کشیدن نقاشی را یاد می‌گیرند.»
لیلا اشجاری هم که دانشجوی رشته تربیت بدنی است، درباره علت برگزاری اردو می‌گوید: «اردوی جهادی همیشه حال بچه‌های جهادی را خوب می‌کند، اما در برخی ماه‌ها شرایط کاملاً متفاوت است. مخصوصاً اگر در ماه رمضان برگزار شود. بیش از اینکه مردم روستا نیازمند حضور ما باشند، ما محتاج حضور میان آنها هستیم. این سومین سالی بود که در روستای نریمان قشلاق حضور داشتیم و اردو زدیم و با مردم انس گرفتیم. بچه‌های روستا به قدری خوشحال شدند که اصلاً دوست نداشتند به خانه‌هایشان بروند.»
تلاش برای ادامه تحصیل
غزل خانی معلم قرآن خوش ذوقی است که معنی سوره‌های قرآن را در قالب اشعاری زیبا به بچه‌ها آموزش می‌دهد. عاطفه جعفری هم در کلاس جوانه‌ها به سر و کله زدن با جوانه‌های روستا مشغول می‌شود. آنطور که دوستانش می‌گویند، کلاس او با نشاط‌ترین و البته پر سر و صداترین کلاس است.
معصومه آلاداغلو هم زبان انگلیسی تدریس می‌کند و ترجیح می‌دهد از این فرصت برای بازگو کردن محرومیت‌های روستا استفاده کند.
وی در این باره می‌گوید: «بیشتر بچه‌های روستا حداکثر تا کلاس ششم دبستان درس می‌خوانند و سپس ترک تحصیل می‌کنند. علت هم این است که برای تحصیل بالاتر از کلاس ششم باید هر روز به روستای دیگری بروند. در حالی که نه راه مناسبی وجود دارد و نه وسیله نقلیه‌ای برای طی مسیر. با این وجود بسیار دوست دارند بیاموزند، اما چه فایده که ما نمی‌توانیم مدت زیادی در این مناطق بمانیم و با اردو‌های ۱۰ روزه هم بچه‌ها مطالب مورد نیاز را نمی‌آموزند.»
مسجد، یادگار بسیج سازندگی
مسجد روستای نریمان قشلاق صحنه حضور جهادگران است. جالب اینکه مسجد آبرومند و مناسب روستا نیز یادگاری بسیج سازندگی زنجان است و از سوی گروه‌های جهادی استان بنا شده است.
خانم صبوری کارشناس الهیات و مدرس قرآن کریم و احکام برای بانوان است. او هم چند سالی می‌شود با گروه‌های جهادی به مناطق محروم می‌رود و در این منطقه میهمان خانم‌های روستایی است.
وی می‌گوید: «مردم این منطقه مؤمن و باصفا و بسیار علاقه‌مند به معارف دینی هستند. مباحث را با تکیه بر سیره نبوی (ص) و سبک زندگی خدمت خانم‌ها مطرح می‌کنیم. درآمد مردم روستا از دامداری و کشاورزی تأمین می‌شود. مهم‌ترین مشکل روستا فقدان آب آشامیدنی است. این روستا روزانه فقط یک ساعت آب دارد.»
جهادگران که خوب می‌دانند برای ماندگاری روستاییان در موطن و زادگاهشان باید امکانات مورد نیازشان را آماده کنند، با مطالبه‌گری سراغ مسئولان می‌روند تا به رفع مشکلات موجود در مناطق کم برخوردار بپردازند.
