جوان آنلاین: صادرکنندگان و تولیدکنندگان از ارز نیمایی خسته اند و طی چند ماه اخیر مرتب نامه‌هایی از فعالان اقتصادی به دستگاه‌های سیاستگذار ارسال شده که در آن درخواست بازنگری در نرخ ارز نیمایی را داشته اند. خلاصه اظهارات آن‌ها این است که سیاست فعلی ارزی به مثابه تنبیه صادرکنندگان و تشویق واردکنندگان ایرانی است. چندی پیش بود که ۱۰ انجمن بزرگ تولیدی در نامه‌ای به رهبری، خواستار از دستور کار خارج این سیاست ارزی شدند.
همچنین بهرام سبحانی، رییس انجمن تولیدکنندگان فولاد، اصلاح سیاست‌های ارزی و کاهش فاصله ارز نیمایی با بازار آزاد را به عنوان دو درخواست مهم فولادی‌ها از رییس دولت جدید برشمرد و موارد مشابه این اظهارنظر‌ها از سوی فعالان اقتصادی بار‌ها مطرح شده است.
درحال حاضر شرکت‌های بزرگ صادراتی که در بورس هستند مکلف شده‌اند که ارز حاصل از صادرات را به قیمت نیمایی عرضه کنند و بیش از یکسال است که قیمت ارز نیمایی افزایش نیافته و شرکت‌های بورسی در انتظار تعیین تکلیف این وضعیت هستند.
اما رویکرد دولت چهاردهم در این زمینه چگونه است؟ یکی از مهمترین اظهارنظر‌ها در خصوص ارز نیمایی به اظهارات علی طیب نیا به عنوان مشاور اقتصادی مسعود پزشکیان باز می‌گردد.
او در گفتگویی اعلام کرده است که «ارز نیمایی یک رانت است که هر کسی به آن دست پیدا کند بخشی از رانت موجود را تصاحب می‌کند و دیگر هیچ نیازی به کار تولیدی ندارد و باید موضوع به صورت جدی تعیین تکلیف شود.»
طیب نیا از فروش ارز شرکت‌های بزرگ در سامانه نیما (حدود ۴۰ هزار تومان) انتقاد کرد و خواستار آزادسازی آن شد که به گفته برخی از کارشناسان به معنای فروش ارز شرکت‌های بزرگ به قیمت ۶۰ هزار تومان است.
اظهارات درباره لزوم اصلاح نرخ ارز نیمایی اگرچه به مذاق بورسی‌ها خوش می‌آید، اما برخی نیز نگرانی‌هایی نسبت به افزایش قیمت مواد اولیه در شرایط گران شدن نرخ ارز نیمایی دارند.
بسیاری از فعالان حوزه صنعت معتقدند شناورسازی نرخ ارز بازار نیما ضرورتی برای حفظ رقابت‌پذیری در رقابت خارجی و تقویت تولید ملی است.
