ازدواج با آواتار‌ها در عصر هوش مصنوعی

 جوان آنلاین: دکتر احسان خسروجردی در کانال شخصی خود در پیام‌رسان‌ایتا نوشت: این مهم است که ما تجربیات‌مان را چگونه تعبیر و تفسیر و بیان می‌کنیم، اما با هر تصویرسازی و توجیهی، متأسفانه در سبک زندگی مدرن، تنهایی و احساس تنهایی، بشر غربی را رنج و آزار می‌دهد. 
آلیسیا فرامیس، این هنرمند اسپانیایی گفت: «نسل جدیدی از عشق در حال ظهور است که در آن انسان‌ها با هولوگرام‌ها، آواتارها، ربات‌ها و ... ازدواج می‌کنند و روابط خود را حفظ می‌کنند. همانطور که ما زبان‌های جدید را با «دولینگو» تمرین می‌کنیم؛ می‌توانیم روابط عاطفی را نیز با آن‌ها تمرین کنیم.» سارتر در رمان تهوع از زبان روکانتن شخصیت اصلی رمان می‌نویسد: «چنان غرق در تنهایی وحشتناکی بودم که به فکر خودکشی افتادم. تنها چیزی که جلویم را گرفت این فکر بود که هیچ‌کس، مطلقاً هیچ‌کس، از مرگ من متأثر نخواهد شد و در مرگم حتی بیش از زندگی‌ام تنها خواهم بود.»
«چه کسی می‌داند تنهایی واقعی چیست _ نه آن کلمه متداول، بلکه آن وحشت عریان؟ برای خود آدم‌هایی که احساس تنهایی می‌کنند تنهایی نقابی بر چهره می‌زند. بدبخت‌ترین آدم‌های مطرود سفت‌وسخت به یک خاطره یا توهم می‌چسبند. گه‌گدار هم‌زمانی مرگبار چند واقعه لحظه‌ای پرده را کنار می‌زند؛ اما فقط برای یک‌لحظه. هیچ انسانی نمی‌تواند بی‌آنکه دیوانه شود نگاهی ثابت به‌تن‌هایی اخلاقی‌اش داشته باشد.» (جوزف کونراد، از چشم غربی)