جوان آنلاین: بازی مقابل هنگکنگ بازی بد تیم ملی بود، در این هیچ شکی نیست. هنگکنگ تیمی نبود که بخواهد ایران مدعی قهرمانی را با چالش روبهرو کند، اما اصرار به برخی اشتباهات که در بازی با فلسطین هم دیده شد موجب شد مقابل هنگکنگ کارمان گره بخورد. هرچند که در نهایت سه امتیاز به حساب ایران واریز شد. اما انگار که با کینگکنگ مسابقه میدادیم؛ پراشتباه، با استرس و گاهی در حال فرار!
میتوان چند بار بازی جمعه شب ایران مقابل هنگکنگ را دید، اما تفاوتی در نتیجهگیری نخواهد داشت. همه اذعان دارند که تیم ملی مقابل این حریف شرق آسیایی موقعیتهای زیادی را از دست داد و فرصتسوزی کرد، اینقدر که حتی حریف را به این فکر انداخت که میتواند با امتیاز از زمین خارج شود. این نقطه ضعف را حتی میتوان در حرفهای امیر قلعهنویی در پایان بازی هم دید. سرمربی تیم ملی میگوید: «به هنگکنگ و سرمربیاش تبریک میگویم که فوتبال خوبی بازی کردند. آنها به دنبال پیروزی بودند، ولی ما کمی باتجربهتر و حرفهایتر بازی کردیم. از ششقدم و دروازه خالی گل نزدن ایراد کار است، ولی جای خوشحالی دارد که بعد از چند وقت کلینشیت کردیم. با توجه به بازی هجومی که انجام میدهیم، اینبار توانستیم کلینشیت کنیم. البته در یکی، دو صحنه شانس آوردیم و باید گل میخوردیم. همین که سه امتیاز را گرفتیم، صعود و کلینشیت کردیم، خوشحال هستم، ولی از اینکه موقعیت از دست میدهیم، ناراحتم.»
تعویضهای اشتباه
سرمربی تیم ملی در حالی به فرصتسوزی تیمش معترف است که اولین مقصر را باید خود او دانست، آنهم جایی که بهترین عنصر تهاجمیاش یعنی مهدی قائدی را به دلایلی که هنوز خودمان هم نمیدانیم تعویض و به جای او مهدی محبی را وارد زمین کرد که در هر دو بازی کاملاً سردرگم بود. استفاده از سعید عزتاللهی و رامین رضاییان پراشتباه را هم به این مسئله اضافه کنید تا متوجه شوید که قلعهنویی چطور یک مسیر اشتباه را در دو بازی پیدرپی پیموده و اگر بخواهد باز هم در همین مسیر ادامه دهد حتماً کار تیم با مشکل روبهرو خواهد شد.
ایرادهای خط دفاع
قلعهنویی خوشحال است که کلینشیت کرده، اما گویا یادش رفته که این گل نخوردن ناشی از عدم تجربه حریف بود، نه دفاع مستحکم تیم او. بهطور حتم هر حریف دیگری جز هنگکنگ جمعه شب میتوانست دروازه ایران را باز کند، چراکه آنها نتوانستند از سلسله اشتباهات خط دفاع ایران استفاده کنند و در نهایت تنها به تجربه ایران باختند. ایران پیروز شد، اما نباید از یاد ببریم که خط دفاع تیم ملی اشتباهات وحشتناکی داشت که حریفان اصلی حتماً از آنها نهایت استفاده را خواهند کرد.
خط میانی کماثر
سامان قدوس تنهاست؛ این اصلیترین مشکل خط هافبک ایران است. سامان قدوس در دو بازی گذشته بهترین بازیکن ایران بوده، اما دستتنها نمیتواند کاری انجام دهد. ایراد کار این است که هیچ بازیکن مؤثری کنار قدوس قرار ندارد. جهانبخش با روزهای اوجش فاصله دارد و دیگران هم نمیتوانند به خوبی او را پوشش دهند تا عملاً خط هافبک تیم ملی تنها به یک بازیکن دل ببندد و او هم با وجود تمام تلاشی که از خود نشان میدهد، نمیتواند آنطور که باید و شاید مؤثر باشد. این مشکل مطمئناً در بازیهای آینده بیشتر هم خواهد شد، چون حریفان با شناسایی قدوس او را مهار میکنند، درست مانند اتفاقی که برای مهدی طارمی افتاده و تمام مدافعان تیمهای حریف روی یارگیری با او متمرکز هستند.
تیم مسن
ابتدای جام ملتها عنوان شد که ایران مسنترین تیم جام است. این ایراد حالا با گذشت دو بازی بیشتر از همیشه خودش را نشان داده است. امید ابراهیمی، انصاریفرد، حاجصفی و حتی جهانبخش هیچ کدام بازیکنان ۹۰ دقیقه نیستند و قلعهنویی بهطور حتم نمیتواند برای میدانداری در طول یک بازی روی آنها حساب کند. بنابراین باید فکری به حال این ضعف عمده شود. از طرفی قلعهنویی حتماً باید فکری به حال آلترناتیو طارمی کند، چون او بهطور کامل از طرف رقبا مهار شده و بعید است با ادامه این روند بتواند کاری انجام دهد، مگر اینکه دیگران برای او فضا ایجاد کنند.
بازی متفاوت
ایران صعود کرده و حالا باید برای صدرنشینی به مصاف امارات برود. مصافی که بسیار متفاوت با دو بازی قبلی است. امارات برای پیروزی میآید و این میتواند تمام عیوب تیم قلعهنویی را مشخص کند. بنابراین اگر قرار است به عنوان صدرنشین راهی مرحله بعدی شویم باید برای بازی با امارات طرح و نقشه تازه داشته باشیم و با اصلاح اشتباهات خود کاری کنیم که تمام رقبا غافلگیر شوند و یک چهره تازه از تیم ملی ایران را به نمایش بگذاریم.