اگرچه تا فرا رسيدن انتخابات مجلس شوراي اسلامي فاصله زماني زيادي باقي‌مانده است، اما تكاپوي احزاب گوناگون، اعم از اصولگرا، اصلاح‌طلب و ساير جبهه‌بندي‌هاي سياسي، مدت‌ها است كه در فضاي سياسي كشور آغاز و همايش‌هاي گوناگوني نيز تاكنون در اين رابطه برگزار شده است.
هم اكنون در داخل جبهه اصولگرايان سه تشكل جبهه پايداري، حزب موتلفه اسلامي و جبهه اصولگرايان انقلاب اسلامي به يك ائتلاف نسبي در خصوص انتخابات مجلس رسيده‌اند و حتي گاه بيانيه‌هاي مشتركي نيز در نورد برخي وقايع صادر كرده‌اند كه نشان دهنده جدي بودن اين ائتلاف است. اميدواري بسياري وجود دارد كه اين ائتلاف همزمان به يك تشكل فراگير سياسي در انتخابات مجلس شوراي اسلامي تبديل شود و وقايع انتخابات رياست جمهوري سال 1392 تكرار نشود. اما سؤالي اساسي كه در اين بين وجود دارد، اين است كه آيا مي‌توان تنها با وحدت اميدوار به پيروزي در يك ماراتن سخت انتخاباتي بود يا بايد به دنبال عناصر ديگري بود كه هم اكنون كمبود آنها در فضاي انتخاباتي و سياسي كشور به شدت به چشم مي‌خورد.
نقش پر رنگ احزاباحزاب در فضاي سياسي هر كشوري نقش مهم و سرنوشت‌سازي بر عهده دارند، چراكه علاوه بر فعاليت‌هاي سياسي وظيفه اداره كشور را بر اساس ديدگاه‌ها و اصول بنيادين خود بر عهده دارند.
مطالعه‌اي كوتاه در سير تحولات جوامع پيشرفته و همچنين تحولات سياسي چند دهه بعد از انقلاب اسلامي و فراز و نشيب‌هاي آن، جاي ترديدي باقي نمي‌گذارد كه تشكيل احزاب سياسي به عنوان پيش‌نياز توسعه سياسي يك ضرورت انكار ناپذير است، اما به هيچ عنوان نمي‌توان بدون يك برنامه مدون براي نيل به قدرت سياسي انتظار توسعه سياسي را در ايران داشت.
هيچ حزب، حركت و جنبشي نمي‌تواند به طور طبيعي جانشين دولتي شود، مگر اينكه با كسب يك سلسله شايستگي‌ها و صلاحيت‌هايي كه مورد قبول مردم بوده و بتواند آلترناتيوي براي رقيب خود باشد. معمولاً دولت‌هاي حاكم با عملكرد‌هاي خلاف خود به طور طبيعي دچارمشكل مي‌شوند. در چنين شرايطي احزاب با انتخاب افراد صالح و داشتن يك برنامه دقيق مي‌توانند رقيب را در يك انتخابات آزاد و عادلانه شكست دهند.
در نظام جمهوري اسلامي ايران به دليل اهميتي كه رأي مردم در عرصه انتخابات گوناگون دارد، حفظ سلامت انتخابات به طور كامل تضمين شده است و هم اكنون تمام رده‌هاي نظام جمهوري اسلامي ايران از بالاترين سطح بر حق الناس بودن رأي مردم تأكيد داشته و صيانت از آراي مردم را يك وظيفه ديني مي‌دانند و نكته جالب در اينجاست كه بيشترين حملات صورت گرفته عليه فضاي دمكراسي در نظام جمهوري اسلامي ايران نيز در قالب حمله به سلامت انتخابات صورت گرفته است. از سوي ديگر به دليل وجود شوراي نگهبان و نهادهاي نظارتي امكان رسوخ عناصر فاقد صلاحيت به حداقل مي‌رسد، كما اينكه در نظام‌هاي مختلف رأي‌گيري در دنيا نيز فيلترهايي براي جلوگيري از ورود عناصر نامطلوب به جريان‌هاي انتخاباتي پيش بيني شده است. با اين حال به نظر مي‌رسد كه نبود سيستم برنامه‌ريزي مدون براي ارائه برنامه جهت اداره امور، بزرگ‌ترين اشكال امروز رقابت‌هاي انتخاباتي، به خصوص در انتخاباتي شبيه انتخابات مجلس است.
رشدي كه به بلوغ نرسيده استالبته مي‌توان اين نكته را در نظر گرفت كه نظام حزبي در فضاي سياسي ايران هيچ گاه نتوانسته است به نقطه بلوغ خود برسد، اساسا در دوره نظام شاهنشاهي فضاي ديكتاتوري جايي براي فعاليت‌هاي حزبي قرار نمي‌داد و پس از پيروزي انقلاب اسلامي نيز احزاب نتوانستند به بلوغي دست يابند كه انتظار آن مي‌رفت.
امروزه بر همگان آشكار است كه فقدان احزاب صالح و قدرتمند موجب بروز نابساماني‌هاي عديده در عرصه اداره امور جامعه و آسيب‌هاي جدي به منافع ملي و عمومي شده و در غيبت احزاب صالح و قدرتمند، برخي از محافل قدرت و ثروت تلاش مي‌كنند با نفوذ در مراكز قدرت، بر منافع ثروت و قدرت كشور تسلط يابند و با استفاده از پول‌هاي كثيف از احساسات مردم سوءاستفاده كنند و آراي مردم را به بازي بگيرند و بر مسند قدرت تكيه بزنند، بدون اينكه در قبال مردم و خواسته‌هاي آنان پاسخگو باشند. از سوي ديگر نتيجه اين عدم بلوغ را مي‌توان در حركت لنگان لنگان احزاب گوناگون در ارائه برنامه‌اي قابل اجرا براي اداره كشور در صورت دستيابي به قدرت ملاحظه كرد.
حالا به نظر مي‌رسد كه بايد خط پاياني بر اين بلوغ كشيده شود و مي‌توان اين كار را با ارائه برنامه‌اي مدون براي مجلس شوراي اسلامي از سوي احزاب اصولگرا آغاز كرد.
ظرفيت بي‌پايان براي خدمت به مردممجلس شوراي اسلامي اصلي‌ترين نهاد قانونگذاري در كشور است و به تعبير رهبر كبير انقلاب اسلامي در راس امور قرار دارد كه نشان از توان اين نهاد براي كمك به پيشبرد امور كشور است.
مجلس به دليل اختيارات گسترده در تنظيم بودجه، تصويب معاهدات خارجي و رأي اعتماد به وزرا مي‌تواند نقشي به مراتب قدرتمند در نظارت بر ساير قوا ايفا كند. مجلس بر اساس قانون اساسي تنها نهادي است كه هيچ قدرتي در نظام جمهوري اسلامي ايران نمي‌تواند آن را منحل كند. حال سؤال اينجاست كه استفاده از چنين ظرفيتي بدون استفاده از يك برنامه صحيح امكان پذير است، آيا وقت آن نيست كه احزاب اصولگرا علاوه بر آنكه به فكر اتحاد در عرصه انتخابات محلس هستند با استفاده از زمان موجود برنامه‌اي مدون جهت استفاده از ظرفيت مجلس براي بهبود امور و خدمت مردم ارئه كنند.
نگاه به تجربيات موفق قبلينكته جالب اينجاست كه اصولگرايان تجربه‌اي موفق در اين زمينه دارند و آن هم پيروزي در مجلس هفتم بود. زماني كه بخش اعظم وقت مجلس ششم به درگيري‌هاي سياسي گذشته بود و نمايندگان مجلس هفتم تلاش كردند با پرداختن به موضوعات اساسي همچون اقتصاد به خدمت به مردم بپردازند.
جالب‌تر اينكه مؤثر‌ترين مصوبات هسته‌اي مجلس شوراي اسلامي از جمله الزامي شدن غني‌سازي اورانيوم و ايجاد ظرفيت 20هزار مگاواتي براي توليد انرژي هسته‌اي در همين مجلس به تصويب رسيده است. به نظر مي‌رسد احزاب اصولگرا بايد نگاهي به تجربيات موفق قبلي خود داشته باشند.
