ديپلماسي عرصه رفتارها و تفسيرها

آمريكا مذاكرات ژنو را به بودجه 93 گره مي‌زند؟!

محتويات بودجه سال 93 كه روز يكشنبه به مجلس رفت نشان مي دهد كه نگاه دولت به توافق ژنو خيلي خوشبينانه است و قصد دارد بر اساس توافقات ژنو، زمينه هاي رشد اقتصادي را فراهم كند. آمريكا نيز به عنوان هدايت كننده اصلي گروه 1+5 مدتي است كه سعي دارد فعاليت هاي هسته اي ايران و مذاكرات را به بازار داخلي گره بزند.

چينش منابع درآمدي بودجه 93 نيز نشان مي دهد نگاه دولت نسبت به مذاكرات مثبت است. اين مسئله جداي از بحث بي اعتمادي در عرصه ديپلماسي بخصوص در مقابل آمريكا، در ذات خود مشكلي ايجاد نمي كند اما چالش زماني آغاز مي شود كه آمريكا تفسير ديگري از رفتارهاي دولت روحاني داشته باشد. اين روزها بازار تفسير و تاويل هم كه داغ داغ است.

در اين زمينه مي توان از تفسير توافق اوليه ژنو و همچنين بند چهارم ان پي تي مثال آورد كه آمريكا به راحتي تاكيد دارد كه حق غني سازي در آن عنوان نشده است. در حالي كه تا كنون بر اساس رويه بين المللي هر كشوري كه عضو ان پي تي بوده توانسته يا مي تواند از غني سازي برخوردار باشد.

خوب است اينگونه برداشت شود كه ايران همواره به دنبال تعامل است اما اين اگر پالس ها به گونه اي تفسير شوند كه ايران «ناچار» به پذيرش تعهدات ژنو است و بر همين اساس نيز نيازمندي هاي اقتصادي سال 93 را چينش مي كند، دست طرف مقابل را براي فشار بيشتر افزايش مي دهد.

در واقع آمريكا با تفسير خودخواسته از توافقات ژنو و همچنين زمينه هاي درآمدي بودجه 93 قادر است مذاكرات بعدي را به بودجه ايران گره بزند. بنابراين دولت براي محقق كردن درآمدهاي خود بايد از كارت ديگري استفاده كند تا در زمين تعيين شده آمريكا و غرب بازي نخورد.