جوان آنلاین: مجتبی لشکربلوکی در کانال تلگرامی خود نوشت: وضعیت یک کشور یا یک منطقه از جهان ممکن است در یک سال یا یک دهه بهتر یا بدتر شده باشد، اما کل جهان در طول تاریخ گذشته و آینده چطور؟
وقتی به رسانه‌ها مراجعه می‌کنیم، چیزی جز جنگ، دیکتاتوری، زلزله، تروریسم، نابرابری، فقر و گرسنگی نمی‌بینیم. حالا اگر از منظر اعداد و ارقام نگاه کنیم اوضاع چگونه است؟ پروفسور استیون پینکر، استاد دانشگاه هاروارد به این سؤال جواب می‌دهد. او یکی از ۱۰۰فرد برتر تأثیرگذار جهان در سال۲۰۰۴ در مجله تایمز انتخاب شد و همچنین جزو ۱۰۰روشنفکر برتر سال۲۰۰۸ شد. می‌توانید سخنرانی او را در Ted در پلتفرم آپارات و همچنین خود «تد» نگاه کنید. فقط قبل از نگاه کردن خود را برای تغییر عقیده‌تان آماده کنید. کتاب او که در همین زمینه است به نام روشنگری اکنون، از سوی بیل گیتس ستایش شده و آن را کتاب محبوب خود نامیده است.
ما شاید نتوانیم سرنوشت کل جهان را تغییر دهیم، اما اگر بدانیم مسیری که بشریت تا به اینجا آمده را به رغم همه نقاط تاریک غیرقابل دفاع، همه زشتی‌ها و همه پسرفت‌ها، می‌توان یک پیشرفت دانست، می‌توانیم چراغ امید و انتظار را روشن نگه داریم و استراتژی مشترک داشته باشیم: «بهبود جهان در چارچوب امکان در طول زمان.»
شاید شاملو [شاعر و نویسنده معروف معاصر]سروده: «چراغی به دستم چراغی در برابرم| من به جنگ سیاهی می‌روم...
من | برمی‌خیزم! | چراغی در دست، چراغی در دلم.»
آن چراغی که می‌گفت همین چراغ امید و انتظار باشد. امیدی آمیخته با کنش و انتظاری همراه با اقدام چه اینکه خداوند در کتب آسمانی نیز آینده جهان و انسان را روشن دانسته و بشریت را بشارت داده به بهترین‌ها. شاید گاهی چراغی که در دست داریم به واسطه وزش تندباد حوادث خاموش شود، اما اگر قدر چراغی را که در دل داریم بدانیم، می‌توانیم دوباره چراغ در دست‌مان را روشن کنیم و ادامه دهیم، حتی اگر زخمی و خسته باشیم.
