انسان، زاده می‌شود یا درست می‌شود؟

جوان آنلاین: آنچه در ادامه از نظر می‌گذرد، بخش‌هایی از یادداشت حسام ایپکچی است که در کانال تلگرامی او منتشر شده است: درست، کلمه سختی است که ما ساده استفاده می‌کنیم! غذا را درست می‌کنیم، ماشین خراب را درست می‌کنیم، وسیله شکسته را درست می‌کنیم، کسی را که صحبتش نامحترمانه است به درست صحبت‌کردن دعوت می‌کنیم، در امتحان براساس پاسخ‌های درست، آدم‌ها را می‌سنجیم و رتبه می‌دهیم. دهخدا، درست‌کردن را به معنای ساختن و مرمت‌کردن آورده است. درست را هم به معنای کامل و تمام، اما واقعاً معنای کلمه درست را نمی‌شود فقط با لفظ گفت. درست را باید تجربه کرد. درست، یعنی انطباق یک «چیز» با اراده. مثلاً اراده ما بر ماشین این است که روشن بشود و راه برود. اگر جز این باشد، تعمیرش می‌کنیم تا درست بشود. بنا به نظر آشپز، خورشت وقتی درست می‌شود که صورت مطابق با اراده او را پیدا کند، اما انسان چه وقتی درست می‌شود؟
از کجا بفهمیم، آدم درستی هستیم؟ انسان، یعنی عمل. اگر هر کاری که می‌کنیم سعی بر «درست» انجام‌دادن داشته باشیم، آنگاه می‌توانیم از خودمان انسان درست کنیم، یعنی راه انسان درست‌کردن چیزی نامرئی و پنهانی نیست. درست حرف بزن، درست غذا بخور، درست قرارداد ببند، درست تعهدت را انجام بده، درست نفس بکش و... اینها می‌شود آجر‌های انسان درست ساختن. 
یک کار را... فقط یک کار را با تمام اراده‌ات درست انجام بده. تربیت از اینجا آغاز می‌شود. از اینکه یک چیز را انتخاب کنیم و بگوییم هرچه خراب است و نادرست، جای خود. من می‌خواهم این یک کار را درست انجام بدهم. به برهان می‌شود ثابت کرد که استمرار در درست انجام‌دادن یک کار کوچک، در نهایت می‌تواند انسان درستی را به عمل آورد. آن یک کار درست تو کدام است؟