جوان آنلاین: ستار هاشمی، وزیر ارتباطات روز گذشته در مراسمی ضمن انتقاد از حجم بالای بروکراسی و مقررات در کشور گفت: «در هر دستگاهی اینقدر سامانه وجود دارد، که وقتی می‌خواهیم لیست کنیم، فراموش می‌کنیم. می‌شود با سامانه‌های کمتر و یکپارچه به این مهم پرداخت.»
او با این پرسش که چرا اینقدر مقررات می‌گذاریم که بعدا بخواهیم آن را بزداییم؟ نسبت به عطش دستگاه‌ها برای تولید ابزار ابراز تعجب کرد و گفت: «در حال حاضر در برخی از دستگاه‌ها آنقدر سامانه وجود دارد که لیست کردن آنها آسان نیست. این در حالی است که با سامانه کمتر و یکپارچگی سامانه‌ها می‌توان «مهم» بودن را برجسته کرد.»
وزیر ارتباطات تاکید کرد که وقتی وضعیت دستگاه‌های ما اینگونه باشد، دولت الکترونیک در زندگی مردم نمی‌نشیند و اتفاق نمی‌افتد.
این صحبت‌ها در کنار تازه‌ترین آمار‌های سایت سازمان اداری و استخدامی کشور بسیار تامل برانگیزتر می‌شود. بر اساس آخرین آمار این سازمان بیش از ۶هزار سازمان دولتی و حاکمیتی در ایران فعالیت می‌کنند.
شاید بتوان با بررسی همین آمار‌ها ریشه بسیاری از چالش‌های اقتصاد کشور را پیدا کرد. دولت چهاردهم و البته دولت‌های پیش از آن همواره از کسری بودجه به عنوان مهمترین چالش اقتصاد که زمینه کاهش رشد اقتصادی و افزایش تورم را فراهم کرده یاد می‌کنند و اغلب برای عبور از این شرایط ناکارآمد نسخه آزادسازی قیمت‌ها و یا افزایش درآمد‌های مالیاتی را تجویز می‌کنند؛ راهکاری که ساده‌ترین روش برای عبور از مشکلات و البته به صورت موقت است؛ چرا که عامل اصلی این کسری بودجه هزینه‌های بالای دولت است که در نهایت از جیب مردم تامین می‌شود.
دولت چهاردهم برای عبور از این مشکل دو راهکار در پیش دارد. یکی ادامه روش دولت‌های پیشین که عدم توجه به کاهش هزینه‌های دولت و فشار برای جبران آن از جیب مردم است و راهکار دوم کاهش معافیت‌های بیهوده مالیاتی و کاهش هزینه‌های دولت از طریق تعطیلی سازمان‌های مزاحم است؛ روشی که برخی از کشور‌ها آن را به کار برده و البته موفق نیز شدند.
خاویر میلئی، سیاستمدار و اقتصاددان آرژانتینی کسی بود که با حذف قوانین غیرضرور و تعطیلی سازمان‌های اضافی توانست تورم این کشور را در کمتر از یکسال از ۱۷ هزار درصد به ۲.۴ درصد برساند.
او در اولین سال ریاست جمهوری اش ۵۰ هزار شغل دولتی و طی ۶ ماه ۳۰۰۰ قانون را حذف کرد و نتایج آن همه اقتصاددانان را متحیر کرد.
اقتصاد این کشور پس از ۱۲۳ سال بودجه نه تنها کسری نیاورد بلکه مازاد نیز داشت و اقتصاد آن رشد کرد. میلئی گفت که از اره برقی برای بریدن بروکراسی استفاد کرده و دلیل موفقیتش در مهار تورم و رشد اقتصادی کاهش بروکراسی‌ها و هزینه‌های مازاد بوده است.
در حال حاضر حدود ۲۰وزارتخانه داریم که بعضی از آنها تجمیع شده چندین وزارتخانه هستند و به اضافه انواع ستاد‌ها و شورا‌های عالی و همچنین انواع و اقسام نهاد‌های نظارتی با زیرمجموعه‌های مفصل که مجموعا میلیون‌ها کارمند را در هزاران ساختمان جای داده‌اند.
به این مجموعه، شبه دولتی‌ها و خصولتی‌ها را نیز اضافه کنید که بودجه‌های کلانی به آنها اختصاص پیدا می‌کند. به نظر می‌رسد ضرر تعطیلی دستگاه‌هایی که مانع پیشرفت و عاملی برای بودجه خواری شدند خیلی کمتر از تداوم این وضعیت باشد.
مسعود پزشکیان در اکثر سخنرانی‌های خود به این مساله انتقاد داشته که به هر رویه غلطی که می‌خواهیم دست بزنیم و اصلاحش کنیم مانع از انجام آن می‌شوند. این صحبت‌ها البته بیشتر ناظر به اصلاح قیمت‌ها و حذف یارانه‌های به اصطلاح غیرضرور است، اما انتظار می‌رود دولت اصلاحات را از خود شروع کند.
اگرچه مقاومت‌های زیادی در این مسیر وجود دارد، اما به طور حتم پرداخت مستمری کارمندان فعلی از جیب مردم بهتر از تداوم این رویه غلط تا ابد است.
مثلا همین ستاد امر به معروف که امر به معروف واسش فقط از سمت حاکمیت به مردمه و نه برعکس، و اونم فقط خلاصه شده توی مقوله حجاب و کاری به دزدی و فساد و ارتشا و اینا خیلی نداره. 
