جوان آنلاین: دکتر تقی کیمیایی اسدی در کانال تلگرامی خود نوشت: هیپنوتیزم چقدر منشأ علمی دارد و اساساً خط میزان بین شبه علم بودنش بر چه مبنایی است؟ معیارهای تلقین کردن به سوژهها را چه کسی تعیین میکند؟
پاسخ: مغز یک دستگاه محرک واکنشی است. در هیپنوتیزم در گام اول سعی میشود با تکنیکهای خاصی از ورود محرکات بیرونی و درونی و تخیلات و تفکرات شخص هیپنوز شونده به حداکثر کاسته یا جلوگیری شود.
سپس هیپنوزکننده خودش را تبدیل به تنها محرکی میکند که توجه هیپنوز شونده بر او متمرکز و تنها محرک مؤثر در صحنه آگاهی میشود. در موارد درمانی سعی میشود از دریای پنهان حافظه بیمار موضوعی به آگاهی و گزارش کشیده شود که هیپنوز کننده نمیداند چیست و در دسترس آگاهی هیپنوز شونده نیز نیست که معمولاً شکست میخورند.
گاهی موضوعی تلقین میشود که میتواند باعث واکنش موقتی تا وقتی شود که هیپنوز برقرار است، اما اثر طولانی ندارد. اما اینکه بتواند روش مؤثری برای درمان موضوعی باشد بیاساس بوده و حتی میتواند به علت القای خاطرات کاذب از سوی هیپنوز کننده گمراهکننده باشد. فرویدیها هنوز هم در گمراهیهای او غرقاند.