جوان آنلاین: بقایای استخوان جمجمه کودک نئاندرتال نشاندهنده ابتلای او به سندروم داون و همچنین مراقبت اجتماعی در میان نئاندرتالهاست!
بیش از ۱۴۶ هزار سال پیش، نئاندرتالها برای مدتی کوتاه ساکن غار کووا نگرا در اسپانیا شدند و پرندگان و حیوانات دیگر را شکار کردند. انسانشناسانی که روی استخوانهای بهجامانده از آنها مطالعه میکردند، به مورد عجیبی برخوردند: بخشی از جمجمه که استخوانهای گوش داخلی در آن فقط چند سانتیمتر بود و به کودکی حدوداً شش ساله تعلق داشت. استخوان، ناهنجاریهای کوچکی را نشان میداد که امروزه بیشتر در افراد مبتلا به سندروم داون دیده میشود.
دانشمندان در مجله Sience Advances گزارش کردند این کودک احتمالاً دچار سندروم داون و همچنین ناشنوایی بود. به این ترتیب، کودک نئاندرتال قدیمیترین مورد شناختهشده از سندروم داون بهشمار میرود. اگر یافتهها تأیید شود، به شواهد موجود دراینباره افزوده میشود که نئاندرتالها از اعضای آسیبپذیر جامعه خود مراقبت میکردند.
اسکنهای با وضوح بالا از استخوان کوچک گوش داخلی، فضای مارپیچی را نشان میدهد که بهطور قابل توجهی کوچکتر از استخوان گوش داخلی نئاندرتالهای دیگر است. پژوهشگران میگویند این ناهنجاری همراه با سایر ساختارهای غیرعادی در گوش داخلی به وضوح نشان میدهد کودک مبتلا به سندروم داون بوده است.
اگر ناهنجاریهای استخوانی مشاهدهشده در نئاندرتالها به همان نتیجهای منجر میشد که امروزه در انسانها دیده میشود، توانایی کودک برای برقراری ارتباط با اعضای دیگر گروه محدود میشد و ممکن بود به علت مشکلات تعادل و سرگیجه، از محدودیت در راهرفتن نیز رنج ببرد. سایر علائم داون مانند دشواری تغذیه از شیر مادر نیز ممکن است خود را نشان داده باشند.
در نتیجه، این واقعیت که کودکی با این شرایط تا شش سالگی زندگی کرده است، نشان میدهد نئاندرتالها منابع و زمان بیشتری را صرف کمک به زنده ماندن او کرده بودند. اولین باری نیست که باستانشناسان شواهدی را پیدا میکنند که نشان میدهد نئاندرتالها از افراد دارای نیازهای خاص مراقبت میکردند.
یکی از معروفترین نمونهها، مرد نئاندرتالی است که در غار شانهدر در عراق امروزی دفن شده و در ۵۰ سالگی مرده بود. با توجه به اینکه وی از مشکل بینایی و شنوایی رنج میبرد و قسمتی از یکی از دستهایش نیز قطع شده بود، میتوان نتیجهگیری کرد که او فقط با کمک سایر اعضای جامعه خود توانسته بود زنده بماند.
منبع: کانال تلگرامی «Modern Cogitation»