جوان آنلاین: علی نصری، در کانال تلگرامی خود نوشت: در تمام این سال‌ها «تحریم انتخابات» را به عنوان نسخه همه درد‌های ما معرفی کردند؛ در‌حالی که خودشان مشغول نامه‌نگاری، دیدار‌های پنهانی، و پروژه‌گیری با سیاستمداران و سازمان‌ها و جریان‌های ضدایرانی امریکایی و اروپایی، برای تشدید درد‌ها و افزایش فشار‌ها و نابودی گام به گام زندگی ما مردم داخل ایران بودند.
می‌گفتند؛ تو کارت نباشد هموطن! تو فقط انتخابات را تحریم کن، بقیه‌اش با من! و از سازمان‌های FDD و UANI و AIPAC و میلیاردرهایی، چون شلدون ادلسون و پال سینگر و برنارد مارکوس برای پروژه‌های ضدایرانی پول‌های کلان می‌گرفتند؛ لیست شرکت‌های ایرانی در صنایع حیاتی کشور را برایشان تهیه می‌کردند و به دولت امریکا تقدیم می‌نمودند تا تحریم‌ها را «فلج‌کننده» تر، «خردکننده»تر و «بی‌رحمانه»تر سازند.
اعتراض می‌کردیم، می‌گفتند؛ هیس استمرارطلب! تو فقط انتخابات را تحریم کن! من «صدای تو» می‌شوم! و در کنفرانس‌های امنیتی مونیخ و هالیفاکس و در کنگره امریکا و پارلمان اروپا «صدای ما» می‌شدند تا صلح را «کسل‌کننده» بخوانند، و از آن‌ها بخواهند تا مذاکرات را متوقف سازند، روابط دیپلماتیک را قطع کنند؛ بخشی از نیروی‌های نظامی رسمی کشور را در فهرست «گروه‌های تروریستی» قرار دهند، آسمان ایران را «منطقه پرواز ممنوع» اعلام کنند و قطعه‌های پازل‌جنگ را یکی پس از دیگری کنار هم بچینند.
اعتراض می‌کردیم؛ می‌گفتند؛ هیس ماله‌کش! وسط‌باز! خون‌شور! تو فقط انتخابات را تحریم کن، من نجاتت می‌دهم! و در وسط نسل‌کشی مردم غزه و با خاک یکسان شدن خانه‌ها و مدارس و بیمارستان‌هایشان، کنار IDF – جنایت‌کارترین ارتش جهان - ایستادند و با انگشت اشاره، خانه‌ها و مدارس و بیمارستان‌های ما را در ایران نشان‌شان دادند و گفتند؛ «سر مار» و «چشم اختاپوس» آنجاست... و باز نگاهی به ما انداختند و با تلخندی سرد، آهسته گفتند «هیسسس هموطن! کارت نباشد. تو فقط انتخابات را تحریم کن...».
اما نه! تحریم نمی‌کنیم. سکوت را می‌شکنیم. همین جمعه پای صندوق رأی سکوت را می‌شکنیم!
