جوان آنلاین: «یک باد شدید در ورزشگاه بود و بازی دو تیم را خراب کرد و دو تیم نتوانستند فوتبال بازی کنند. یک بازی به‌هم ریخته را شاهد بودیم. می‌توانستیم توپ را روی زمین بیاوریم، اما موفق نبودیم. ما این ماه خیلی بازی کردیم و تیم خسته است و دیدید که بازیکنان مهم ما مصدوم هستند. اگر وینگری داشتم که می‌توانست دریبل بزند و ارسال کند قطعاً بازی سردار این نبود. با بازیکنانی که در اختیار دارم، سعی می‌کنم کار‌هایی انجام دهم. تا آخر فصل راه قهرمانی را ادامه خواهیم داد.»
اینها خلاصه تمام بهانه‌های اسماعیل کارتال، سرمربی پرسپولیس برای بازی ضعیف، بی‌برنامه، سردرگم و افتضاح پرسپولیس مقابل آلومینیوم اراک است. دیداری که سرخ‌ها با خوش‌شانسی توانستند یک امتیاز از آن به دست آورند تا همچنان خود را در جمع سه تیم و البته بدون حاشیه امنیت نسبت به فولاد رده چهارمی حفظ کنند.
کارتال پنجم بهمن‌ماه هدایت پرسپولیس را برعهده گرفت، درست بعد از پیروزی بزرگ پرسپولیس مقابل تراکتور با کریم باقری که همه را امیدوار کرد. پرسپولیس با برتری مقابل تراکتور نشان داد دوباره در مسیر قهرمانی قرار گرفته، اما با رسمی شدن حضور کارتال روی نیمکت سرخ‌ها روند نزولی پرسپولیس هم شروع شد. کارتال از مجموع شش مسابقه برگزار شده تنها یک پیروزی ضعیف مقابل گل‌گهر به‌دست آورده و هیچ تأثیری در روند حرکت و امتیاز‌گیری پرسپولیس نداشته است.
کارتال را هم به عنوان یک مربی با کارنامه و موفق به پرسپولیس آوردند. مردی که قرار بود پرسپولیس را در مسیر قهرمانی نگه دارد و جالب اینکه خودش هم این ادعا را دارد، اما نوع بازی پرسپولیس و عدم شناخت کارتال از تیمش بعد از گذشت یک ماه فقط یک چیز را ثابت می‌کند و آن اینکه پرسپولیس با این مربی ترک‌تبار به وضوح در سراشیبی سقوط قرار گرفته است.
این واقعیت وقتی برای هواداران پرسپولیس تلخ‌تر می‌شود که می‌بینند مدیریت باشگاه به جای تشر زدن به سرمربی، مشغول دعوا‌های ساختگی و حاشیه‌ای با برخی پیشکسوتان و مسابقه صدور بیانیه با رقباست. البته رضا درویش باید هم از انتخاب خود اینگونه حمایت کند و در مقابل نتیجه نگرفتن‌های پرسپولیس دست به فرافکنی بزند. به هر حال کارتال دستپخت مدیریت او و شبکه دلالی حاکم بر فوتبال ایران است که اینگونه یکی از بهترین تیم‌های یک دهه اخیر فوتبال ایران را آسیب‌پذیر کرده است.
پرسپولیس سوپرجام را از دست داد. جام حذفی را هم همین‌طور. در لیگ نخبگان هم حرفی برای گفتن نداشت و حالا فقط یک لیگ برتر مانده که آن هم با توجه به نوع بازی‌های پرسپولیس و ایراد‌های عجیب و غریبی که جناب کارتال می‌گیرد، بعید به نظر می‌رسد موفقیتی در آن برای سرخ‌ها ثبت شود.
یک نکته قابل تأمل دیگر اینکه کارتال به جای اینکه تغییری در تفکرات فنی خود بدهد بعد از هر مسابقه بازیکنانش را تهدید می‌کند. این اتفاق بعد از بازی در اراک هم افتاد و کارتال رسماً اعلام کرد در پایان فصل تغییرات گسترده‌ای در تیم ایجاد می‌کند. او بدون اینکه بخواهد ایراد‌های فنی تیمش را که به صورت مستقیم مربوط به خود اوست به گردن بگیرد، اعلام کرد خیلی چیز‌ها در باشگاه عوض خواهد شد. سرمربی ترکیه‌ای پرسپولیس بیش از یک ماه است که هدایت این تیم را بر عهده گرفته و هنوز شاهد انسجام تاکتیکی و استفاده از یک سیستم مشخص از سوی او نیستیم. با این حال بدون اینکه برنامه خاصی برای بازی‌های پیش‌رو داشته باشد، اعلام می‌کند که باید منتظر تغییرات فصل بعد بود.
پرسپولیس در خط دفاع دچار مشکل است. خط هافبک این تیم فاقد خلاقیت و هنر بازی‌سازی است و در خط حمله هم هیچ‌کدام از مهاجمان در حد و انداز‌های این تیم نیستند. جالب است که حتی سردار دورسون مهاجم ترکیه‌ای مورد توجه کارتال هم کار خاصی انجام نداده و به‌رغم تعریف‌های اغراق‌آمیز کارتال از او تفاوت چندانی با مهاجمان دیگر پرسپولیس ندارد و بیشتر در زمین راه می‌رود.
کارتال در ادامه بهانه‌جویی‌های خود می‌گوید: «این تیم با این ترکیب نمی‌تواند هر چهار روز یک‌بار بازی کند. به مدافعان خود نوبتی بازی می‌دهم. واقعاً دستم تنگ است. بازی به بازی پیش می‌رویم.» ظاهراً باید یکی به این جناب کارتال بگوید که شما تیم قهرمان ایران را تحویل گرفته‌ای، تیمی که پیش از این برانکو در روزگاری به مراتب بدتر از این آن را قهرمان ایران کرد. در روزگاری که پرسپولیس حتی نمی‌توانست بازیکن جذب کند و بسیاری از بازیکنان خود را هم ازدست داده بود، اما علاوه بر قهرمانی در دو جام ایران تا فینال لیگ قهرمانان هم پیش رفت.
