استقرار رئیس جمهور و کابینه متبوع ایشان در راس معادلات اجرایی کشور، قاعدتا مولد ثبات و تنظیم مناسبات دولت و سایرارگان ها در راستای تامین منافع عمومی کشور محسوب می شود. اما آنچه این روند را دچار تغییر یا خدای ناکرده متزلزل می کند، افراطی گری و تمامیت خواهی کسانی است که رویکرد کارشناسی و نخبگانی را فدای مطامع سیاسی و حزبی خود می کنند. این مسئله در هر دولتی متاسفانه وجود داشته و در دولت کنونی نیز بسیار زودتر از موعد تبلور پیدا کرده است.
نوع مواجهه کانال ها و برخی رسانه های وابسته به جریان اصلاح طلب با انتساب دکتر رضا مراد صحرایی وزیر سابق آموزش و پرورش به عنوان معاون منابع انسانی بنیاد مستضعفان، نمادی از همین یکدست انگاری و تمامیت خواهی بازدارنده محسوب می شود. در این خصوص دو نکته اساسی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد:
نخست اینکه گردش افراد توانمند با توان اجرایی بالا در نهادهای گوناگون وحتی بدنه مدیریتی دولت، پدیده ای مبارک و مصداق عینی تفوق شایسته سالاری در کشور است. به عبارت بهتر، توان وزرا و مدیران اجرایی که تجربه اداره وزارتخانه ای عظیم مانند آموزش و پرورش را داشته اند، باید در مجرا و کانونی هدایت شود که بتواند برای نظام و مردم آورده داشته باشد.
حضور دکتر صحرایی در مسند معاونت منابع انسانی بنیاد مستضعفان نیز در همین راستا قابل تحلیل است. اتفاقا اگر با عینک کارشناسی و به دور از تعصبات مذموم جناحی این موضوع مورد بررسی قرار گیرد، باید به دکتر دهقان بابت انتصاب یک فرد اجرایی و توانمند در این پست تبریک گفت.
فراموش نکنیم که حتی تا قبل از انتصاب جناب دکتر کاظمی به عنوان وزیر آموزش و پرورش دولت چهاردهم، زمزمه های ابقای دکتر صحرایی در سمت وزارت آموزش و پرورش تا هفته ها در راهروهای مجلس شورای اسلامی و نهاد ریاست جمهوری به گوش می رسید. حال چه شده که انتصاب وزیر سابق آموزش و پرورش در پست جدید تا این اندازه منجر به جوسازی و تولید محتواهای مغرضانه علیه ایشان شده است؟!
نکته دیگر ، به اهمیت جایگاه مدیریت منابع انسانی در بنیاد مستضعفان و عدم درک این جایگاه توسط منتقدین غیرمنصف(و نه منتقدین دلسوز با انتقادات سازنده) باز می گردد. در دوران حضور دکتر صحرایی در وزارت آموزش و پرورش، ایشان تلاش زیادی در راستای برگزاری کانون ارزیابی و گزینش موثر معلمان صورت داد.
بدیهی است که در این حجم کار عظیم و پیچیده، نقایصی نیز به طور طبیعی وجود داشته اما کلیت این اقدام و مسئولیت پذیری شخص وزیر سابق در قبال آن موید انتصاب دقیق و شایسته ایست که از سوی ریاست بنیاد مستضعفان صورت گرفته است. بدیهی است که خبرسازی ها و نفرت پراکنی های برخی رسانه و افراد تمامیت خواه نه تنها مصداق خدمت به کشور عزیز و اسلامی ما در مسیر ارتقای منابع انسانی و حرفه ای بنیاد مستضعفان محسوب نمی شود، بلکه مترادف با نگاه بازدارنده و غیرسازنده آنها به شمار می آید. آیا زمان عبور از این نگاه غیرملی و غیر اخلاقی فرا نرسیده است؟ به نظر می رسد شخص محترم رئیس جمهور و معاونین ایشان، باید نظارت بیشتری بر رسانه ها و افراد منتسب به خود در مواجهه با این تمامیت خواهی که مغایر با وفاق ملی می باشد، صورت دهند.
