جوان آنلاین: هاشم میرزا خانی، مدیر عامل سابق مؤسسه سینما شهر در طول دوران مسئولیتش با ترتیب دادن نشست‌های خبری گزارشاتی از اقدامات صورت گرفته در رابطه با خرید تجهیزات و ایجاد و افتتاح سالن‌های سینما در سراسر کشور ارائه می‌کرد. یکی از اقدامات مهمی که میرزاخانی روی آن تأکید داشت، مسئله شکستن انحصار و مونوپل خانوادگی برخی فعالان و مدیران قبلی و همچنین خرید تجهیزات فنی در حوزه سینما بود که با اقبال رسانه‌ها هم مواجه شد. با این حال، روز گذشته خبرگزاری برنا گفت و گویی از کامران سحرخیز، عضو هیئت مدیره اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران و عضو مشاوران فعلی مؤسسه سینماشهر منتشر کرد که سحرخیز طی آن تقریباً همه مدعا‌های میرزاخانی و خرید‌های مؤسسه سینما شهر را زیر سؤال برد.
امران سحرخیز، عضو هیئت مدیره اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران و عضو مشاوران مؤسسه سینماشهر در مورد تخلف به وجود آمده در خرید تجهیزات فنی در مؤسسه سینما شهر در دوره مدیریت پیشین این مؤسسه گفت: در دوره حبیب ایل بیگی گزارش تمام تجهیزاتی را که ایراد داشت، ارائه دادیم. پیش از آن هم اعتراضات را مکتوب کرده‌بودیم و به انجمن‌های دیگر هم اطلاع داده‌بودیم و در جریان بودند.
امنیت نداشتن سرور‌های خلیج
میرزاخانی با اشاره به جایگزینی سرور‌هایی که مشکل داشتند، بیان کرد: این سرور‌ها به سرور‌های خلیج معروف بودند، اما در حال حاضر تقریباً از چرخه خارج و جایگزین شده‌اند. دو سرور جدید برای تست و جایگزینی ارائه شد که آنها را بررسی کردیم. یکی از آنها ایراد داشت که گفتیم و اصلاح کردند. دیگری هم که ایراد داشت، کلاً از مدار خارج شد. در واقع سرور های مشکل‌دار، سرور‌هایی هستند که معمولاً مشکل امنیت دارند و همین عدم امنیت ما را نگران می‌کند. سرور‌های خلیج در دوره هاشم میرزاخانی در مؤسسه سینماشهر خریداری شده‌بود. عضو هیئت مدیره اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران افزود: فکر می‌کنم هاشم میرزاخانی، چون امکان تعویض و جایگزینی را نداشت، موضوع را مسکوت باقی گذاشت. در این دوره، یعنی دوره حبیب ایل بیگی تجهیزات قبلی از مدار خارج شد و با تجهیزات دیگری جایگزین شدند.
سحرخیز در خصوص تعداد سرور‌هایی که مشکل امنیت داشتند، گفت: آمار دقیقی از تعداد سرور‌ها نداشتیم و اعداد مختلفی همیشه گفته می‌شد، اما قریب به ۱۰۰ سیستم بود. این سرور‌ها بیشتر در جا‌هایی نصب شده‌بود که در جریان اکران خیلی مؤثر نبودند و فروش زیادی نداشتند. به جز یک سیستم که در تهران نصب شده‌بود، الباقی در شهرستان‌ها بودند که فروش بالایی نداشتند. شنیدم که این سرور‌ها در بعضی از سالن‌ها فقط نصب شدند و فعال نشده‌اند، اما یک تعدادی هم کار می‌کردند که در جشنواره فیلم فجر امسال از مدار خارج شدند. چند مرتبه با هاشم میرزاخانی صحبت و هشدار داده بودیم که نمی‌توانیم با اطمینان این سیستم‌ها را نصب کنیم، اما او جدی نگرفت و گفت همه سیستم‌ها قبلاً تست شده‌اند.
میرزاخانی دنبال خرید ارزان بود
وی در خصوص ساز و کار صحیح برای خریداری تجهیزات سینمایی بیان کرد: سال‌ها است که از یکسری از شرکت‌ها خرید می‌شود و این شرکت‌ها تجربه و خوشنامی کافی را برای این کار داشته‌اند و به اضافه اینکه بعد از خرید خدمات پس از فروش ارائه کرده‌اند. خیلی از شرکت‌ها در این سال‌ها ثابت کردند که این ساپورت را دارند. چند تایی که در گذشته هم کار می‌کردند، امتحان خود را پس دادند، اما به هر حال هاشم میرزاخانی قصد داشت این تجهیزات برای مؤسسه ارزان تمام شود، اما مشخص شد که هر ارزانی بی‌حکمت نیست.
عضو اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران در مورد رسیدگی به این تخلف گفت: من سؤال کردم و حبیب ایل بیگی (مدیر عامل فعلی مؤسسه سینما شهر) گفت که موضوع در جریان است. فکر می‌کنم سه مرتبه در مقاطع مختلف اطلاع‌رسانی کردیم، اما مؤسسه و سازمان سینمایی به یکباره با حجم زیادی از تجهیزات بلااستفاده روبه‌رو شدند که برای ارتقای آن باید هزینه داده شود.
«جوان» برای پیگیری این اظهارات و پرده برداشتن از واقعیت ماجرا و تخلفات احتمالی صورت گرفته طی تماس تلفنی با هاشم میرزاخانی، مدیر عامل سابق مؤسسه سینما شهر اصل ماجرا را جویا شد. میرزاخانی با اشاره به اینکه اقدامات صورت گرفته و علی‌الارض را که نمی‌توان انکار کرد، گفت: جریان و نهضت سالن‌سازی در دولت سیزدهم به عنوان یک ابتکار عمل در اولویت برنامه‌های سازمان سینمایی قرار گرفت و ما هم به عنوان متولی این موضوع برنامه‌ریزی‌هایی برای توسعه این مسئله در کشور انجام دادیم. اولاً که کاملاً این مسئله (مدعای سحرخیز) را رد می‌کنم، چراکه در دستگاه‌های دولتی برای هر گونه هزینه کردن در ابتدا باید کمیسیون معاملات آن را مصوب کند. بعد از آن باید هیئت‌مدیره مجموعه آن را تصویب کند و بعد خریداری شود تازه بعد از خرید هم ذی‌حسابی همه اسناد را مورد برسی و صحت‌سنجی قرار می‌دهد، بنابراین در خرید‌هایی که بخش‌های دولتی انجام می‌دهند، اصلاً اینگونه نیست که یک نفر به صورت شخصی تصمیمی بگیرد و بتواند آن را اجرایی کند.
اقدامات مشهود قابل‌انکار نیست
رئیس هیئت‌مدیره و مدیر عامل سابق مؤسسه سینما شهر ادامه داد: نکته دیگر اینکه وقتی دولت سیزدهم مستقر شد، مجموع سالن‌های سینمایی کشور ۵۶۰ سالن بود و در روز‌های واپسین سال گذشته که ما کار را به دولت چهاردهم و دوستان جدید تحویل دادیم تعداد این سالن‌ها از عدد ۹۵۰ سالن عبور کرده‌بود که این مسئله نشان‌دهنده بخشی از عملکرد ما محسوب می‌شود. تکثر سامانه‌های بلیت‌فروشی و شکستن انحصار یک مجموعه وابسته به مدیران دوره قبل از ما که با هزینه‌های مؤسسه سینما شهر راه‌اندازی شده‌بود، یکی دیگر از اقدامات غیر‌قابل‌انکار تیم مدیریتی قبلی محسوب می‌شود. دستاورد این مسئله مجموع ضریب اشغال سینما‌های ایران بود که تا پیش از ما (البته کرونا هم اثر‌گذار بود) جمعیت سینما رو کشور از حدود ۷ میلیون نفر به بیش از ۳۴ میلیون نفر رسید.
میرزاخانی افزود: در مورد تجهیزات سینمایی خریداری شده هم باید بگویم که قبلا وقتی از مجموعه فنی سینمای ایران حرفی زده می‌شد، تنها اسم یک نفر و اعوان و انصارش مطرح بود! او بود که تعیین می‌کرد قیمت هر بخشی از سینمای ایران چقدر است! جالب اینجاست که همین مجموعه سر مدیران قبل از ما در مؤسسه سینما شهر را کلاه گذاشته‌بود و به اسم تجهیزات اصل جی‌بی‌ال تجهیزات فیک و بدلی آن هم با گران‌فروشی چند برابر قیمت داده‌بود. خاطرم هست وقتی برای آنها تشکیل پرونده می‌دادیم، عدد‌های خرید آن دستگاه‌ها که مربوط به سال ۹۶ بود، هنوز هم از قیمت روز آن تجهیزات در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ بالاتر بود! ما توانستیم نمایندگی شرکت جی‌بی‌ال و هارمند را در کشور‌های اطراف پیدا کنیم و از آنجایی که صاحبان این نمایندگی‌ها ایرانی بودند، امکان خرید بلاواسطه و تحویل در داخل کشور آن هم با قیمت‌های باور نکردنی (ارزان‌تر) و چیزی حدود یک چهارم قیمت‌های متداول و روز برای سینمای کشور فراهم شد. اولاً که جنس اصلی از نمایندگی شرکت خرید کردیم، ثانیاً مهم‌تر از آن تحویل کالا در کشور خودمان و در محل مؤسسه سینما شهر بود که مشکلات خرید در کشور دیگر و مشکلات ترخیص و امثالهم را نداشته باشیم.
شکستن انحصار خانوادگی
مدیر عامل اسبق انجمن سینمای جوان اظهار داشت: در مورد سرور‌های سینمایی هم وقتی ما کارمان را شروع کردیم، یک سرور سینمایی ساخت کشور هند که همان شخص انحصارگر هم نمایندگی‌اش را داشت (که البته آن زمان امتیاز نمایندگی وی ملغی شده‌بود) همان موقع حدود ۳۸۰ میلیون تومان قیمت‌گذاری کرد که ما توانستیم یک سرور دیگر را که بر پایه لینوکس بود، پیگیری و آن را با قیمت ۵۶ میلیون تومان وارد کشور کنیم. این اتفاق برای این افراد خیلی اتفاق دردناکی بود، چون ما اطلاع داشتیم که اینها سرور را در آن سال‌ها به قیمت هزار دلار خریداری می‌کنند. این انحصار کاسبی عجیب و غریبی برای آنها داشت و ما سرانگشتی که حساب کردیم، متوجه شدیم این آقایان سالانه و دست‌کم چیزی حدود ۵۰۰ میلیارد تومان منفعت می‌برند!
میرزاخانی در مورد مدعای نصب شدن ال‌ای‌دی در سالن‌ها به جای پرده سینما هم تأکید کرد: این مسئله خیلی پیچیده‌ای نیست و دوستان مدعی می‌توانند بگویند در کدام سالن‌ها چنین چیزی وجود دارد و آدرس نمونه این مسئله را به رسانه‌ها اعلام کنند. در مورد پرده سینما ما حدود هزار تخطه پرده با ابعاد متفاوت برای سینمای ایران با قیمت بسیار خوب متری زیر ۶۰۰ هزار تومان خریداری کنیم. این در حالی بود که همین دوستان آن موقع متری ۲ میلیون تومان قیمت می‌دادند! در واقع یکی از مصوبات هیئت امنای مؤسسه سینما شهر این بود که هر کس سینما راه‌اندازی کند سازمان سینمایی به عنوان هدیه یک سرور و یک پرده نمایش به آن اهدا می‌کند.
اقداماتی که به مذاق آقایان خوش نیامد
مدیر عامل سابق مؤسسه سینما شهر در ادامه افزود: در مورد امنیت سرور‌ها هم باید عرض کنم که نمونه این سرور‌ها قبل از ما از سوی حوزه هنری برای قریب به ۵۰ سالن سینمایی‌شان خریداری و استفاده شده بود. ما هم بر اساس این تجربه قبلی خریداری شد. ما قرارداد ۵۰ عدد سرور را با شرکت خلیج که نماینده یک شرکت هندی بود، بستیم که از این تعداد ۴۰ دستگاه تحویل ما داده شد که تعداد ۳۰ تا از آنها در سینما‌ها نصب شد. البته این سرور‌ها یک مشکلی دارند و آن هم در مورد تاریخ آن بود که یک فرد‌ای تی من قوی (مسلط به امور شبکه) می‌تواند آن را عقب‌تر ببرد. اگرچه این یک ایراد امنیتی محسوب نمی‌شود، ولی به هر حال ما همان موقع وقتی متوجه آن شدیم به شرکت مربوطه نامه زدیم و به آنها اعلام کردیم باید ظرف مدت یک‌ماه رفع اشکال شود، در غیر این‌صورت کل سرور‌ها مرجوع می‌شود. البته ظرف مدت یک‌ماه این اشکال برطرف نشد و ما کل سرور‌ها را مرجوع کردیم و در قبال آن نمایندگی انحصاری سرور کیوب (که حدود ۷۰ درصد سالن‌های کشور در حال فعالیت است و مشکل سرور‌های قبلی را ندارد) را برای مؤسسه سینما شهر گرفتیم تا در اختیار دلال‌ها نباشد. ما توانستیم از آن ۳۰ دستگاه سرور نصب‌شده، بیست و چندتای آن را تعویض کنیم و مابقی را خارج و مرجوع کنیم که اسنادش هم مشخص است و به جای هزینه آنها هم کالا گرفتیم.
میرزاخانی در پایان خاطر نشان کرد: معلوم است که این اقدامات به مذاق آقایان خوش نمی‌آید، چون ما یک کاسبی چند صد میلیارد تومانی سالانه را به هم زدیم، همه ما می‌دانستیم که وارد چه دعوایی شدیم، به همین علت اسناد و مدارک همه این کار‌ها موجود است. همان موقع همین انحصار‌طلب‌ها صد‌ها نامه به دستگاه‌های مختلف زدند، نمایندگان آن دستگاه‌ها پس از مراجعه و بررسی اسناد همه گزار‌شات را تأیید کردند.
