جوان آنلاین: دکتر آریابرزن محمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، در رشته توئیتی نوشت: «روز آبی پکن» چگونه یک روز آبی در چین ۲۰۱۴، توانست سرنوشت یک شهر بلکه یک کشور را تغییر دهد و پکن را در عرض کمتر از ۱۰سال از جهنم آلودگی هوا به یکی از پاک‌ترین پایتخت‌های جهان در زمینه شاخص‌های آلایندگی هوا تبدیل کند، آنچه در پی می‌آید داستان اراده یک شهر برای زیستن است.
آبی پکن یا آبی APEC اصطلاحی است که برای توصیف آسمان موقتی بالای پکن درست قبل از اجلاس APEC ۲۰۱۴ پدیدار شد. این اصطلاح به وضوح پکنی را نشان می‌دهد چین می‌خواست به جهان ارائه دهد در حالی که میزبان ۲۱رهبر اقتصاد‌های آسیا- اقیانوسیه بود. این اصطلاح همچنین یادآور المپیک ۲۰۰۸ پکن است.
زمانی که آسمان آبی و صاف بود و تنها تعداد کمی خودرو در خیابان‌های خالی در میان کارخانه‌های تعطیل در پکن و استان‌های همسایه‌اش حرکت می‌کردند. پکن بار دیگر نشان داد، حاضر است زمان، انرژی، پول و منابع تبلیغاتی را صرف کند تا جهان را با نمایش بهترین چهره خود تحت تأثیر قرار دهد.
روز آبی پکن، تأثیرات قابل توجهی بر مردم و رهبران چین گذاشت و به عنوان یک الگوی الهام بخش برای کاهش آلودگی هوا در این کشور عمل کرد. این پدیده نشان داد که با برنامه‌ریزی دقیق و اعمال محدودیت، می‌توان کیفیت هوا را بهبود بخشید و آسمانی آبی و پاک را به ارمغان آورد.
رشد سریع اقتصادی، افزایش جمعیت و افزایش چشمگیر تعداد خودروها، فشار زیادی بر محیط زیست شهر پکن، به ویژه کیفیت هوا، وارد کرد. پیش از اقدامات جدی دولت چین، آلودگی هوا در پکن بسیار شدید بود و به یک بحران سلامتی عمومی تبدیل شده بود. دلایل اصلی این آلودگی شدید عبارت بودند از:
۱- اتکا به زغال سنگ: استفاده گسترده از زغال سنگ در نیروگاه‌ها، صنایع و حتی منازل مسکونی، منجر به انتشار مقادیر زیادی دی‌اکسید گوگرد، اکسید‌های نیتروژن و ذرات معلق می‌شد.
۲- صنایع آلاینده: رشد سریع صنعتی و رعایت نکردن استاندارد‌های زیست محیطی در بسیاری از صنایع، به آلودگی هوا دامن می‌زد.
۳- افزایش استفاده از خودرو: رشد سریع استفاده از خودرو‌های شخصی، به ویژه خودرو‌های قدیمی موجب افزایش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و ذرات معلق می‌شد.
۴- شرایط جوی نامناسب: شرایط جوی خاص منطقه، مانند وارونگی، باعث می‌شد آلاینده‌ها در لایه‌های پایین جو محبوس شوند و غلظت آنها به شدت افزایش یابد.
دولت چین برای مقابله با این بحران، اقدامات گسترده‌ای را در پیش گرفت که برخی از آنها عبارتند از:
۱- کاهش مصرف زغال سنگ: جایگزینی تدریجی زغال سنگ با انرژی پاک‌تر مانند گاز طبیعی و انرژی تجدیدپذیر
۲_توسعه صنایع پاک: تشویق صنایع به استفاده از فناوری‌های پاک و کاهش انتشار آلاینده‌ها
۳- اعمال محدودیت‌های ترافیکی شدید: به نحوی که در روز تنها دو عدد شماره آخر پلاک (یک پنجم) خودروها اجاره تردد دارند
۴- تشویق استفاده از حمل و نقل عمومی: توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل پاک به ویژه خودرو برقی
۵- بهبود کیفیت سوخت: بهبود کیفیت سوخت‌های مصرفی در خودروها و صنایع
۶- گسترش استفاده از خودرو‌های برقی: تمامی تاکسی‌ها و اتوبوس‌های شهری پکن برقی شدند و خودرو‌های با کیفیت برقی ساخت چین در دسترس مصرف کننده قرار گرفت.
۷- کاشت درختان: افزایش پوشش گیاهی برای جذب آلاینده‌ها و بهبود کیفیت هوا
۸- مشارکت مردمی: آگاه‌سازی مردم در مورد خطرات آلودگی هوا و تشویق به مشارکت در کاهش آن.
۹- نظارت و کنترل دقیق: ایجاد سیستم‌های نظارت بر کیفیت هوا و اعمال قوانین و مقررات سخت‌گیرانه برای صنایع آلاینده.
تهران ما نیز می‌تواند با الگوبرداری از تجربیات پکن و با اتخاذ تدابیر جدی و جامع، به بهبود کیفیت هوای خود همت گمارد. به نظرم مهمترین درس روز آبی پکن برای تهران این است: برای موفقیت در کاهش آلودگی هوا، اراده یک شهر برای زیستن و مشارکت همه جانبه مردم، دولت و بخش خصوصی ضروری است.
