جوان آنلاین: یکی از جریان‌هایی که در آن حضور هر قشر، نژاد و مذهبی به چشم می‌خورد «اربعین حسینی» است. در این مسیر با هر زائری که گفتگو می‌کردم هر کدام از آنها یک حس مشترک داشتند و آن روح معنویتی بود که حس می‌شد. اربعین در نگاهی دیگر همان جریانی است که در مسیر بسترسازی تمدن نوین اسلامی وعده داده شده است که در طول زمان به اتحاد ملت‌های دنیا و مسلمانان جهان می‌انجامد؛ بنابراین این حماسه بزرگ فرصتی طلایی است که سبب جذب قلوب عالم به سوی ارزش‌های ناب شیعه و سرانجام بسترساز ظهور حضرت حجت (عج) خواهد شد. در مسیر پیاده‌روی با زائری همکلام شدم که می‌گفت سه سال است از کشور سوئد به عراق می‌آید تا در پیاده‌روی اربعین سهیم باشد. نامش سیاله زینب میرزاد، افغانستانی بود و در کشور سوئد زندگی می‌کرد. با اینکه مسافت محل زندگی‌اش تا کشور عراق زیاد است، اما چند سالی است به زیارت اربعین می‌آید. میرزاد قبل از معرفی‌اش گفت: «حب‌الحسین هویتنا»؛ هویت‌مان محبت به امام‌حسین (ع) است. پرسیدم انگیزه‌ات برای حضور در مراسم پیاده‌روی چیست؟ گفت: «در این بایکوت رسانه‌ای جهانی، هر زائر یک رسانه است که پیام اربعین را به دنیا مخابره می‌کند تا با ایجاد همگرایی، زمینه‌ساز ظهور شویم. این نیز جز با حضور در مراسم پیاده‌روی آن هم با عشق و شجاعت ممکن نیست.» وقتی از سختی‌های سفر پرسیدم، گفت: «معتقدم این سفر برای درک سختی‌ها و فاصله‌گرفتن از تعلقات دنیوی، آسایش و روزمرگی‌هاست. تمرین صبر، جهاد با نفس است و در نهایت این قدرت عشق است که بر سختی‌ها غلبه می‌کند.» متنی که می‌خوانید حاصل گفتگو با این زائر اربعینی است.
اولین اربعینی که شرکت کردید، چه سالی بود و چه انگیزه‌ای شما را راهی این سفر کرد؟
بار اول سال ۱۳۹۷ بود و امسال سومین باری است که در پیاده‌روی اربعین شرکت می‌کنم. درباره انگیزه‌ام باید بگویم این سفر در ایامی غیر از اربعین جنبه فردی دارد، اما در اربعین هم جنبه فردی دارد هم جنبه اجتماعی، سیاسی و فرهنگی. می‌خواستم قطره‌ای از این سیل خروشان باشم و همگام با امام زمان (عج) تا جایی که در توانم است به اندازه رسالت و امکاناتم، انسان‌های زیادی را با امام‌حسین (ع) آشنا کنم، چراکه در بایکوت رسانه‌ای جهانی هر زائر باید رسانه شود و پیام اربعین را به دنیا مخابره کند. سیدالشهدا (ع) و قیام‌شان، آنقدر ابعاد وسیع و عمیقی دارد که نمی‌توان انسان آزاده‌ای بود و جذب حسین (ع) نشد. همه زائران از کشور‌های گوناگون با نژاد و زبان‌های مختلف، در این پیاده‌روی دور هم با اهداف بزرگ جمع می‌شوند، به دور از اختلاف و با تمرکز روی اشتراکات؛ با تمرین جنبه‌های خوب اخلاق فردی و اجتماعی و نشان دادن شکوه انسانی بر گرد نور وجود خورشید انسان‌های آزاده و رفتن در پی این قافله، برای رسیدن به قله ظهور منجی است؛ قله‌ای که رهایی همه دنیا در امتداد و گرو آن است، جایی که ارزشگذاری و احترام به انسان‌ها بر مبنای ثروت، قدرت و جایگاه دنیوی نیست. اربعین تجلی دنیای بعد از ظهور است.
از حس و حالتان بگویید. چگونه این مسافت را با وجود سختی‌ها و مشکلات تحمل می‌کنید و راهی می‌شوید؟
«در ره منزل لیلی که خطرهاست؛ شرط اول قدم آن است که مجنون باشی.» بدون اغراق می‌گویم همه روز‌های سال را به شوق رسیدن به ایام اربعین طی می‌کنم. قطعاً مقدمات سفر از کشور سوئد سخت‌تر است. گرفتن ویزا، بلیت، مرخصی تحصیلی و کار، ولی با وجود همه این سختی‌ها و چالش‌ها معتقدم این سفر برای درک سختی‌ها و فاصله‌گرفتن از تعلقات دنیوی، آسایش و روزمرگی‌هاست. تمرین صبر، جهاد با نفس است و در نهایت این قدرت عشق است که بر سختی‌ها غلبه می‌کند. همین اعتقادات است که سختی‌ها را برایم آسان می‌کند. سال ۱۴۰۱ سفرم از استکهلم سوئد به استانبول بود، سپس به سمت نجف. وقتی وارد شهر نجف شدم، به صحن حضرت‌زهرا (س) در حرم امیرالمؤمنین (ع) رفتم و همانجا ماندم. اولین باری بود که به جای هتل، ساکن حریم امن حرم می‌شدم. نجف برای من همان حریم امن است، همان خانه پدری. «خوش بهشتی است سر کوی علی...» در جوار حضرت علی (ع)، سکونت بین زائران تجربه‌های جذابی دارد. گفتگو‌هایی که با زائران انجام می‌شود و به واسطه محل امن حرم، دوستان خوبی نصیبت می‌شوند. ظرفیت‌هایی که کمتر در سفر‌های دیگر به دست می‌آید، به هر حال این سفر معنوی به دلیل حضور بی‌حد و مرز جمعیت مشکلاتی دارد، ولی مغناطیس عشق امام‌حسین (ع) مرا مثل باقی زائران به طرف خودش می‌کشید و مشکلات آسان می‌شد.
از نحوه پذیرایی عراقی‌ها و ایرانی‌ها در مسیر پیاده‌روی و اشتیاق آنها برای خدمت به زوار بگویید.
به گفته شاعر «در این طریق فقط میزبان به سجده شده ست/ که توتیا کند خاک پای میهمان را» وقتی در همه جای دنیا مردم به دنبال رقابت و مال‌اندوزی هستند، آدم‌های حاضر در این مسیر همه دارایی و بعضی درآمد یک‌ساله‌شان را برای پذیرایی از زائران امام‌حسین (ع) گذاشته‌اند آن هم بی‌توقع، بی‌حساب و کتاب! هر کسی با هر چیزی که دارد، حتی یک لیوان یا یک مهارت خاص در خدمت زوار است. گاهی به این فکر می‌کنم ۱۴ قرن پیش، بزرگمردی به نام امام حسین (ع) همه دارایی و خانواده‌اش را برای خدا داد و امروز عده‌ای همه دارایی‌شان را برای او خرج می‌کنند! به قدری صحنه‌های شورانگیز و شگفت‌انگیز از پذیرایی پر مهر عراقی‌ها و ایرانی‌ها دیده‌ام که مرور آنها ثابت می‌کند هنوز دنیا از زیبایی‌ها و دل آدم‌ها از صفا و صمیمیت پاک نشده است.
از خاطرات در مسیر و شهر‌های عراق بگویید؟
شوق حاصل از زیارت حضرت حیدر و حال عجیبی که برای شروع پیاده‌روی داشتم را با واژه‌ها نمی‌توانم شرح بدهم. قلبی پر از ذوق و شوق برای قرارگرفتن در مسیر و جمعی پر از نور. در مسیر به خاطر گرمی هوا، گرما‌زده شدم، اما دوستانی که در مسیر همراه‌شان بودم هر کمکی لازم داشتم، دریغ نمی‌کردند. پیاده‌روی سه روز طول کشید. به گفته حضرت عقیله زینب (س) در آن مسیر چیزی جز زیبایی ندیدم و چیزی جز عشق، همدلی، فداکاری، مهربانی، خلوص و یاری نبود. بالاخره به کربلا رسیدم. در خانه یک ایرانی – عراقی میهمان شدم. میهمان‌نوازی آنها باعث شد تنهایی و غریبی را حس نکنم، انگار سا‌ل‌هاست مرا می‌شناسند. میزبان، بهترین قسمت خانه فقیرانه، اما بهشت گونه‌شان را در اختیارم گذاشت سپس صاحب خانه که زنی ایرانی بود تربت سیدالشهدا را هدیه و مرا بدرقه زیارت کرد.
چقدر این حضور را زمینه‌ساز ظهور می‌بینید؟
براساس اعتقادات شیعه، قبل از ظهور حضرت مهدی (عج)، نام امام‌حسین (ع) جهانی خواهد شد و در پناه آن زمینه ظهور حضرت مهدی (عج) فراهم می‌شود. بنابراین این گردهمایی، تریبون بزرگ و مؤثری برای معرفی حضرت‌حسین (ع) و منجی کل بشریت امام زمان است. قطعاً ظهور حضرت حجت (عج) در امتداد این مسیر است.
چقدر مبلغ این سفر در کشور سوئد و در بین دیگر مسلمانان بوده‌اید؟
ما در مقطع زمانی مهمی ایستاده‌ایم، رسالتی بر دوش داریم و امکان فوق‌العاده‌ای برای مؤثر بودن در امر ظهور، ولی فرصت کم است. وقت سکوت نیست. شرکت در این پیاده‌روی و تبلیغ آن چه در فضای حقیقی و چه در فضای مجازی باعث می‌شود تعداد بیشتری کنجکاو و مشتاق حضور شوند. سعی می‌کنم با بیان اهداف و زیبایی‌های اربعین و تبلیغ آن با نوشتن خاطرات و اشتراک گذاشتن عکس‌ها و فیلم‌های اربعین، تعداد زیادی از مسلمانان را به شرکت در این مراسم تشویق کنم.
چقدر در مسیر رسیدن به کربلا یاد شهدا بودید، همان‌هایی که با رفتن‌شان امنیت را برای حضور در این حماسه بزرگ تضمین کردند؟
سال گذشته وقتی عکس حاج قاسم را در عمود دو دیدم، هم احساس غرور داشتم هم غمگین بودم، ولی با خودم گفتم خوش به سعادت حاج قاسم که نام و یادش با کربلا عجین شده است تا همه زائران، شهدای مقاومت را در این مسیر سهیم بدانند. بر خودم و همه زائران وظیفه می‌دانم که شهدا را یاد کنیم. آن‌هایی که مثل مولای‌شان امام‌حسین (ع) زنده‌اند، خون پاک آنها امنیت این مسیر را تضمین کرده است. آنها با زندگی و حتی با شهادت‌شان بیشتر از انسان‌های به ظاهر زنده در زمینه‌سازی برای ظهور مؤثر بوده‌اند و این ما هستیم که در این هیاهوی روزگار باید سربلند باشیم و پای کار آنها بایستیم.
