جوان آنلاین: مهم به دست آوردن نیست، مهم حفظ کردن است. هر چند می‌دانیم افتادن در مسیر ۸۰ کیلومتری نجف به کربلا دستاورد بزرگی است. پیاده‌روی اربعین سخت است. بدون تعارف باید گفت و نوشت، چه در سرمای سخت زمستان و پاییز عراق باشد و چه تابستان کویری همراه با گرد و غبار، هر دو دشواری‌های خود را دارد. امکانات حداقلی و جمعیت بی‌اندازه است. به هر حال رسیدن به ابتدای این مسیر خود یک دستاورد است، چراکه انتخاب می‌کنیم در این مسیر قرار بگیریم یا نه و بعد از آن انتخاب می‌شویم!
هرکه خود داند و خدای دلش که با چه هدفی می‌رود، اما کسانی که رفتند می‌دانند حتی اگر بی‌نیت هم بروی، سبک زندگی خالصانه و زیست ساده اربعینی تا مدت‌ها رویتان اثرگذار است.
فرقی نمی‌کند مهندس باشی یا دکتر، ایرانی باشی یا اروپایی یا نژاد عرب، حتی تفاوت در دین و مذهب نیست. همه در یک سطح با یک کوله ساده مسیر را طی می‌کنند و به یک شیوه می‌خورند و می‌خوابند و حرکت می‌کنند به سمت یک مسیر مشخص! هر قدر ساده‌تر و سبک‌تر راحت‌تر و البته برای رسیدن به هدف سهل‌تر!
اربعین فرصتی برای خودسازی در شرایطی است که لحظه به لحظه جلوه مکارم الاخلاق را می‌توان دید. همه دوست دارند بگذرند، ببخشند، بهترین باشند، چراکه در مسیر تعالی و سلوک قرار دارند.
در ادبیات عرفانی، هر قدمی که از خودت، منیت و نفسانیات فاصله بگیری، یک قدم به معشوق نزدیک‌تر شده‌ای. هر چه دیوار خودخواهی را بشکافی، جلوه معشوق بیشتر نمایان می‌شود و هر چه خود را نفی کنی، بیشتر به خدا می‌رسی و اربعین همین نفی کردن خود است. مثال در این زمینه ساده و زیاد است. اربعین انگار به تو می‌گوید هرچه باید باشی را رها کن و آنچه خدا می‌خواهد باش، یعنی همانی سیدالشهدا می‌خواست، پس همه دوست دارند آنچه سیدالشهدا می‌خواهد باشند و درک کنند اسرای کربلا در این مسیر چه مشقتی را متحمل شدند. این مسیر تنها و تنها یک عشق است برای رسیدن به امامی که عاشقانه او را دوست دارند. چه بهتر که در این مسیر صحبت‌های خانوادگی محتوای معرفتی داشته باشد و اگر به تنهایی در این مسیر هستیم بیشتر و عمیق‌تر به جست‌وجوی درون بپردازیم. اینکه کجا هستیم و کجا قرار است برویم!
در کل باید گفت مسیر نجف به کربلا گام به گام حرکت با امام (ع) است. قلب هر لحظه بیشتر به امام (ع) نزدیک می‌شود. مسیری که سرعتی چندبرابری در مسیر خودسازی ایجاد می‌کند، به شرط آنکه سعی کنیم خصلت‌های اربعینی را در خود نهادینه کنیم. با پایان سفر سعی کنیم آموزه‌ها را حفظ نماییم و در خود پرورش دهیم. راه‌های تحقق آن فراوان است و کارشناسان هم همواره از آن صحبت می‌کنند.
این‌بار خواستیم در خودمانی بگوییم اربعین یک ظاهر دارد و یک باطن که بدون شناخت باطن آن و صرف حضور در ظاهر، درواقع نوعی گم شدن است. همه می‌دانند؛ همه کسانی که سعی کردند باطن اربعین را درک کنند و به معرفت خود بیفزایند. حماسه چند روزه اربعین یک جهش فوق‌العاده روحی را به دنبال دارد و در واقع محصول پایانی این سفر همین جهش روحی است.
