جوان آنلاین: کانال تلگرامی «روان سالم» نوشت: یکی از دلایل کمالگرایی سبکتربیتیه که در کودکی تجربه کردیم. مثلاً در کودکی والدین سختگیری داشتی که انتظار زیادی ازت داشتن و ازت میخواستند که خیلی عالی و بینقص عمل کنی: «تو باید شاگرد اول کلاس بشی و نمرههات همه عالی باشه!»
تفکر سیاه و سفید یا همه/ هیچ داری: «مثلاً همه مردها/ زنها مثل هماند. باید همه کارهام رو همین امروز انجام بدم، اگر نشه دیگه هیچ فایدهای نداره.»
نظر دیگران برات خیلی مهمه؛ از اینکه دیگران تأییدت نکنند یا قضاوتت کنند میترسی: «مثلاً نکنه همکارم فکر کنه که من نمیتونم از پس مسئولیتها بربیام!»، «اونها فکر میکنند که من مامان خوبی نیستم.»
در کودکی والدینی داشتی که مدام ازت انتقاد میکردند یا سرزنشت میکردند یا دوست داشتن شرطی داشتند: «مثلاً این چه اشتباهیه که انجام دادی؛ مگه عقل نداری؟ من بچههای باهوش رو خیلی دوست دارم؛ آفرین پسر زرنگ باهوشم.»
ارزش خودت رو به رسیدن به اهداف و دستاوردهات وابسته میدونی: «مثلاً اگه تو کنکور رتبه خوبی نگیرم به درد هیچ کاری نمیخورم.»
لبکلام: کمالگرایی برای فرار از تجربه شرم میآید، شرمی که بهت میگه هرکاری هم که کنی، کافی نیستی!