جوان آنلاین: سهراب دل‌انگیزان نوشت: سوئیس به دلیل وجود یخچال‌های طبیعی، همواره با بالاترین دسترسی، دریاچه‌ها و رودخانه‌های پر آب دارد. بالاترین سرانه دسترسی به آب در جهان مربوط به این کشور است، ولی این کشور در صرفه‌جویی و درست مصرف‌کردن آب از طریق تعیین تعرفه‌ای درست مصرف آب خانگی و صنعتی بی‌انگیزه و منصرف نشده است. با وجود فرهنگ و رفتار فرهنگی قدرتمند و سخت‌گیرانه از سوی خود مردم، تعرفه آب خروجی از منازل دو برابر آب ورودی است؛ بنابراین هم از نظر قانونی، هم از نظر فرهنگی و هم از نظر هزینه‌ای، هیچ‌کس جرئت هدر دادن آب را ندارد. ما در ایران در بخش‌های خانگی و صنعتی که امکان محاسبه فاضلاب خروجی را داریم، شاید بتوانیم از سوئیس و تجربه ارزشمند آن بهره‌برداری کنیم، ولی تا قانون قدرتمند و مجریانی را که باور و اعتقاد به این قانون داشته باشند، در کنار باورمندکردن جامعه به صرفه‌جویی در آب و البته همه منابع دیگر نداشته باشیم، در حوزه‌های خانگی و صنعتی موفق نخواهیم بود. در بخش کشاورزی با توجه به اینکه بزرگ‌ترین مصرف‌کننده منابع آب شیرین این بخش است، لازم است تا کاملاً در برنامه‌های تولیدی بازنگری شود و محصولات کم‌آب‌بر، جایگزین محصولات پرآب بر شوند و نیز مکانیسم‌های فروش آب سر مزرعه با قیمت‌گذاری صیانتی از منابع آب اجرا شود، یعنی تا حد ممکن از منابع مجاز آب، ذخایر آب قابل‌فروش به کشاورزان طراحی و اجرا گردند و آب را در سر زمین به کشاورزان با قیمت صیانتی منابع و قابلیت کنترل مصرف، بفروشند. تشکیل بازار‌های آب محلی در این حوزه می‌تواند به عنوان کالای عمومی قابل عرضه از سوی بخش خصوصی شکل یابند و در سرمایه‌گذاری‌های این شبکه‌ها از بخش‌های بزرگ خصوصی تحت قوانین محکم محدودکننده استفاده کرد. آب مهم‌ترین منبع حیات و عامل تولید محدودکننده زیست انسانی در کشور ماست که توجه نکردن به مصرف آن و جایگزینی منابع پایدار برای آن، زیست بلندمدت جمعیت در سرزمین را تحدید می‌کند. استراتژیک‌ترین منبع طبیعی زیست بلندمدت مردم ایران آب است. دولت‌ها اولین اولویتشان باید آب باشد. رئیس‌جمهور آینده هرکسی باشد، باید در سطر اول برنامه‌های بلندمدت خود به مسئله آب پرداخته و راهکار‌های رفع بحران و برنامه اعتماد ساز در این حوزه تحویل جامعه بدهد.
