جوان آنلاین: خلاقیت و پشتکار موجب می‌شود که افراد بتوانند از پس مشکلات خود برآیند و تهدید‌ها را به فرصت تبدیل کنند. اشتغالزایی با کمی نوآوری در دسترس است و وقتی افراد به سرکار می‌روند، این توانایی را به دست می‌آورند تا گره از مشکلات اقتصادی هموطنان محروم خود باز کنند. در بسیاری از استان‌ها هستند افرادی که با وجود گرفتاری و داشتن مشکلات زیاد دست از فکر و تلاش و نوآوری نمی‌کشند و در نهایت نه تنها برای خودشان که برای جمع کثیری از همشهریان‌شان هم به ایجاد شغل و درآمد پایدار می‌پردازند.
عبدالله رضایی، متولد سال ۱۳۶۴ با تحصیلات دیپلم، مروج کسب و کار و تولید‌کننده دستگاه خشک‌کن میوه و سبزی ساکن بوشهر است.
پنج سال پیش بود، در بحبوحه کارهایش به خاطر بروز برخی مشکلات شغلی و خانوادگی ورشکست شد. به همین خاطر تمام عزمش را جزم و تلاش کرد تا مسائل خود را با یافتن یک شغل و کار جدید حل کند.
در همان روز‌ها عبدالله با فردی در تهران آشنا شد که دستگاه میوه خشک کنی می‌فروخت. آنها با هم صحبت کردند با این شرط و تضمین که اگر عبدالله دستگاهی خرید و به تولید میوه خشک پرداخت، آن فرد محصولات و تولیدات او را بخرد.
اما دستگاهی که به او فروخته بودند، در عمل چیز دیگری از آب درآمد. فروشنده گفته بود این دستگاه می‌تواند روزانه ۴ کیلوگرم میوه خشک تولید کند. اما وقتی آقای رضایی چند شبانه‌روز کار کرد و به صورت ۲۴ ساعته به تولید میوه خشک پرداخت متوجه شد، حرف فروشنده درست نبوده و در مدت زمان اعلام شده تنها یک‌کیلوگرم میوه خشک به‌دست می‌آید. این موضوع را به فروشنده منعکس کرد، اما اعتراضش بی‌فایده بود و او قبول نکرد که دستگاه قدرت تولید در حجم بالا را ندارد.
حرفه اصلی عبدالله نقاشی و طراحی بود. او خود را یک جهادگر بسیجی می‌داند که بعد از آموزش حرفه جوشکاری برای خانواده‌های زیادی کار کرده که توان پرداخت حق‌الزحمه او را نداشته‌اند. البته سابقه کار در منطقه عسلویه را هم دارد و از کار‌های فنی سر در می‌آورد. به همین دلیل دستگاه را باز کرد و به روش معکوس مجدداً آن را طراحی کرده و ساخت.
حالا این دستگاه جدید که حاصل خلاقیت آقای رضایی بود روزانه ۱۰۰کیلو سبزی‌تر دریافت و ۱۰ الی ۱۲ کیلو سبزی خشک تحویل می‌داد.
او شروع به ساخت و فروش نمونه‌های دیگری از این دستگاه کرد و اینگونه مشکلاتش کم‌کم حل شد و توانست با پشتکار، از یک تهدید فرصت بسازد.
عبدالله رضایی که باید او را یک صنعتگر چیره دست و قابل بنامیم، می‌گوید: «این دستگاه در ابعاد خانگی و صنعتی قابل ساخت است. دستگاه‌های خانگی به قیمت ۶۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد و با برق کار می‌کند. این مدل، بین ۱۰ تا ۱۵ سینی برای خشک کردن دارد و دو کیلو محصول خالص تولید می‌کند. دستگاه‌های صنعتی هم با گاز کار می‌کند و شعله پخش‌کن و فن دارد. قیمت آنها حدود ۵۰۰ میلیون تومان است که خروجی بیشتری دارند.»
او ادامه می‌دهد: «با این نوع فعالیت، ضایعات کشاورزی و باغداری خیلی کم شده و صادرات میوه خشک رونق گرفته است. چون محصولاتی که تولید می‌شود ماندگاری بیشتری داشته و از نظر حجم، جای کمتری اشغال کرده و از نظر قیمت، برای فعالان این عرصه سود بیشتری به همراه دارد.»
حمایت از تولید تا بازاریابی
آقای رضایی، در فروش دستگاه‌هایش علاوه بر آموزش‌های لازم، سعی می‌کند یک نگاه حمایتی هم داشته باشد.
به گفته خودش از ابزار و لوازمی استفاده می‌کند که کیفیت خوب و قیمت پایینی داشته باشند. ضمن اینکه از زمان فروش تا وقتی که خریداران بتوانند به راحتی تولیدات‌شان را به بازار عرضه کنند در کنار آنهاست و چتر حمایتی‌اش را از سر آنها بر نمی‌دارد.
کسانی که مشتری و خریدار دستگاه‌های آقای رضایی هستند، ابتدا آموزش‌های لازم برای کار و تولید را می‌بینند و سپس آموزش بازاریابی، باعث می‌شود تا بتوانند وضعیت کسب و کار خود را مورد ارزیابی قرار دهند.
مرد صنعتگر داستان ما آنقدر توانمند است که می‌تواند یک گروه را صفر تا ۱۰۰ زیرپوشش و حمایت‌های همه جانبه خود قرار بدهد.
او کار بازاریابی انجام داده و درباره آن کتاب هم نوشته است. وقتی کسی وارد این کار می‌شود و بدون داشتن اطلاعاتی از تولید میوه خشک، می‌خواهد به امرار معاش بپردازد، هرگز تنها نمی‌ماند. چون آقای رضایی دانش و معلومات تخصصی‌اش را در اختیار آنها قرار می‌دهد. محصولات بعضی‌ها را هم به صورت کامل می‌خرند و با آنها تهاتر انجام می‌دهند.
در استان‌های جنوبی مثل خوزستان، بوشهر، هرمزگان و فارس، هر منطقه میوه‌هایی دارد که مختص همانجا و بعضاً خاص است.
مثلاً شهر‌های بوشهر، کازرون و اهواز سبزی فراوانی دارند و شهر‌هایی مانند نورآباد استان فارس میوه زیادی برای خشک‌کردن دارد و سمیرم سیب خوبی دارد. او به مشتریان دستگاه‌های خشک کن پیشنهاد می‌کند اگر باغ و زمین زراعی دارند روی محصولات خودشان کار کنند و به خشک کردن آنها بپردازند.
با ورود دستگاه‌های خشک کن، برای روستانشینان شغل ایجاد شده و درآمد روستاییان افزایش یافته است. حالا در هر فصل می‌توان یک محصول را خشک کرد. مثلاً در تابستان میوه و در زمستان سبزی امکان خشک کردن دارد که با انجام این فعالیت نیروی‌ها دائماً مشغول به کار هستند و دیگر روی بیکاری را نمی‌بینند.
