جوان آنلاین: امروزه دیگر کمتر کسی در ایران است که نام شهید دریاقلی سورانی را نشنیده باشد. چند سالی است که ماجرای این شهید در کنار داستان دهقان فداکار، در کتاب‌های درسی کودکان دبستانی ما آمده و توسط بچه‌های ما خوانده می‌شود تا بدانند چگونه در شبی تعیین‌کننده که دشمن بعثی سعی داشت مردم غیرنظامی آبادان را در خواب غافلگیر کند و به آنها شبیخون بزند، خداوند، مردی ساده را برگزید تا از خواب بیدار شود و ببیند که دشمن در حال پل زدن روی رودخانه بهمنشیر است و آن‌گاه سراسیمه با دوچرخه به سوی شهر روان شد و در طول مسیر، همگان را از آن هجوم باخبر کرد تا آبادان و بعد از آن، خوزستان از خطر حتمی سقوط نجات یابد و خود نیز در نیمه همان ماه آبان، بر اثر اصابت ترکش خمپاره، در بیمارستان سینای تهران شهید شد تا به صورت گمنام در میان قبر‌های عادی بهشت زهرا دفن شود. به بهانه ستایش این رادمردی و جلوگیری از نشستنِ گرد فراموشی روی این حماسه، چندین سال است که جانبازان و هنرمندان موزه صلح تهران، افراد یا گروه‌هایی را که به نوعی ادامه دهنده راه این مرد در زمینه اعتلای این مرز و بوم و تلاش برای بهروزی مردم ایران هستند، انتخاب می‌کنند و به نیابت از مردم آبادان، تندیس قهرمان گمنام را به آنها اهدا می‌کنند.
امسال هم این تندیس به چهار نفر اهدا شد:
عبدالحسن بنادری، فرمانده عملیاتی کوی ذوالفقاری در سال ۱۳۵۹ و از فرماندهان مردمی هشت سال دفاع مقدس. عبدالحسن تنها، خیر مردمی و بسیجی مخلص با هشت سال حضور در دفاع مقدس و احیا کننده مناطق عملیاتی کوی ذوالفقاری آبادان، پس از جنگ تا امروز. مرتضی سرهنگی، پدر ادبیات مقاومت و دفاع مقدس و بانی نگارش کتاب‌هایی همچون «دا»، «من زنده‌ام»، «داستان‌های شهر جنگی» و «پایی که جا ماند» و به پاس این پدری و ایجاد این گونه ادبی از تاریخ شفاهی مکتوب. محسن شریفیان، موسیقیدان و آهنگساز بزرگ نوا‌های محلی جنوب، به پاس تلاش همیشگی او برای بزرگداشت یاد جانبازان و شهدا و به‌خصوص اجرا‌های بسیار تأثیرگذار تک نفره خودجوش به یاد این عزیزان در مراسم سالگرد بمباران اتمی هیروشیما در این شهر ژاپن.
