جوان آنلاین: گروه هنر-عطیه مؤذن؛ «هفت روز سیما» عنوان یک بسته خبری-تحلیلی است که در پایان هر هفته به بازخوانی متن و حاشیه اتفاقات خبری صدا و سیما و شبکه نمایش خانگی می‌پردازد. همچنین در این بسته، نیم‌نگاهی هم به شایعات و اخبار غیررسمی داریم و در تلاش هستیم در کوتاه‌ترین زمان ممکن از مهمترین اخبار هفته در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی باخبر شوید.
به گزارش مهر، امروز پنجشنبه ۲۵ مرداد می‌توانید با شماره ۱۶۱ بسته خبری «هفت روز سیما» همراه شوید.
چهره هفته؛ رسول مهربانی
با پایان المپیک، غیر از برگزیدگان و نام آوران این رویداد، برخی گزارشگران و مجریان هم مورد توجه قرار گرفتند از جمله هادی عامل گزارشگر کشتی که سال هاست مورد اقبال مخاطب است و کلیدواژه‌هایی دارد که مخاطب هم آنها را از حفظ است البته این دوره چهره به نسبت جوان تری که گزارش هایش مثبت یا منفی واکنش گرفت رسول مهربانی بود. گزارشگری که پرانرژی و توام با هیجان، هر یک از رقابت‌ها را گزارش می‌کرد و تقریباً بروز احساسی بالایی در گزارش هایش داشت. او بار‌ها از واژگان، توصیف‌ها و عباراتی هم استفاده کرد که برای برخی جالب بود و از آن به عنوان اتفاق یاد کردند و برخی هم برعکس نکوهشش کردند.
نکته اینجاست که رسول مهربانی تلاش کرد که روح و هیجان تازه‌ای به رقابت‌های جهانی بدمد. مبارزه‌هایی که طرف ایرانی در هر یک با میلیون‌ها چشم از طرف مخاطبان کشور همراه بود و شنیدن این گزارش‌ها برای هموطنان می‌توانست بر هیجان و حسی که در لحظه داشتند، بیفزاید و برایشان رضایت بخش باشد. برخی هم که منطقی‌تر و استدلالی‌تر نگاه کردند واژگان این گزارشگر را آنالیز کردند و مثلاً نقد وارد کردند که چطور اسم تهمینه را که زنی از توران است برای این مبارزه‌ها به دختر ایرانی نسبت داده یا برای صفت جنگاوری از چنین نامی استفاده کرده است در حالیکه در شاهنامه جایگاه و موقعیت او چیز دیگری است. شاهنامه پژوهان به مهربانی که چندین بار در گزارش‌های خود از شخصیت‌های شاهنامه مثل تهمینه، سودابه و ... بهره گرفت، توصیه کردند که اگر می‌خواهد از این اسامی به عنوان القابی برای توصیف جنگاوری و بزرگی ورزشکاران استفاده کند با توجه به شخصیت کاراکتر‌های شاهنامه این اسامی را به کار گیرد.
حاشیه هفته؛ علیرضا حیدری
پخش اختتامیه المپیک با یک حاشیه در شبکه ورزش همراه بود. برنامه «دهکده المپیک» با اجرای مهدی توتونچی و رسول مجیدی میزبان چهره‌های ورزشی شد که از جمله آنها علیرضا حیدری کشتی گیر بازنشسته ایرانی بود.
رقابت ناهید کیانی دختر تکواندو کار کشورمان با کیمیا علیزاده که به نمایندگی از کشوری دیگر در المپیک حضور داشت در فضای مجازی کنش و واکنش‌های مختلفی را برانگیخت. عکس‌ها و ویدئو‌هایی که بازتاب یافت نظرات متفاوتی را در برداشت که گاه به فضایی با دو قطبی‌های شدید هم کشیده می‌شد. علیرضا حیدری نیز در شب اختتامیه نظر خود را درباره این رویارویی بیان کرد. بعد از صحبت‌های او درباره کیانی و علیزاده یک باره مجریان برنامه بی‌مقدمه و بدون توضیح با او خداحافظی کردند. این اتفاق هم روی آنتن زنده رخ داد و حیدری همان جا در مقابل دوربین سوال کرد که باید هدمیک و میکروفن را تحویل دهد یا نه که یکی از مجریان گفت که لزومی ندارد و بیرون از استودیو این کار انجام می‌شود. حیدری سپس با ۲ مجری دست داد و از استودیو خارج شد.
فضا به گونه‌ای پیش رفت که بسیاری تصور کردند حیدری را از روی آنتن اخراج کرده اند و رسانه‌های فضای مجازی با تیتر‌هایی مشابه بیرون کردن حیدری یا اخراج از استودیو این ویدئو را وایرال کردند.
به فاصله یک روز بعد حیدری مصاحبه‌ای کرد و گفت: «موضوع آنطور که در فضای مجازی مطرح شد نیست و کسی بنده را از برنامه بیرون نکرد. من خودم از مجریان و تهیه کننده برنامه درخواست کرده بودم که زودتر پخش زنده را ترک کنم چرا که دیروقت بود و خسته بودم».
در مصاحبه‌ای با تهیه کننده برنامه، ماجرای پیش آمده را جویا شد که تهیه کننده با تایید سخنان حیدری عنوان کرد که «او خسته شده بود و مجری در پیامکی از خستگی علیرضا حیدری خبر داد و اینکه می‌خواهد برود و، چون وسط اختتامیه بود آیتم توجیهی نداشت بنابراین او روی آنتن با مجری‌ها خداحافظی کرد و رفت.»
با این حال تصور مردم نسبت به این اتفاق تغییر چندانی نداشت و حیدری مجبور شد این بار با یک ویدئو در فضای مجازی همین سخنان را بیان کند. فارغ از ماجرای رخ داده، اما باید این میزان از بدبینی مردم به تلویزیون را جدی گرفت که می‌تواند هشداری برای مدیران باشد چراکه در برخی موقعیت‌ها، برخی برنامه‌ها، مجریان و تریبون‌های اصلی بد عمل کرده اند و مخاطب بی‌صداقتی آنها را به پای کلیت رسانه ملی می‌گذارد و اعتمادش را به همه این رسانه از دست می‌دهد.
حکم هفته؛ آباژور‌ها کنار می‌روند؟
محمدحسین ایمانی خوشخو دبیر شورای عالی هنر شورای عالی انقلاب فرهنگی این هفته طی نشستی درباره اهمیت تصویب و ابلاغ سند‌های بالادستی در حوزه‌های مختلف هنری سخن گفت که بخشی از آن که درباره موسیقی بود بازتاب بیشتری پیدا کرد.
وی درباره حمایت این سند از موسیقی بیان کرد: سند موسیقی را نیز در زمان حیات رئیس جمهور رئیسی تصویب کردیم که بر اساس آن، هیچ دستگاهی حق لغو کنسرت را ندارد و صداوسیما هم باید موسیقی را با تمام ملزومات صحنه‌ای نمایش دهد.
تلویزیون البته طی یکی دو سال گذشته چند باری اجرا‌های ارکستر سمفونیک صداوسیما را به صورت زنده و غیر زنده پخش کرده است و نوازندگان را هم با سازهایشان نمایش داده است به ویژه از وقتی شبکه تهران از ردیف شبکه پنج سیما خارج شد و ماموریت آن به استان تهران اختصاص یافت تمرکز بیشتری هم روی اجرا‌های ارکستر سمفونیک صداوسیما داشته است.
نمایش ساز در تلویزیون، اما همیشه با سلیقه همراه شده است و اگر تدبیر مدیری اجازه داده برنامه سازان به اقتضای دعوت از نوازنده یا خواننده توانسته اند ساز را هم نشان دهند. در غیر این صورت این گلدان‌ها و آباژور‌ها و دسته گل‌های بزرگ بوده اند که به عدم نمایش این ساز‌ها کمک کرده اند.
ایمانی خوشخو در همین نشست در باب عمل نکردن احتمالی مدیران صداوسیما نسبت به ابلاغیه شورای عالی انقلاب فرهنگی عنوان کرد که «تغییر چنین روشی شاید به صورت دفعی اتفاق نیفتد، اما الان صداوسیما مجوز عدم نمایش ساز یا بهانه قانونی را در اختیار ندارد.»
حالا صراحت و بیان جدی‌تر ایمانی خوشخو و تصویب سند ملی موسیقی به مثابه حکمی است که گویا قرار است از این به بعد اعمال سلیقه جای خود را به دستورالعمل بدهد.
مرور رادیو در هفته؛ پاسداشت زبان بیشتر در رادیو
رادیو همیشه در ساخت و راه اندازی برنامه درباره زبان فارسی پیشگام و چند قدمی از تلویزیون جلوتر بوده است. شاید تلویزیون این روز‌ها جدی‌ترین برنامه اش برای پاسداشت زبان فارسی همان آیتم بیست و سی باشد که مجری این بخش روی استفاده از واژگان غیرفارسی و بیگانه در سازمان‌ها و نهاد‌های مختلف تمرکز دارد. حتی گاهی هم نقدی به خود برنامه سازان و مجریان تلویزیون دارد، اما غیر از این بخش خبری، کمتر برنامه‌ای درباره ورود بی حد و حصر واژگان بیگانه در زبان محاوره وجود دارد.
به تازگی برنامه «زیر زبانی» در رادیو صبا برای همین منظور راه اندازی شده است تا در فضای سرگرمی و در قالب اجرای نمایش در هر قسمت به یکی از عواملی که زبان فارسی را تهدید می‌کند، بپردازد. در این برنامه به آسیب‌های ناشی از ورود ترجمه‌های کلمه به کلمه (تحت‌اللفظی) به گفتار و نوشتار پرداخته می‌شود و البته در خلال این نمایش‌ها گفتگو‌هایی هم با کارشناسان زبان و ادب فارسی دارد.
