جوان آنلاین: این روز‌ها ازدواج را تبدیل به پازل پیچیده و هزارچم و خمی کرده‌ایم که حتی ورود به آن نقشه راهنما می‌خواهد،
چه برسد به طی مسیر از کوچه‌های تودرتوی آن! این پازل ابتدا در ذهن خود جوانان شکل می‌گیرد و آغاز هزار، اما
و اگر برای آنان است، یعنی هنوز نه به بار است و نه به دار، در فکر و ذهن جوانان موانع ازدواج- به درست یا غلط
– شکل می‌گیرد یا در حقیقت مانع‌تراشی‌ها ردیف می‌شود. وقتی مرحله اول ماجرا به این ترتیب باشد، ادامه آن نیز معلوم است؛ مانع‌تراشی پسر و دختر نسبت به هم، مانع‌تراشی خانواده‌ها در قبال فرزندان و متقابلاً،
مانع‌تراشی خانواده پسر و دختر نسبت به هم و... اینطور می‌شود که مجموعه درهم تنیده‌ای از شرط‌ها برای تحقق ازدواج ردیف
می‌شود. فهرست بلندبالایی که حتی مرور آن دل جوانان را خالی می‌کند، چه رسد به اجرای آن. این درحالی‌است که روزبه‌روز بر شمار
شرط‌ها افزوده می‌شود و فهرستی سیاه‌تر مقابل چشم جوانان قرار می‌گیرد. اما آیا تا به‌حال از خودمان پرسیده‌ایم این پازل پیچیده
و این شرط‌های تمام‌نشدنی و این فهرست سیاه را چه کسانی ساخته‌اند و آیا اساساً نیازی به این مقدمات و لوازم متعدد و متکثر است؟
آیا پیشینیان ما، پدربزرگها و مادربزرگ‌های ما هم این همه شرط و شروط برای خود و دیگری ردیف می‌کردند تا یک ازدواج سر
بگیرد؟ پاسخ منفی است. اگر از سالمندان خانواده سؤال کنید می‌گویند گام مهم برای ازدواج فقط دو چیز بود: اول تصمیم به ازدواج،
دوم شهامت اقدام به آن و جای تأسف است که این روز‌ها هم تصمیم‌گیری را سخت کرده و هم شهامت ازدواج را از دست داده‌ایم. بدون
شک همه لوازم ازدواج هم فراهم باشد، بدون «شهامت» راه به جایی نخواهیم برد. در آستانه اول ذی‌الحجه و سالروز ازدواج حضرت
علی (ع) و فاطمه (س) که روز ازدواج نام گرفته است، چه خوب است فکری برای پیداکردن شهامت- مهم‌ترین حلقه گمشده ازدواج-
کنیم. بیایید شهامت تشکیل خانواده را در جوانان خود احیا کنیم.
ولی من فکر میکنم مقابله با طلاق و اسیب های اجتماعی ارزش بیشتری داره. اینکه دو نفر با وام و صدقه تشکیل زندگی بدن هیچ ارزشی نداره 
