جوان آنلاین: سردار شهید علیرضا ناهیدی ۲۸ بهمن ۱۳۶۱ در خلال عملیات والفجر مقدماتی مجروح شد و دو روز بعد به شهادت رسید. ناهیدی مؤسس تیپ ادوات ذوالفقار در لشکر ۲۷ محمدرسول‌الله (ص) بود. یکی از واحد‌های زیرمجموعه این تیپ، یگان ضدزره بود که نیرو‌های آن با انواع موشک‌انداز‌های ضدتانک و نفربر آشنایی داشتند و از این حیث در بین دیگر لشکر‌های سپاه نمونه بودند. ناهیدی ابتکارات و نوآوری‌های بسیاری در بحث ادوات داشت. او اگرچه در سال ۶۱ به شهادت رسید، اما اثرات فعالیت‌هایش تا سال‌های بعد در یگان‌های تخصصی سپاه نمود داشت. چنانچه سردار شهید حسن طهرانی‌مقدم نیز از شهید ناهیدی بسیار یاد کرده است. مروری بر زندگی جهادی شهید ناهیدی را در گفت‌و‌گو با همرزمش سیدمحسن خوشدل از نیروی واحد ضدزره تیپ ذوالفقار پیش‌رو دارید.
شهید ناهیدی و طهرانی‌مقدم
سردار شهید علیرضا ناهیدی هرچند یگان توپخانه و ادوات را در لشکر ۲۷ محمدرسول‌الله (ص) پایه‌گذاری کرد، اما او را باید از مؤسسان توپخانه در سپاه نیز بدانیم. محسن خوشدل، همرزم شهید در این خصوص می‌گوید: «یکی از وجوه بارز زندگی جهادی شهید ناهیدی این است که فردی بسیار باهوش و متخصص در ادوات مختلف بود. ایشان با استفاده از توپ‌های غنیمتی، یگان توپخانه لشکر را پایه‌گذاری کرد. شهید طهرانی‌مقدم بسیار از شهید ناهیدی یاد می‌کرد و در خاطراتش از او به عنوان یکی از مؤسسان توپخانه سپاه یاد کرده است.
نقل قولی از شهید طهرانی مقدم که گفته: «بنده، شهید ناهیدی و شهید شفیع‌زاده، بسم‌الله گفتیم و در مدت یک‌ماه از عملیات بیت‌المقدس تا عملیات رمضان بخش عمده آتشبار‌های توپخانه سپاه سازماندهی شد. شروع کار بسیار سخت بود. دلهره و اضطراب از انجام کار با توپ‌هایی که هیچ آشنایی با سیستم آن نداشتیم، پشتوانه‌ای در ایران نداشت و حتی امکان تعمیر آن در ایران پیش‌بینی نشده بود. این کار ممکن نبود مگر با خواست خدا و اراده مردان خدا....»
تشکیل یگان ضدزره
یکی از ابتکارات شهید ناهیدی در دفاع‌مقدس تشکیل واحد تخصصی ضدزره ذیل گردان ادوات لشکر ۲۷ بود. گردان ادوات که بعد‌ها به تیپ تبدیل شد، از یک بخش بسیار قدرتمند تحت عنوان «واحد ضدزره بهره» می‌برد که در کل لشکر‌های سپاه، نظیر نداشت. خوشدل می‌گوید: «شهید ناهیدی اولین کسی بود که طرح تشکیل واحد ضدزره را مطرح کرد. بعد از تشکیل گردان ادوات و تا بعد از عملیات رمضان ما واحدی به نام ضدزره نداشتیم، اما رمضان که تمام شد، ناهیدی طرح تشکیل یک واحد تخصصی ذیل گردان ادوات را داد که در سپاه بی‌نظیر بود. تا آن زمان اغلب بچه‌های سپاه و بسیج، صرفاً از آرپیجی برای مقابله با تانک‌های دشمن استفاده می‌کردند، چراکه کار با دیگر موشک‌انداز‌ها هنوز بین بچه‌های سپاه و بسیج باب نشده بود، اما شهید ناهیدی طرح تشکیل واحد ضدزره را داد و شهید پالیزبان هم مسئول این واحد شد.»
طرح ناهیدی برای مالیوتکا
همرزم شهید ناهیدی می‌افزاید: «من این افتخار را داشتم که جزو سه نفر اول تشکیل دهنده واحد ضدزره بودم. ابتدا واحد ما صاحب چند قبضه موشک‌انداز تاو، میلان، مالیوتکا و دراگون بود. شهید ناهیدی طرحی را برای مونتاژ موشک انداز مالیوتکا داد. ایشان گفت ما می‌توانیم سیستم هدایت موشک‌انداز مالیوتکا را از روی بی‌ام‌پی‌هایی که از رده خارج شده‌اند، باز کنیم و آن را داخل جعبه‌های آرپیجی مونتاژ کنیم. با طرحی که شهید ناهیدی داد، سکوی موشک‌انداز را هم خودمان طراحی کردیم. این سکو‌ها ابتدا چوبی بودند. بعد یک جعبه‌های آلومینیومی را درست کردیم تا به عنوان سکوی موشک از آن استفاده شود. بعد هم جعبه‌هایی از جنس فایبرگلاس جای آلمینیوم را گرفتند. برای تأمین باتری هم سراغ باتری‌های بیسیم رفتیم، اما نشد. حتی برای تهیه باتری به خیابان پشت شهرداری تهران رفتیم و یک‌سری باتری‌های خارجی را خریدیم که آنها هم جواب ندادند. نهایتاً از باتری بیسیم‌های غنیمتی «ایریت» استفاده کردیم که جواب داد و توانستیم باتری موشک‌انداز‌ها را تأمین کنیم.»
گردان ادوات در کردستان
شهید علیرضا ناهیدی که جهاد با دشمنان نظام اسلامی را از کردستان شروع کرده بود، سنگ بنای گردان ادوات را در کنار دوست و همراه همیشگی‌اش شهید نورانی در همان کردستان گذاشته بودند. همرزم شهید می‌گوید: «در زندگی جهادی شهید ناهیدی آمده است که ابتدا در پادگان امام حسین (ع) آموزش نظامی را پشت سرمی‌گذارد و قبل از شروع جنگ تحمیلی به کردستان و شهر مریوان اعزام می‌شود. در مریوان و تحت فرماندهی حاج احمد متوسلیان به عنوان یک نیروی رزمی عادی وارد تیم‌های عملیاتی می‌شود و در پاکسازی‌ها و درگیری‌ها شرکت می‌کند. تا اینکه در یکی از عملیات‌ها یک خمپاره ۱۲۰ م. م به غنیمت گرفته می‌شود.»
همین خمپاره‌انداز غنیمتی، باعث می‌شود تا شهید ناهیدی واحد ادوات را در کردستان تشکیل بدهد و سپس کار با ادوات را به لشکر ۲۷ انتقال بدهد. آن زمان حاج‌احمد متوسلیان به دنبال کسی می‌گشت که بتواند خمپاره را راه‌اندازی کند. شهیدان ناهیدی و نورانی اعلام آمادگی می‌کنند تا خمپاره را راه‌اندازی کنند و موفق هم می‌شوند.
همرزم شهید می‌گوید: «با شروع جنگ تحمیلی، شهید ناهیدی گردان ادوات را توسعه داد. خیلی سریع کار با سلاح‌های پشتیبانی آتش را یاد گرفت و سپس نیرو‌های علاقه‌مند و مستعد را جمع‌آوری کرد و آموزش داد. ایشان همچنین گروه دیده‌بانی را هم تأسیس کرد. آتش بار مینی کاتیوشا و تیم‌های تفنگ ۱۰۶ م. م را راه انداخت و سیستم مرکزی هدایت آتش خمپاره و مینی‌کاتیوشا را ساماندهی کرد. همه این کار‌ها را در زمانی انجام داد که هنوز در سپاه اینطور کار‌ها باب نبود.»
شهادت در والفجر مقدماتی
یکی از رزمندگانی که در هنگام مجروحیت شهید ناهیدی در طی عملیات والفجر مقدماتی در کنار او بود، تعریف می‌کند: «در جبهه فکه هم در خط مقدم عملیات والفجر مقدماتی با علیرضا (شهید ناهیدی) در حرکت بودیم که گلوله خمپار ۶۰ دشمن در جلویش به زمین اصابت کرد و منفجر شد. یک ترکش به سر ایشان اصابت کرد و به زمین افتاد، ولی دوباره بلند شد. چند قدم راه رفت و دوباره روی زمین افتاد.»
شهید ناهیدی پیش از شهادت گفته بود که دشمن به دو جای جسم من ضربه خواهد زد. یکی به مغزم که به اسلام فکر می‌کنم و یکی به قلبم که برای اسلام می‌تپد. «همینطور هم شد و موقع مجروحیت ترکشی به سر و ترکشی هم به سینه‌اش اصابت کرده بود. او را به بیمارستان شریعتی تهران منتقل کردند و دو روز آنجا بستری بود. حالت شهید ناهیدی در هنگام بستری‌شدن در بیمارستان به گونه‌ای بود که حتی پزشکان و پرستاران با دیدن او به گریه می‌افتادند. سرانجام این سردار رشید جبهه‌ها پس از حدود سه سال رزم از جبهه کردستان تا جبهه‌های دفاع‌مقدس، روز ۳۰ بهمن ۱۳۶۱ به شهادت رسید.»
ناهیدی در کلام شهید همت
سردار شهید حاج‌محمد ابراهیم همت فرمانده لشکر ۲۷ محمدرسول‌الله (ص) بسیار به شهید ناهیدی علاقه داشت و توانمندی‌های او را می‌ستود. او پس از شهادت ناهیدی گفته بود: «خدا گواه است شهید ناهیدی از مفاخر اسلام است. این بچه حزب‌اللهی بسیجی از کردستان شروع کرد. از روی اخلاص و تقوا، یک دست لباس بسیجی پوشیده و این سه سال حضور در جبهه را با همین یک دست لباس بود. یک جفت پوتین هم داشت که کف آن سائیده بود. یک ریال هم حقوق نمی‌گرفت. کار را در کردستان از صفر شروع کرد. اول خمپاره را یاد گرفت و به کارگیری نمود. سپس روی انواع موشک‌ها کار کرد که تا آن موقع هیچ‌کس نمی‌توانست آن را شلیک کند.»
