جوان آنلاین: بر اساس گزارشها ۲۰ برند وارداتی خودرو در کشور سهم چین بوده است. طبق آنچه در اطلاعیههای سامانه یکپارچه واردات خودرو به چشم میآید، شرکتهای خودروسازی بزرگ کشور نیز بیشترین حجم از واردات خود را به مدلهای چینی اختصاص دادهاند.
همچنین طبق آمار تفکیکشده واردات خودرو در پایان شهریور امسال، حدود ۶۰درصد از خودروهای واردشده به کشور توسط چهار واردکننده اصلی، مدلهای چینی هستند.
دلایل مختلفی در این مورد وجود دارد که به نظر میرسد مهمترین آنها روابط سیاسی و اقتصادی نزدیک ایران و چین است. در کنار دلایلی که ذکر شد، ممکن است پای مسائلی دیگر نیز در میان باشد، ازجمله قیمت پایینتر خودروهای چینی نسبت به دیگر برندها.
بههرحال با توجه به قیمت ارز در ایران و اعمال تعرفههای سنگین، قیمت تمامشده خودروهای وارداتی از دیگر کشورها بالاست و طبعا میزان دسترسی شهروندان به آنها محدود است.
از همین رو، شاید این سناریو مطرح باشد که یکی از اهداف سیاستگذاران مبنی بر اختصاص سهم اعظم واردات به چینیها، عرضه خودروهای وارداتی ارزانتر به کشور و دسترسی بیشتر به این خودروهاست.
با این حال در شرایط انحصار به نظر میرسد انتخابی برای خریداران که عمدتا تمایل به خرید خودروهای اروپایی و آسیایی دارند وجود ندارد.
از جمله معایب خودروهای چینی میتوان به مواردی همچون کیفیت پایین برخی خودروهای چینی، قوی نبودن بازار کارکرده و قطعاً یدکی نسبتاً گرانقیمت اشاره کرد. همچنین مشکل کمبود قطعه نیز از دیگر مشکلات خریداران خودروهای چینی است.
احمد حسینی، رئیس اتحادیه صنف فروشندگان لوازم یدکی علت کمبود قطعات خودروهای چینی را در عدم نظارت نهادهای ذی ربط و اجرای نادرست قانون حمایت از مصرف کنندگان اعلام کرده است.
حسینی گفت: قطعات خودروهای مونتاژی سه نوع کم مصرف، مصرف متوسط و پرمصرف هستند. معمولا تولیدکنندگان داخلی به تولید قطعات پرمصرف مانند لنت و لوازم جلوبندی میپردازند. دلیل ورود بیشتر تولیدکنندگان به این حوزه به سود بالای این قطعات برمیگردد. اگر قطعات پرمصرف توسط تولیدکنندگان داخلی و بخش خصوصی تامین نمیشد، وضعیت بازار به مراتب بدتر بود. بیشتر مشکل قطعات خودروهای مونتاژی در شرایط حاضر به قطعات کم مصرف مربوط میشود. واردات این قطعات چندان صرفه اقتصادی ندارد. در صورتی که این قطعات خودروهای مونتاژی و وارداتی چینی دچار خرابی شوند، مشکلات زیادی برای دارنده آن به وجود میآید.