جوان آنلاین: اثری که هم‌اینک در معرفی آن سخن می‌رود، به بازکاوی ماهیت انقلاب اسلامی و ارزیابی نظریه‌های موجود درباره آن پرداخته است. این پژوهش از سوی سیدجواد طا‌هایی انجام شده و انتشارات سوره مهر به انتشار آن همت گماشته است. تارنمای ناشر در بازنمایی ضرورت تولید این دست آثار به نکات پی آمده اشارت برده است: «کتاب انقلاب ۵۷ و انکشاف فلسفه تاریخ ایران، نوشته سیدجواد طا‌هایی است. کتاب انقلاب ۵۷ و انکشاف فلسفه تاریخ ایران را انتشارات سوره مهر برای تمام علاقه‌مندان به تاریخ ایران منتشر کرده است. خروج از بن‌بست نظری و دانش، جز از طریق درک مستقل و خوداتکای موقعیت کنونی فرهنگ و جامعه ایران میسر نیست. این امر خصوصاً با تلاش در جهت به دست‌دادن درکی نظری از انقلاب اسلامی بهمن ۵۷، به مثابه نقطه تعیین‌کننده اکنونیت و لحظه حال جامعه ایران مرتبط است. از این جهت ما به موجی از فعالیت‌های نظر روزانه و نیز تبعات و تحقیقات تجربی و تاریخی با محوریت انقلاب اسلامی و مسائل خاص و انضمامی ایران پسا انقلابی نیازمندیم. این امر یکی از اصلی‌ترین دستور کار‌های پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی طی سال‌های اخیر بوده است. کتاب انقلاب اسلامی و انکشاف فلسفه تاریخ ایران را می‌توان نمونه‌ای مهم و برجسته از این ژانر نظری جدید قلمداد کرد. نویسنده دکتر سیدجواد طا‌هایی در این کتاب کوشیده تا با رفت و برگشتی میان ساحت اندیشه و تاریخ، انقلاب اسلامی را به مثابه تجسم و تحصل آنچه فلسفه تاریخ ایران با محوریت امر مطلق می‌نامد، مورد شناسایی قرار دهد. در این مسیر او ضمن راهجویی از مسیر‌های پیموده برخی متفکران معاصر ایرانی به گفت‌وگویی انتقادی با آنان وارد شده و بنیاد طرح خود را نسبت با کاستی‌های موجود در آن اندیشه‌ها پی می‌افکند. طا‌هایی در عین بهره‌گیری از امکانات موجود در شاخه‌ای از فلسفه معاصر غرب (یعنی سنت فلسفه قاره‌ای و خصوصاً اندیشه مارتین هایدگر)، راه خود را به روشنی از کلان روایت تاریخی تجدد جدا می‌کند. از نظر او فلسفه تاریخ ایران برآمده از سنت، تاریخ و مظاهر خاص روح ایرانی است که مشخصاً مسیری متفاوت از تقدیر تاریخی مدرنیته غربی را نشان می‌دهد....»
مؤلف در بخشی از این تحقیق، در باب نظریاتی که می‌تواند به شفافیت ساحت این پژوهش بینجامد، خاطرنشان ساخته است: «ما در پی درک معنای ایران و یافتن پاسخی برای پرسش چیستی ایرانیم. روشن است که هم اینک ایران، بیشتر در ناخودآگاه و عواطف ما جای دارد و هنوز موضوع شناخت عقلی قرار نگرفته است، شناختی که مبنایی و بنابراین ضروری است، اما شناخت عقلی یا فلسفی ایران، شناخت کلیت تاریخی ایران است و کلیت ایران وقتی متعین شود، شناخته می‌شود. هرچیز زمانی درک می‌شود که در دسترس قرار گیرد. وقتی تاریخ ایران به نهایت تکامل خود رسید و سپس تجلی یافت، آنگاه فلسفه یا دلیل غایی موجودیت آن درک می‌شود. قبل از هر پژوهشی برای شناخت ایران ما در برابر یک دوراهی قرار می‌گیریم که به ناچار باید یکی را مبنا قرار دهیم و دیگری را واگذاریم. آیا شکل‌گیری و تکوین ایران بر اصلی نخستین استوار بوده است یا بر اصول نخستین متعدد؟ ایده اصول نخستین متعدد کمی ممتنع است، زیرا حرکت ذهن از منشأ اصول متعدد در تکوین چیزی به تکرار همان اصول در درک و تعریف آن چیز می‌انجامد و این به آشفتگی در درک هویت آن چیز منجر می‌شود....»
