یک تکانی به خودمان بدهیم!

جوان آنلاین: همه کار دنیا را انجام می‌دهیم ولی اگر بخواهیم ورزش کنیم هزار بهانه می‌آوریم. اگر ساعت‌ها سرمان داخل گوشی باشد زمان کافی داریم، اما برای ۱۰ دقیقه دویدن بهانه پشت بهانه می‌آوریم. صبح تا شب در اداره روی یک صندلی چرخدار نشستیم و شب هم که عمدتاً برای تماشای فیلم و سریال به صورت افقی مشغول تماشا می‌شویم. 
تحرک حتی برای سلامتی مغز ما هم مفید است. ورزش‌هایی انجام دهیم که ضربان قلب و جریان خون را به مغز افزایش می‌دهد. هر روز ورزش کنیم چراکه حتی ۲۰ دقیقه پیاده‌روی می‌تواند دنیای متفاوتی را ایجاد کند و به سلامتی ما کمک کند. 
تا به حال فکر کردید، قدیمی‌ها چرا سالم‌تر و سرحال‌تر بودند و به این اندازه احساس خستگی نمی‌کردند؟ سرطان کمتر بود و زانو درد عجیب و کمردرد‌های وحشتناک نداشتند. سکته برای ۵۰ سال به بالا بود نه ایست قلبی در جوانی و ابتدای راه زندگی. 
سرویس بهداشتی کجا بود؟ انتهای حیاط! آشپزخانه کجا بود؟ زیر زمین! انباری کجا بود؟ پشت بام یا زیر‌زمین! برای هر کاری باید کلی بالا و پایین می‌رفتند و فعالیت زیادی داشتند. حیاط بزرگ داشتند و یک ساعت مشغول جارو زدن می‌شدند. هر کسی وسیله نقلیه شخصی نداشت که از در منزل سوار شود و در منزل بعدی پیاده شود یا همینطور برای کار، سفر و خلاصه هر نیازی کمتر از وسیله شخصی استفاده می‌کردند. گاهی برای یک خرید ساده مجبور بودند ساعت‌ها پیاده‌روی کنند. بهترین حالت این بود که دوچرخه داشتند و برای خرید سوار دوچرخه می‌شدند. 
رب درست می‌کردند. ترشی می‌انداختند. لواشک می‌پختند و روی سفره پهن می‌کردند. سبزی خشک می‌کردند و به بقیه هم می‌دادند. سبزی می‌گرفتند، پاک می‌کردند و می‌شستند و خرد و سرخ می‌کردند. پیاده به خانه‌های یکدیگر می‌رفتند. خرید می‌کردند و با هزار سختی به منزل می‌آوردند. کارگر و باربر نبود، همسایه را صدا و وسایل را جابه‌جا می‌کردند. چه قدر میهمانی می‌گرفتند و دورهمی داشتند. غذای ساده و خانگی و دورهمی مفصل و خوشحالی بود. هرکس گوشه کار را می‌گرفت و در نفس ماجرا، تعامل مهم بود. 
مادران ما عید به عید که می‌شد از کف حیاط تا پشت‌بام را‌تر و تمیز می‌کردند و همه خانواده را به کار می‌کشیدند. ماشین و فرش می‌شستند. از یخچال گرفته تا گاز و سایر ملزومات را به حیاط و پشت بام می‌بردند و می‌شستند. پرده باز می‌کردند و می‌شستند و اتو می‌کردند. خودمان هم صبح تا شب، دم در خاله بازی، قایم موشک، بالا بلندی و دوچرخه سواری می‌کردیم و نمی‌فهمیدیم صبح کی شب می‌شد. 
لحظه به لحظه زندگی قدیم تحرک بود. شب هم نیازی به آرام‌بخش نداشتند. از فرط خستگی کمتر فکر و خیال می‌کردند و راحت می‌خوابیدند. قطعاً و حتماً منظور ما برگشتن به سختی‌های دیروز و گرفتن آسایش امروز نیست. نفس صحبت ما به فعالیت و البته شادابی آن‌ها برمی‌گردد. همان چیزی که حلقه مفقوده این روز‌ها شده است. 
منظور همین کارگری است که باید هفته‌ای یکی دو بار به منزل بیاید و نظافت کند تا بتوانیم به بقیه پز بدهیم که ما هم کارگر داریم و خودمان دست به سیاه و سفید نمی‌زنیم. سبزی را که یک نفر می‌گیرد، پاک می‌کند و تحویل‌مان می‌دهد. رب کنسروی می‌خریم و سایر ملزومات زندگی را یا فریز شده می‌گیریم یا فریز می‌کنیم. ماشین را کارواش می‌شوید. امورات شخصی منزل را به تناوب لوله‌کش و برق کار و بنا و... انجام می‌دهند. بچه‌ها دائماً سر در تلفن همراه و تلویزیون دارند، بی‌آنکه توانایی معاشرت داشته باشند. نسل‌هایی که همه یک‌صدا می‌گویند درگیر اضافه وزن هستند. 
میهمانی که کلاً تعطیل است. باکلاس‌تر این است که فشمی، لواسانی و فلان فست‌فود باشد. به وسیله نقلیه عمومی هم اکتفا نمی‌کنیم و تک سرنشین با ماشین شخصی تردد می‌کنیم تا مباد از پله بالا پایین برویم یا مسافتی را پیاده طی کنیم. لباس‌ها را ماشین می‌شوید. اتوشویی صاف می‌کند و خط می‌اندازد. بار را که کارگر می‌برد و می‌آورد. مثلاً باکلاس‌تر این است که خودشان آمدند جمع و بسته بندی کردند و بردند. با افتخار هم به همه می‌گوییم. آدرس کارگر و سبزی‌خرد کن و پیاز سرخ‌کن را هم به بقیه می‌دهیم. در آخر هم اضافه وزن و چربی‌ها را به عمل‌های مخرب می‌سپاریم. 
ببینید اصلاً لازم نیست از شنبه به کلاس و باشگاه برویم و برای جمعه‌ها برنامه‌ریزی کوه داشته باشیم. یا تصمیم بگیریم صبح‌ها پیاده‌روی کنیم و... هیچ کدام. فقط کافی است یک تکانی به خودمان بدهیم و تحرک داشته باشیم. کمی ماشین را رها کنیم. اصلاً کمی از زندگی ماشینی فاصله بگیریم. خودمان فعالیت کنیم. کار‌های شخصی را خودمان انجام دهیم. به کارمند شرکت و اداره نگوییم آب بیاور، غذا گرم‌کن، چایی بریز. خودمان بلند شویم. اگر به باغ و صحرا رفتیم تا حد توان ماشین را تمیز کنیم. کارگر خانه را مرخص کنیم و کمی فعالیت کنیم. نیاز به شستن فرش و پرده نیست، اما گاهی خودمان ظرف بشوییم. 
جالب این است که به رغم «صد» نبودن در امور منزل در کار هم «صد» نیستیم. پا روی پا می‌اندازیم و دائم سرمان در گوشی و صفحات مجازی است. 
همه ما در اطراف خود کسانی از نسل‌های قدیمی را داریم که تجربه زندگی در این حیاط‌های بزرگ و خانه‌های قدیمی را داشتند. افرادی که هنوز در قید حیات هستند و در آستانه صدسالگی کار‌های شخصی را خودشان انجام می‌دهند. دست به سیاه‌و‌سفید نزدن هنر نیست و با این روندی که در پیش گرفتیم هر روز از قبل فرسوده‌تر و از درون خالی‌تر می‌شویم. اصل تحرک نشاط‌آور است. خیلی از همین کار‌های روزمره از آلزایمر پیشگیری می‌کند. صمیمت را بین اعضای خانواده می‌آورد و در نهایت برای حال و آینده سازنده خواهد بود.