جوان آنلاین: قیمت مسکن در سالهای اخیر بهویژه در پایتخت، رشد سرسامآوری داشته و خانهدارشدن را برای بسیاری از ساکنان شهر به یک رؤیای دور و دراز و دستنیافتنی مبدل کرده است. رنج اجارهنشینی و بالارفتن بیوقفه قیمت مسکن و اجارهبهای آن موجب شده است مسئولان و دولتمردان هم نگاه ویژهای به این معضل داشته باشند و راهکارهای متعددی برای رفع آن ارائه دهند.
اعمال مالیات بر خانههای خالی میتواند با پیشگیری از احتکار مسکن از سوی سوداگران به کاهش قیمت مسکن بینجامد، اما این راهکار با محدودیتهای خاص خود همراه است.
شناسایی واحدهای مسکونی خالی به خودی خود یک چالش است و حتی در صورت شناسایی صحیح و موفقیتآمیز واحدهای مسکونی خالی از سکنه، مدت نسبتاً طولانی زمان لازم است تا مالیات پیشبینیشده در این زمینه بتواند اثر بازدارنده روی دلالان این عرصه داشته باشد، به همین دلیل کارشناسان، کاهش قیمت زمین و افزایش عرضه مسکن را یکی از مؤثرترین و زودبازدهترین راهکارها برای کاهش قیمت مسکن عنوان میکنند.
ساخت ۴میلیون واحد مسکونی، وعده دولت سیزدهم برای کنترل قیمت مسکن در کوتاهترین زمان ممکن بود؛ وعدهای که به نظر میرسد شهرداری تهران در دوره جدید مدیریت شهری توانسته است بخش مهمی از آن را اجرایی کند.
در این رابطه میتوان به عقد تفاهمنامه برای احداث ۴۰۰هزار مسکن و ساخت ۸۰هزار واحد مسکونی در تهران اشاره کرد، عملیات اجرایی ۲۰۰هزار واحد مسکونی در پایتخت نیز در خردادماه سال جاری آغاز شده است. این اقدامات نه تنها به بهبود وضعیت مسکن در کلانشهر و شهرهای حاشیهای و اقماری آن میانجامد بلکه نتایجی مانند رشد اقتصادی، افزایش تولید داخل، اشتغالزایی، کاهش نرخ اجاره و نوسازی بافتهای فرسوده را به دنبال دارد.
علاوه بر آن، متقاضیان خانه اولی که پیش از این به دلیل جا ماندن از تورم، از فهرست متقاضیان خرید مسکن حذف شده بودند، حالا با امیدواری بسیار بیشتری میتوانند برای خرید خانه اقدام کنند، اما موضوع فقط به خرید مسکن منتهی نمیشود؛ هستند کسانی که مسکن دارند، اما مسکنشان بلای جانشان شده است.
به گفته یک عضو شورای شهر تهران ۲۱درصد جمعیت شهر در بافتهای فرسوده زندگی میکنند و در حال حاضر ۴هزار بافت فرسوده در تهران وجود دارد که نیازمند نوسازی است.
وجود بافتهای فرسوده در مناطق شهری از جمله معضلاتی است که برخی ساکنان پایتخت از سالهای دور با آن مواجه بودهاند.
بناهای موجود در این بافتها بسیار آسیبپذیر بوده و ساکنان آن در معرض خطرات جدی هستند، به طوری که وقوع بلایای طبیعی مانند سیل یا زلزله حتی در مقیاس کوچک هم میتواند خطرات جانی و مالی برای ساکنان این بافتها به دنبال داشته باشد.
نوسازی بافتهای فرسوده با وسعت قابل توجه از جمله اقدامات است و روند صدور پروانه ساخت بهویژه در بافت فرسوده شهر که در دورههای پیشین مدیریت شهری با بیتوجهی و رکود جدی مواجه شده بود، روند صعودی به خود گرفته و تنها در عرض سه سال آمار آن سهبرابر شده است.
به گفته حمیدرضا صارمی، معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران تا پایان بهمن۱۴۰۲ حدود ۱۴هزار پروانه ساخت صادر شده که از این تعداد، ۴هزار پروانه مربوط به بافت فرسوده بوده است، در حالی که این رقم تا پایان سال۱۴۰۰، طبق آمارها هزارو ۴۰۰ پروانه بوده است.
حال باید منتظر ماند و دید که اقدامات شروعشده با چه کیفیتی به پایان خواهد رسید و آیا اساساً با این اقدامات گرههای مسکن در کلانشهر تهران گشوده خواهد شد یا همچنان سرپناه مردم در چنبره اماواگرهای مدیریتی گیر خواهد کرد.