جوان آنلاین: یکی از ابزارهای مهم دولت برای نظم بخشیدن به حمایت‌ها از صنایع، احداث شهرک‌های صنعتی است. احداث شهرک‌های صنعتی همچنین به لحاظ زیرساختی از جمله آب، برق و ... نیز می‌تواند در پیشبرد اهداف صنایع موثر باشد. در واقع تمرکز فعالیت‌ها در این مناطق می‌تواند ضمن مشارکت بخشی آن‌ها مشکلات را کاهش و دسترسی آن‌ها به امکانات را بیشتر کند. با این حال با توجه به آمار‌های اعلام شده در این زمینه به نظر می‌رسد که سیاستگذار باید مسیر جدیدی برای توسعه شهرک‌های صنعتی طراحی کند؛ چرا که در غیر این صورت، حمایت‌هایی نظیر تامین منابع مالی، تامین زمین و تامین انرژی نیز نمی‌تواند به تنهایی مشکل شهرک‌های صنعتی را حل کند؛ چرا که عمده‌ترین معظل آن‌ها در حال حاضر نبود بازاری مناسب و نبود تقاضا برای محصولاتشان است.
به طور کلی صنایع برای رسیدن به مقیاس بهینه و رقابت در عرصه تولید و تجارت، نیازمند بازاری بیش از ۳۰۰ میلیون نفری هستند. این در شرایطی است که در حال حاضر این بازار برای شهرک‌های صنعتی وجود ندارد. بخشی از این چالش به صورت کلی و ناشی از شرایط رکودی اقتصاد همه بخش‌های اقتصادی کشور را درگیر کرده، اما بخش قابل توجهی نیز شهرک‌های صنعتی را درگیر کرده است.
براساس یکی از گزارش‌های موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی در سال ١٤٠١، محیط کسب وکار با سی و هشت چالش مواجه است که این چالش‌ها در بیش از ۵ بخش ازجمله تامین مواد اولیه، امور مالیاتی، تامین اجتماعی، صادرات، فروش و بازار داخلی دسته بندی شده‌اند.
آنچه مسلم است توجه به این مساله است که شهرک‌های صنعتی می‌توانند موتور محرکه اقتصاد ملی و منطقه ای باشند؛ به‌این ترتیب که درنتیجه توسعه شهرک‌ها، بنگاه‌ها با بازدهی بیشتری فعالیت کرده و از امکانات و اولویت های موجود به نحو بهینه تری استفاده می‌کنند. اما طبق گزارش سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران، بررسی قوانین بودجه سنواتی سال های ۱۳۹۵تا ۱۳۹۹ حاکی از نبود عملکرد قابل قبول در این خصوص است.
بر این اساس باید آسیب شناسی دقیقی از دلایل اجرای ناقص یا عدم‌اجرای احکام قانونی مربوط صورت گیرد و چنان‌که مفاد قانونی موجود ایراد داشته یا قابل اجرا نیست، اصلاحات قانونی لازم برای اثربخشی قانون انجام شود و همچنین اعمال ابزارهای نظارتی مجلس، به نحو موثرتر و کارآمدتر از گذشته، مورد توجه قرار گیرد.
