جوان آنلاین: حامد تقدیری در کانال شخصی خود در پیام‌رسان «بله» از یک اردوی دانش‌آموزی نوشت. یادداشت او در ادامه از نظر می‌گذرد: به چشم‌های من نگاه کرد و گفت آقا ببخشید چطور باید برم توی ساحل؟ گفتم می‌پری توی آب و تشریف می‌برید ساحل. تا اومد بگه خب آقا خیس میشم، انداخته بودمش توی آب و داشت تلاش می‌کرد وسایلش خیس نشه!
دقتش در درست کردن پتوهایش و آماده کردن بالشت حکایت از خواب طولانی می‌داد. بعد از یک روز سینه‌خیز رفتن و از قایق پریدن و تیراندازی کردن و رزم‌شبانه، به رختخواب پناه آورده بود و برای خوابی طولانی و عمیق آماده می‌شد. غافل از اینکه مایی که از اول سفر به او و دوستانش رحم نکرده‌ایم، حتماً به خوابش هم رحم نمی‌کنیم. چند ساعت از خوابشان گذشته بود. حسابی صدای خروپف‌ها هوا بود که با صدای تیر و آژیر و دودزا به سراغشان رفتیم. تا چند دقیقه داشتند فکر می‌کردند کجا هستند و چه شده که دیدند پابرهنه وسط جزیره به خط شده‌اند!
«آقا ما نمی‌دونستیم مقاومت اینقدر سخته»، «آقا میشه ما به همان جهاد توئیتریمون برگردیم» و «آقا همه‌مون حاضریم یک پست خفن توی اینستاگرام براتون بزنیم» این حکایت آقا پسر‌های نوجوان ما بود که تابه‌حال به مقاومت از زیر پتو و نهایتاً پست زدن‌ها و توئیت کردن‌ها عادت کرده بودند. خوب که نگاه می‌کنم این حکایت همه ما شده است. از جنگ و سختی‌ها، دیدن پست‌های دردناک و بازنشر کردن، لایک کردن و توئیت زدن را یاد گرفته‌ایم. خیلی عادی به کار‌های جاری‌مان می‌رسیم و فیلم‌هایمان را تماشا می‌کنیم و خواب‌هایمان سرجایش است. ما هنوز مقاومت را درک نکرده‌ایم و داریم به مقاومت از زیر پتو عادت می‌کنیم. حتی در نگاه هم جهاد و مقاومت را تبیین نکرده‌ایم.
استاد می‌گفت میشه فعالیت اقتصادی کرد و از درآمد به جبهه مقاومت هم کمک کرد، اما مجاهد نبود. وقتی بدانی در مقابلت دشمنی است که از هر مسیر می‌خواهد به تو ضربه بزند و برای مقابله با آن فعالیت اقتصادی، سیاسی، رسانه‌ای، علمی و... انجام می‌دهی، می‌شوی مجاهد. گاهی ما کار اقتصادی می‌کنیم و گاهی جهاد اقتصادی. مهم این است دشمن را در مقابل ببینیم و برای پیروزی اسلام، گامی را در عرصه‌ای برداریم. این روز‌ها برای مقاومت، غیر از زیر پتوهایمان هم فکر کنیم. مقاومت میدان نیاز جامعه اسلامی است.
