جوان آنلاین: امید امانی در رشته توییتی نوشت: والدی ازم پرسید، چیکار کنم فرزندم هر روز استقلال بیشتری پیدا کنه؟! گفتم راه زیاده ولی از این هشتتا رفتار غافل نشو:
۱) متناسب با سنش تا میتونی کمکش کن به تصمیمگیری. تصمیمگیری بیشتر، استقلال بیشتر. از تصمیم انتخاب لباس تا کلاسهای فوقبرنامه.
۲) هرچی بیشتر به جاش و براش کارش رو انجام بدی، وابستهترش کردی، پس متناسب با سن بچه بهش وظیفه بسپار. از بیا با هم سفره رو پهن کنیم بگیر، تا این رو ببره بده به پدر/ مادرت. از پوشیدن لباس و بستن بند کفش بگیر تا بیا این رو ببر بذار اونجا.
۳) همراهی به حل مسئله، به جای حل مسئله. بکی کندی (Kennedy) نویسنده کتاب «نیک سرشت» میگه: وظیفه من والد اینه، به فرزندم نشون بدم فکر میکنم اون میتونه پستی بلندیها رو تحمل کنه، نه اینکه من فقط براش حل کنم.
۴) فراهمکردن فرصتهای استقلال: هرجا شرایطی فراهم شد که بچه تونست کاری رو مستقل انجام بده، با آغوش باز پذیرا باشید. فرض کن رفتید خرید و اون دوست داره کارت بکشه، این اجازه رو با لبخند بهش بدید و رقم رو فقط خودتون بزنید.
۵) الگوسازی استقلال: تو خونهای که هرکس مسئول فعالیتهای خودشه، بچه هم یاد میگیره مسئولیت کارها و رفتارهاش رو برعهده بگیره. پس اگه من وقتی لباسهام رو درآوردم آویزان کنم، بچه هم یاد میگیره، پرت نکنه اینور اونور. اگر جورابهام رو بشورم، همینطور. کسی نباید جور کار دیگری رو بکشه.
۶) تشویق به استقلال و کنجکاوی: والد هلیکوپتری به والدی میگن که نمیذاره بچهش از کنارش جم بخوره! یه والد امن میگه برو جلو من پشت سر حواسم بهت هست. پس موقع بیرون رفتن تا جایی که آسیبی تهدیدش نمیکنه بذار آزادانه و مستقلانه در پی کنجکاویهاش باشه. تو هم از پشت هواش رو داشته باش.
۷) دیدن و تأیید کردن استقلال طلبیهاش: بچه از دو سالگی با «نه گفتن» روند استقلال طلبیهاش رو شروع میکنه، از هر پنج تا استقلالطلبی دو تاش رو حداقل تأیید کن. من این رو نمیخوام اون رو میخوام!، باشه قشنگم.
۸) دیدن انیمیشنها و خوندن داستانهای استقلال طلبی: از انیمیشن دلیر (Brave) بگیر تا موانا (Moana)، آپ (Up)، رایا و آخرین اژدها (Raya and the Last Dragon)، پاندای کونگفوکار تا کوکو (Coco) البته کوکو برای بالای ۱۰ ساله.
مخلص کلام اینکه استقلال مثل پروبال میمونه. هرچی به بچهات پروبال بیشتری بدی، سریعتر و راحتتر میتونه اوج بگیره و تو ببینی و از اوج گرفتنش عشق کنی.