جوان آنلاین: امید امانی در رشته توئیتی نوشت: تو یه مطالعه خیلی جالب و جذاب یه گروه از پژوهشگر‌های دانشگاه آکسفورد دنبال این بودن ببینند «رابطه پدر و دختری چه اثراتی روی روح و روان دختر‌ها میذاره! و حضور عاطفی پدر چقدر واسه سلامت روان دخترشون واجبه!» واسه رسیدن به جواب تیم پژوهش مطالعه طولی مهمی رو شروع کردند. روش کارشون این مدلی بود که از سال ۱۹۹۱ حدود ۷هزار و۵۰۰ خانواده‌ای که به تازگی دختردار شده بودن رو انتخاب کردند و تا ۱۱ سالگی بچه‌ها یعنی تا سال ۲۰۰۲ هر سال می‌رفتند سراغ این خانواده‌ها و از بابا‌ها و بچه‌ها می‌پرسیدند:
۱) از اینکه دختردار شدی چه حسی داری؟
۲) چقدر تو کار‌های خونه و بچه‌داری کمک می‌کنی؟
۳) اوضاع رابطه با دخترتون چطوره؟ دوست هستید با هم! باهات احساس راحتی میکنه؟، احساس امنیت و اعتماد داره بهت و...
بعد رفتن سراغ دختر‌ها تا ببینن اوضاع روحی روانی اون‌ها چطوره؟
و، اما نتیجه: رابطه پدر و دختری یکی از قوی‌ترین پیش‌بینی کننده‌های سلامت روان دخترهاست و قلب دختر‌ها گره عمیقی به قلب پدرهاشون میخوره و واسه همینه که حرف‌ها و طعنه و تشر‌های پدر قلب‌شون رو بیشتر میرنجونه. تو این مطالعه مشخص شد:
۱) بچه‌هایی که باباهاشون احساسات خوبی نسبت بهشون داشتن ۱۳ درصد کمتر احتمال داشت افسرده بشن، یعنی اگه بابا با عشق و علاقه به بچه توجه و محبت کنه، بچه وقتی بزرگ میشه کمتر تو تله‌های غم روزگار میفته.
۲) احساس امنیتی که دختر‌ها از پدر می‌گیرند به عنوان یه سپر محافظ در برابر اضطراب عمل میکنه! و وقتی به هر دلیل روزگار یه اضطراب رو میاره و میذاره وسط زندگی یه دختر، رابطه امن با پدر کمکش میکنه که راحت‌تر با این ماجرا کنار بیاد و کمتر فروپاشی روانی رو تجربه کنه.
۳) اینجاش جالب‌تره: اونقدری که کیفیت رابطه عاطفی پدر و دختری مهم و اثرگذاره، وضع مالی پدر و میزان کمک کردنش تو خونه مهم نیست! یعنی اوضاع توپ باشه و تو خونه پا به پای مادر کار کنی، اونقدری که پایگاه امن دخترت باشی برای سلامت روان و آینده‌ش اثرگذار نیست! مسیر رو اشتباهی نرید یه وقت.
مخلص کلام اینکه این پژوهش یه پیام مهم داره: پدر بودن فقط پول درآوردن و کار فیزیکی نیست. مهمترین بخشش ارتباط عاطفی و درک احساسات بچه‌هاست. این میتونه بیشتر از هر اسباب بازی و خوراکی و مسافرتی واسه سلامت روان و آینده بچه‌ها مفید باش.
