جوان آنلاین: محمد ایمانی، فعال فضای مجازی در تلگرام نوشت:
از کجا خواهند خورد؟ هراس مرگبار در تل آویو
۱۹ روز پس از ترور اسماعیل هنیه در تهران، اسرائیل و حامیانش همچنان منتظرند که ایران و متحدانش، از کدام سمت و چگونه انتقام خواهند گرفت.
اعلام وضعیت قرمز و آماده باش نظامی و اختفا، معمولا چند ساعت یا حداکثر چند روز کاربرد دارد و نیرو‌هایی که در حالت آماده باش قرار می‌گیرند، پس از مدتی، خسته و فرسوده می‌شوند و هوشیاری اولیه را از دست می‌دهند. اینجا، تازه عملیات انتقامی آغاز می‌شود.
نفس آماده باش و ترس و انتظار، به خودی خود برای رژیم اسرائیل و اتباع آن آزار دهنده بود، چه رسد به این که رویدادی جدید، محاسبات نظامی و امنیتی را نیز به هم بریزد.
اسرائیل و آمریکا و برخی حامیان اروپایی، در این دو هفته دائما احتمالات مختلف عملیات انتقامی ایران را بالا و پایین می‌کردند:
این که فقط ایران حمله می‌کند یا به همراه متحدانش؟ حملات از شمال و شرق صورت می‌گیرد، یا سمتِ جنوب و غرب هم جزو جبهه‌های فعال در مدار حمله ۳۶۰ درجه‌ای خواهد بود؟ با انواع پهپاد ها، یا ترکیب حملات پهپادی با انواع موشک‌های کروز، بالستیک و فرا صوت؟
در حالی که مالیخولیای حاصل از پس و پیش کردن این احتمالات، صهیونیست‌ها را یک ساعت هم به حال خود رها نمی‌کرد، اتفاقی تازه و مهم، خواب از چشم آن‌ها ربود: انفجار مهیب در تل آویو، پایتخت جعلی اسرائیل. گردان‌های قسام با همکاری سرایا القدس، مسئولیت این عملیات استشهادی را برعهده گرفت.
شبکه تبلیغات نظامی اسرائیل، از دیشب دست و پا می‌زند تا بگوید عملیات مذکور صرفا توسط یک فرد انجام شده، ناموفق بوده و بمبِ همراه وی، زودتر از موعد منفجر شده است. مگر آن‌ها موعدش کِی و کجا بوده است؟!
اما، مسئله اول و مهم این نیست که قرار بوده بمب، کجا شود، در کنست، یا جایی حوالی تاسیسات مربوط به دولت و موساد و ارتش؟ مسئله مهمی که وحشت مقامات اسرائیل را دو چندان کرد، این است که فرد مهاجم، از نابلس حرکت کرده و بمبی قدرتمند را با عبور از تمام حلقه‌های امنیتی تو در تو، به عمق تل آویو رسانده است.
معنای دیگر ماجرا این است که گزینه‌های انتقامی ایران و مقاومت، فقط به بیرون مرز‌های فلسطین اشغالی و موشک و پهپاد‌های نقطه زن محدود نمی‌شود.
این رویداد با تصویربرداری پهپادی حزب الله لبنان از اقامتگاه نتانیاهو در منطقه قصیریه و رونمایی از شهر موشکی زیر زمینی همراه شده و معنای آن این است که درِ جعبه‌های تهدید، یکی پس از دیگری در حال گشوده شدن است.
