جوان آنلاین: سیاست خوبی در کشور دنبال شده و آن یکپارچه کردن درگاه‌های ارائه مجوز و الکترونیکی‌کردن مجوزهاست. در این راستا، سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک نیز اقداماتی را انجام داده و از ۲۰ مردادماه به درگاه ملی مجوز‌ها متصل شده است، هرچند این کار از خرداد ماه سال گذشته از طریق درگاه ملی مجوز عملیاتی شده بود، اما به دلیل اختلال فنی در فرایند‌های صدور مجوز در درگاه تخصصی سازمان تعلیم‌و‌تربیت کودک در بازه زمانی فروردین تا خرداد سال جاری و همچنین در تیرماه امکان ثبت درخواست وجود نداشت. حال مشکلات رفع شده است و پس از این افرادی که می‌خواهند اقدام به تأسیس کودکستان کنند باید از طریق درگاه اقدام کنند و مجوز کارشان را بگیرند. «جوان» در این رابطه و همچنین درباره سایر اقدامات انجام شده از سوی سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک با الهام رجبلو، مدیر توسعه کمی و کیفی کودکستان گفتگو کرده است.
حدود سه سال از تأسیس سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک می‌گذرد، چرا اتصال به درگاه ملی مجوز‌ها اینقدر طول کشید؟
از آنجا که باید علاوه بر تطبیق مجوز‌های قدیمی، ثبت درخواست‌ها برای تأسیس کودکستان جدید نیز انجام می‌شد و حجم درخواست‌ها بالا بود، اتصال به درگاه ملی مجوز‌ها به نظر کمی طولانی شد. در حالی که یکپارچه کردن و ساماندهی حدود ۳۴هزار درخواست رسیده به سامانه سازمان بسیار کار سنگین و بزرگی بود. در عین حال از همان ابتدای شروع کار پیگیری اتصال به درگاه ملی مجوز‌ها از سوی سازمان انجام شده و به عنوان یک سازمان پیشتاز و پیشرو تمام تلاش خود را برای این اتصال داشته، از طرفی بیش از ۳۱هزار مجوز را ساماندهی و صادر کرده و همچنین آماده ثبت و بررسی درخواست‌های جدید است. روال کار نیز به این صورت است که ابتدا متقاضیان، شرایط لازم را برای اخذ مجوز کودکستان در درگاه مطالعه می‌کنند، در صورتی که شرایط و مدارک لازم را داشته باشند، می‌توانند طبق راهنمایی‌هایی که فیلم و پوستر آن نیز در سامانه وجود دارد، درخواست‌شان را ثبت کنند. بعد از این مرحله آن‌ها باید در کارپوشه‌ای که در سامانه سازمان ایجاد می‌شود، مدارک لازم را بارگذاری کنند تا پرونده به مراحل بعدی بررسی ارسال شود. پس از بررسی‌های لازم، نتیجه بررسی با پیامک به فرد اطلاع داده می‌شود و متقاضی می‌تواند وارد کارپوشه خود شود و نتیجه را مشاهده کند و در صورت صدور مجوز اقدامات لازم برای فعالیت از جمله تأییدیه‌های ملک را انجام دهد.
سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت در این مدت فراز و نشیب زیادی داشت. نمی‌توانیم منکر اقداماتی که در این سه سال انجام شده است، باشیم، اما نتیجه برآیند این اقدامات، مطلوب نبوده و کار‌ها کند پیش رفته است. به نظر شما بزرگ‌ترین موانع بر سر راه سازمان چه بود؟
از جهتی به شما حق می‌دهم که از نگاه بیرونی و البته نیاز‌های موجود چنین برداشتی داشته باشید، اما وقتی در بطن ماجرا قرار بگیرید، متوجه خواهید شد بیش از آنچه تصور می‌شده، فرایند‌ها و کار سازمان سرعت داشته و اصلاً کند نبوده است. قانون سازمان را مکلف کرده بود همه مجوز‌ها را تطبیق دهد و آن‌ها را یکپارچه کند. هرچند گفتن کلمه «تطبیق» ساده است، اما وقتی پای عمل به میان می‌آید، همه‌چیز فرق می‌کند. متأسفانه تا پیش از فعالیت سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک، هیچ داده دقیقی از کودکستان‌ها وجود نداشت و حتی اطلاعات دقیق به‌روزرسانی نشده بود. از طرفی اطلاعات یکپارچه و ثبت‌شده‌ای از مراکز جود نداشت، به همین دلیل تطبیق دادن مراکزی که هیچ اطلاعات دقیقی از آن‌ها نداشتیم کار بسیار سختی بود. در این راستا، فراخوان دادیم همه کسانی که مؤسس هستند اطلاعات تکمیلی خود را ثبت کنند. پیش از این، شاهد بودیم مسئولان امر به دلیل نبود اطلاعات دقیق، گزارش و آمار‌های مختلفی ارائه می‌کردند، اما وقتی اطلاعات مؤسسان و والدین را یکپارچه کردیم، آمار‌ها دقیق شد. انجام این کار کمتر از یک سال طول کشید. بعد از آن سراغ پروژه کودکستان‌یاب رفتیم، برای این خدمت نیز باید اطلاعات ۳۰هزار مرکز در سامانه طراحی شده ثبت می‌شد که خدا را شکر اتفاق افتاد. گام بعدی، سامان یافتن شهریه‌ها بود؛ شهریه‌هایی که بر اساس استاندارد‌ها تعیین شوند، مثلاً تعداد مربیان و دستمزد آن‌ها یکی از ملاک‌هاست تا با تعیین حقوق‌های قانونی، جایگاه آن‌ها نیز ارتقا پیدا کند و از انگیزه کافی برای ادامه و ارتقای کار خود برخوردار شوند.
سالیان سال است شاهد اجحاف در حق مربیان برای پرداخت دستمزد آن‌ها هستیم. آن‌ها می‌گویند گاهی دستمزدشان کفاف هزینه رفت‌وآمدشان را هم نمی‌دهد. پس چرا باید هر روز با امید و انگیزه کافی در کودکستان حاضر شوند؟ حقوق قانونی یک مربی چقدر است؟
بله متأسفانه همینطور است. قانوناً حق مربی باید براساس دستمزد تعیین شده از سوی وزارت کار تعیین می‌شد، اما عمدتاً این اتفاق نمی‌افتاد. حالا با وارد کردن جزئیات اطلاعات کودکستان‌ها در سامانه، مؤسس باید اعلام کند تعداد مربی و دستمزد آن‌ها چقدر تعیین شده؛ مؤلفه‌ای که در تعیین شهریه کودکستان اثرگذار است. بدون شک حقوق مربی باید در حد و شأن او باشد و اگر مؤسس زیر بار این موضوع نرود، قابل پیگیری است. متأسفانه طی این دو سال شاهد موارد متعددی از این تخلفات و آشفتگی در امور بودیم؛ اینکه هرکسی با هر اسمی که می‌خواست کودکستان یا خانه بازی تأسیس می‌کرد، اما دیگر با اتصال به درگاه ملی مجوز‌ها چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.
سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک سازمانی نوپاست و آنطور که شما می‌گویید این سازمان موانع و مشکلاتی بر سر راه داشته است. به نظر شما بهترین کمکی که می‌شود به آن کرد، چیست؟
خیلی از مشکلات پشت سر گذاشته شده است و باید قبل از اجرا برای آن فکری می‌شد، مثلاً قانون برای اجرای تطبیق و تا زمان استقرار سازمان، باید سازمان‌های متولی را مجاب به همکاری می‌کرد، نه اینکه آن‌ها به سرعت کنار بروند و همه فشار‌ها را روی دوش سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک بیندازند. کودکان این سرزمین و دوران کودکی بسیار مهم است، همه باید دست به دست هم می‌دادند تا بهترین‌ها برای کودکان این مرز و بوم اتفاق بیفتد. متأسفانه در این مدت شاهد آن بودیم که مسئولیت بر دوش سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک انداخته شد، اما بودجه‌های لازم به این سازمان منتقل نشد! این یک مطالبه جدی از سوی ماست، باید به سازمان کمک شود تا بهترین عملکرد را داشته باشد.
متأسفانه هنوز شاهد فعالیت کودکستان‌هایی هستیم که از سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک مجوز ندارند؛ مراکزی که متأسفانه تعدادشان هم کم نیست. سازمان با این کودکستان‌ها چگونه برخورد می‌کند؟
هرچند در ابتدای فعالیت سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک، داشتن مجوز کودکستان یا نداشتن آن برای خانواده‌ها اهمیتی نداشت یا اصلاً با نحوه فعالیت سازمان آشنایی کافی نداشتند، اما به مرور زمان شرایط تغییر کرد. بسیاری از والدین با ثبت تیکت در سامانه «شکوا» درباره مراکزی که می‌خواهند فرزندشان را در آن ثبت‌نام کنند، سؤال می‌پرسند و می‌خواهند بدانند آن کودکستان مجوز دارد یا نه.
آیا کودکستان‌های بدون مجوز می‌توانند گواهی پایان دوره معتبر صادر کنند؟
حدود سه ماه است گواهی نوآموزان به صورت یکپارچه و از طریق سامانه صادر می‌شود؛ سامانه‌ای که تنها مربوط به کودکستان‌های دارای مجوز است. بدون شک کودکستان‌های بدون مجوز امکان صدور گواهی پایان دوره را ندارند. در همین رابطه موارد شکایتی متعددی داشتیم که والدین اعلام می‌کردند بعد از پایان دوره پیش‌دبستانی فرزندشان نتوانسته است گواهی پایان دوره بگیرد و از این موضوع ناراحت بودند، این موضوع سبب می‌شود مراکز بدون مجوز مجبور به ثبت‌نام و تکمیل اطلاعات خود در سازمان ملی تعلیم‌و‌تربیت کودک شوند و برای مجوز اقدام کنند. از سوی دیگر، آیین‌نامه تخلفات سازمان برای کودکستان‌ها مصوب و به استان‌ها ارائه شد، مسئولان و مدیران این حوزه، اخطار‌هایی را به مراکز بدون مجوز دادند؛ اخطار‌هایی که حدود دو ماه به مدیر آنجا فرصت می‌دهد برای گرفتن مجوز اقدام کند، در غیر این صورت اگر والدین شکایت کنند یا ناظر به آنجا برود، حکم تعطیلی‌اش صادر می‌شود. ما همه تلاش‌مان را کردیم تا تعداد کودکستان‌های بدون مجوز کمتر و کمتر شود. امید است در آینده‌ای نزدیک دیگر هیچ مرکزی بدون مجوز به کودکان صفر تا هفت سال خدمات ارائه نکند.
