دقت کرده‌اید برای هر چیز با ارزشی یک کلید ایمنی در نظر می‌گیرند! چرا؟ چون به یغما نرود. کلید ایمنی آدمی هم حجب و حیای اوست تا به یغما نرود، به دست نااهلان نیفتد و حرام نشود. فرقی هم نمی‌کند مرد باشد یا زن. برای هرکدام کلیدی است تا ایمن بماند و دیگران را نیز ایمن بدارد. حالا چرا دیگران را؟ چون شما وقتی شیء یا هر چیز باارزشی را رها می‌کنی در حقیقت به دیگران این اجازه را می‌دهی تا به آن نظر داشته باشند و حتی آن را بدزدند! از منظری دیگر شما وقتی چیزی را حفظ و صیانت می‌کنی در حقیقت این پیام را به دیگران انتقال می‌دهید که برای من باارزش است. در فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی عفاف و حجاب چنین حکمی را دارد. یک مثال ساده و محسوس می‌زنم. از دیرباز تاکنون به هنگام انتخاب همسر یا معرفی گزینه مناسب برای ازدواج اولین ویژگی و شاخصی که برای توصیف به کار برده و می‌برند، می‌گویند دختری عفیف و محجوب است یا حتی برای پسر ویژگی وقار و چشم‌پاکی را به کار می‌برند که در حقیقت همان ترجمان عفاف و حجاب است. آری، قدر و قیمت و محبوبیت او را با حجب و حیایش می‌سنجند. با این توصیف، برخلاف برخی تصورات رایج که حجاب را با مفاهیم و مضامینی منفی گره می‌زنند، عفاف و حجاب در فرهنگ ما و در کلام حکیمان و شاعران، زعیمان و واعظان، در کلام خدا و در حدیث رسول و پیشوایان، با واژه‌هایی همچون آراستگی و پیراستگی، جمال و زیبایی، امنیت و صیانت، ارزش و اصالت توصیف شده و چه زیبا سروده است صائب تبریزی: خوب کردی که رخ از آینه پنهان کردی/ هر پریشان نظری لایق دیدار تو نیست.
