جوان آنلاین: جایگاه خانواده به حفظ منزلت و جایگاه اعضای آن و دیدن نقش‌های بی‌بدیل هر عضوی از اعضای خانواده است. یکی از اعضای تأثیرگذاری که متأسفانه در پیچ و خم زندگی‌های امروزی به آن کمتر توجه شده است، بلکه بی‌مهری به آن برکت و فزونی نعمت‌های الهی را از زندگی‌ها برده است کم توجهی یا بی‌توجهی به قشر سالمند و سرمایه‌های بی‌بدیل پدران و مادران و پدربزرگان و مادربزرگان با تجربه و مهربانی است که دستان پر محبت آنان دستگیری‌های زیادی را می‌تواند برای زندگی داشته باشد؛ آن‌هایی که پیامبرگرامی اسلام برکت‌های زندگی دانستند و فرمودند: البرکه مع اکابرهم، یعنی برکت همراه سالمندان شماست.
نگاهمان را به سالمندان عوض کنیم
اگر دنبال این می‌گردید که زندگی پر از خیر و برکتی را تجربه کنید باید نگاه خود را به سرمایه‌های زندگی‌تان که سالخوردگان هستند عوض کنید. در واقع این نگاه متعالی پیامبر (ص) که فرمود برکت همراه سالخوردگان است در مقابل نگاه کسانی است که سالخوردگان را مایه سختی و چه بسا مانع خوشی خود دانسته و با اندک مشکلی آنان را به خانه سالمندان سپرده و خود را از مسیر خدمت به آنان محروم می‌کنند، در حالی که سالمندان کوله باری از تجربه و مهربانی هستند که در این سن می‌شود از آنان به خوبی استفاده کرد. پس همه چیز به نوع نگاه ما به این نعمت‌های بی‌بدیل زندگی برمی‌گردد.
نگاه پیامبرگونه به سالمندان
جایگاه سالمندان آن‌قدر با عظمت و بزرگ است که بار دیگر باید به سراغ نگاه متعالی اسلام به نقش این عزیزان برویم، در جایی که آنان را مثل پیامبرانی در بین قوم خود از جهت احترام بدانیم. وجود نورانی پیامبر عظیم الشأن اسلام می‌فرماید: الشَّیْخُ فِی أَهْلِهِ کَالنَّبِیِّ فِی أُمَّتِه، یعنی پیرمرد در بین اقوام مثل پیامبر در بین امت خود است، یعنی باید همه به او احترام بگذارند و برایش جایگاه ویژه‌ای باز کنند.
پیامبر اکرم (ص) به این اندازه اکتفا نمی‌کنند، بلکه پا را فراتر از تصور ما گذاشته و در عظمت احترام به سالخوردگان احترام به آنان را احترام و تعظیم خدا دانسته‌اند، بنابراین بدانیم آتش سوزانی که بعضی با بی‌احترامی به این قشر باارزش برای خود در دنیا و آخرت فراهم می‌کنند در واقع فقط با بازگشت به تواضع و فروتنی و حفظ جایگاه ارزشی آنان خاموش می‌شود، از این رو حضرت فرمودند: مَنْ عَرَفَ فَضْلَ شَیْخٍ کَبِیرٍ فَوَقَّرَهُ لِسِنِّهِ- آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ فَزَعِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ- وَ قَالَ مِنْ تَعْظِیمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِجْلَالُ ذِی الشَّیْبَةِ الْمُؤْمِن، یعنی هر کسی به سالخورده‌ای به خاطر سنش احترام کند در واقع آتش جهنم را بر خود خاموش کرده و احترام به سالخورده تعظیم جایگاه خداست.
به کجا چنین شتابان؟
متأسفانه بسیاری از ما فراموش می‌کنیم که زمانی سیراب از محبت‌های بی‌دریغ پدارن و مادرانی بودیم که یک لحظه رنج ما را نمی‌توانستند تحمل کنند؛ آنان که با صدای گریه ما گریان می‌شدند و با خوشحالی ما شادمان، آنانی که نفس‌های ما در کنار بستر آنان مایه آرامش‌شان می‌شد، با شنیدن صدای درد ما، دردی در وجود خود حس می‌کردند و به هر دری می‌زدند تا این رنجش از وجود ما که برایشان میوه دل بودیم از بین برود، اما زمانه ما را به کجا برده که آن سال‌ها و آن لحظه‌ها را فراموش کردیم. چرا الان که موقع جبران ذره‌ای از محبت‌های آنان است نگاه و فکرمان را از آن‌ها باز می‌داریم و کار را به جایی رسانده‌ایم که حس می‌کنیم آنان دست و پای ما را بسته و مزاحم ما هستند. چرا آنان را کنار می‌زنیم.
علت اصلی آن غفلت و غرق شدن در خودمان است. باید به خود بیاییم و بدانیم خالق ما می‌فرماید وقتی پدر و مادر که میوه زندگی شما هستند و شما ثمره یک عمر تلاش آنان هستید به سن پیری رسیده‌اند آنان را دریابید و کنار خود با محبت از آن‌ها نگهداری کنید، پس نکند خدای نکرده کوچک‌ترین حرفی که باعث رنجش آنان است بزنید. خداوند می‌فرماید: وَ قَضى رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کَریما، یعنی و پروردگارت فرمان داده جز او را نپرستید! و به پدر و مادر نیکى کنید! هر گاه یکى از آن دو یا هر دوى آن‌ها نزد تو به سن پیرى رسند، کمترین اهانتى به آن‌ها روا مدار! و بر آن‌ها فریاد مزن! و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آن‌ها بگو.
پس بدانیم در تکریم سالخوردگان، پدران و مادران، پدر‌بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها و همه کسانی که سنی از آن‌ها گذشته و با کوله باری از تجربه و اندوخته‌ای سال‌های متمادی در کنار ما هستند به خوبی برخورد کنیم، آنان را مایه برکت و خیر در زندگی خود بدانیم و از لحظه لحظه عمر آن‌ها برای خود ذخیره‌ای و آورده‌ای
داشته باشیم.
* کارشناس مذهبی و سبک زندگی
